Bir gün universitetdə mühazirə deyən vaxt bir qız tələbə əlini qaldırdı.
— Buyur, qızım, dedim.
O da:
— Bağışlayın müəllim, amma çox yavaş oxuyursunuz. Yəni normadan artıq yavaş oxuyursunuz, sıxıldım, dedi…

Mən də:
— Yaxşı, onda gəl sən oxu, dedim. Qız ayağa qalxıb gəldi və kürsünün arxasına keçdi. Bu an donub qaldı.

Niyəsini bilirsinizmi? Çünki mənim fransızca çox qədim bir mətndən birbaşa türk dilinə tərcümə edərək oxuduğumun fərqinə vardı…
Qıpqırmızı qızarıb yerinə keçdi…

Hər birimiz həyat dərslərini bir cür alırıq. O da beləcə bir daha işin detallarını bilmədən qərəzli olmamağı öyrənmiş oldu.

İlber Ortaylı