Sən getdin… sənsizlik mənimlə qaldı,
Üzsüz qonaq kimi getmək bilmədi.
Sən getdin… könlümü qüssə-qəm aldı,
Günlər aya döndü, ötmək bilmədi...

Sən getdin… dəyişdi fəsillər bir-bir,
Guya, bu yoxluğa alışdım mən də.
Silib xəyalları sətirbəsətir,
Ayaqda qalmağa çalışdım mən də.
Davamı →

Hərdən diqqətsiz anımı
dərd eləmə, dərdin alım.
Istəsən, verrəm canımı,
dərd eləmə, dərdin alım.

Oğrun – oğrun, xumar – xumar
hər baxanda içim yanar.
Tək mənəmmi qəlbi qübar,
dərd eləmə, dərdin alım?
Ardı →

Bir gün, unutmuşam, desələr sənə,
Gözümə baxmamış gözün, inanma!
Həsrət şərabını versələr sənə,
Yenə seç əyridən düzü, inanma!
Ardı →

Məni imtahana çəkdi təbiət,
yollarda bərkiyə-bərkiyə gəldim.
Könlümdə təsəlli, gözümdə ülfət,
bu dünya sərgidir, sərgiyə gəldim.
Ardı →

Səni nə gündüzlər, nə də gecələr,
Səni hər günümdə gözləyəcəyəm.
Səni nə payızda, nə də ki, yazda
Gələn hər fəsildə gözləyəcəyəm.

Ardı →

UNUDULMAZ XATİRƏN

Bu şəhərə yağışlar yağmayır əvvəlkitək
Ağlamayır buludlar sənin gözlərin kimi
Dostlarım, yoldaşlarım hey çağırırlar məni
Bir səslə, bir avazla sənin sözlərin kimi
Onlar məni çağırır
Bizlərə nəğmə deyən damlaların altında
Dərtlərə həmdəm olaq

Ardı →

Üzünü qırxandan sonra,
Oldun cavan oğlan, baba.
Gözəllərə bir göz vurdun,
Hamsı oldu heyran, baba.

Könlün cavan, özün qoca,
Ardı →

Ardı →

Qanadım var, göyüm var
Quşam qəfəsim yoxdu.
Uçmağa hər şeyim var,
Təkcə həvəsim yoxdu.

Yol getməyə yolum var,
Qulluğum var, qulum var,
Xərcləməyə pulum var,
Təkcə həvəsim yoxdu.

Nə dərd var, nə əzab var,
Nə hirs var, nə qəzəb var,
Ölməyə yüz səbəb var,
Təkcə həvəsim yoxdu...

Ramiz Rövşən

Davamı →

Ayırır bizləri hər keçən zaman,
Ayrı yuvalarda dərd çəkəcəyik.
Üzümüzü göz yaşı isitdiyi an,
Yad olan qollarda üşüyəcəyik.
Ardı →