Bir gün bir uşaq anasından soruşur:

Anacan, Allah niyə hər kəsə zənginlik vermir?

Ana körpəsinin başına sığal çəkərək: “Balam, gəl bu sualın cavabını sənə danışacağım hekayədə axtaraq.”.

Bir zamanlar sənin kimi, bir nəfər də bu məsələni elə hey düşünür. Amma heç cürə bu müşkül məsələnin cavabını tapa bilmir.

Bir gün həyətinin bağçasını belləyərkən böyük bir xəzinə tapır.

Həmin adam çox səxavətli olduğuna görə xəzinədən şəhərdəki hər kəsə paylayır. Bunu etdiyinə görə də özünü çox xoşbəxt hiss edir.

Çünki artıq, istədiyi həyata keçmişdi. Artıq hər kəs zəngin idi.

Aradan bir həftə ya keçər, ya keçməz həmin adam evə alış-veriş
etmək üçün bazara yollanır.

Lakin nə görsə yaxşıdır, dükanların hər biri bağlı.

Çünki artıq hər kəs zəngin olmuşdu, heç kəsin pul qazanmağa ehtiyacı qalmamışdı. Nəticədə heç kəs də zəhmət çəkib işləmək istəmirdi.
Qısaca həyat durmuşdu.

Bu adam, vay, başıma gələnlərə bax, deyərək etdiyi səhvi anlayır.

***

Cənabi-Allahın kainata qoyduğu nizamın təməlində mərhəmət var.İnsan həyata həmin mərhəmətin pəncərəsindən nəzər yetirsə, olub-bitənləri, zərrədən kainatın ucsuz-bucaqsız ümmanında baş verən icraatlara qədər hər şeyin mərhəmət adlanan o hərarətli ana qucağından daha mehriban Rəhmanın cilvələri olduğunu hiss edəcək. Yerdə gördüyümüz bataqlıqda səmanın ulduz sayrışların əksini görüb hər şeyin yerli-yerində olduğunu anlayacaq və anladaıqdan sonra hər kəsə anladmağın sevdası ilə coşub-daşacağıq. Budanan bir qızıl gül daha gözələ təbəddül edir, torpaq altında çürüyüb ölən toxum yeni fidanın anası olur, soyuq qışdan sonra baharın müjdəçisi inciçiçəyinin bəmbəyaz çöhrəsi boylanır dünyaya. Qısacası hər gördüyümüz gözəldir, hər olub-bitən hadisə gözəlliyə atılan bir addımdır. Zənginlik də, varlılıq da bu ədalətli nizamın əvəzolunmaz iki əsasıdır. Yəni Allahın, Rəhmanın mərhəmətidir.
Nə yaxşı ki, kasıblıq var, nə yaxşı ki, zənginlik var, deməyə gecikməyin.