Uşaqlıq
Uşaq vaxtı çox tələsik, ütələk və diqqətsiz olduğumdan başım çox əziyyət çəkib. Yadımdadır, «Uşağı buyur, dalınca yüyür!» atalar sözünü nənəm uşaq yerinə birbaşa adımı deyirdi. Pilləkənləri bir-bir qalxmağa hövsələm çatmır, iki-üç addımı birdən qalxırdım. Hətta bunu inkişaf etdirmişdim. Evdəki pilləkanları sayıb, uyğun rəqəmə bölüb, addımları minimuma endirirdim. Bir dəfə babam məni yanına çağırıb:
— Ay bala çox diqqətsizsən. Bir az gözüaçıq ol, ətrafına fikir ver!
Biraz keçəndən sonra:
— Bir de görüm balkona neçə pilləkən var?
Heç fikirləşmədən:
— 7
— Yaxşı bəs həyətdən tövləyə?
— 7
— Ondan sonrakı?
— 5
— Yaxşı get işinlə məşğul ol.
— Ay bala çox diqqətsizsən. Bir az gözüaçıq ol, ətrafına fikir ver!
Biraz keçəndən sonra:
— Bir de görüm balkona neçə pilləkən var?
Heç fikirləşmədən:
— 7
— Yaxşı bəs həyətdən tövləyə?
— 7
— Ondan sonrakı?
— 5
— Yaxşı get işinlə məşğul ol.
1 şərh