106 manatlıq maaş kartı
Səhərə kimi yatmayıb Den Braunun “ Da Vinçi şifrəsi”ni oxumuşdum. Günortaya az qalmasına baxmayaraq, əsərin təsirindən hələ də qurtarmamışdım.
Maaş kartını bankomata salıb, şifrəmi yazanda qəribə, mistik duyğular məni bürüdü; elə bil önümdəki elektron lövhəcik indicə bəşər tarixinin qədim bir sirrini açacaqdı. Amma heç bir qəribəlik baş vermədi, monitorda əvvəlcə adım, sonra balansımdakı məbləğ göründü: 106 manat.
Məbləğ məni elə də narahat eləmədi. Beş-altı saat dərsim vardı cəmi. Yaş ötdükcə vaxta daha çox qənaət etməyi düşünürdüm. Məktəbdə dərs, evdə dərs, “skayb”la dərs və fonda iri hərflə yazılmış devizim: Vaxt bütün qazanclardan daha dəyərlidi.
Pulu çıxarıb geri döndüm. Geyim mağazasının yanından ötəndə vitrində gözümə bir gödəkcə sataşdı. Adi yun parçadan tikilmiş, olduqca sadə və rahat görünən tünd bənövşəyi rəngli gödəkcə məni mağazaya girməyə vadar etdi.
Ardı →