Kayzen

Adam, minəcəyi avtobusun qalxmasına bir saatdan çox müddət olduğu üçün, terminalın yarı işıqlıq koridorlarını gözdən keçirirdi. Əllərini yumaq üzrə bir az irəlidəki məscidə yanaşdığında, iş forması geymiş bir gənc ona doğru gələrək:
— Hər halda namaz qılacaqsınız, dedi. Dəstəmaz alma yerimiz də mövcuddur.
Adam, əlindəki siqaretin külünü cavanın ayaqları dibinə silkələyərək:
— Sən yəqin ki, buranın işçisisən deyə dilləndi. Nə işlə məşğul olursan burada?
Cavan, küncdəki süpürgəyə işarə edərək:
— Təmizlikçiyəm əfəndim, deyə kəkələdi.
Adam, onu lağedici gözlərlə süzərək:
— Mən, namazı sənin kimi heç nəyi olmayanlara buraxdım, deyə dişini ağartdı. Bu iş sizə elə yaraşır ki...
Təmizlikçi gənc, adamın təhqirinə aldırmayacaq qədər olqun idi. Lakin namaza qarşı edilən hörmətsizlik, canını çox sıxmışdı. Verəcəyi cavabı bir müddət düşündükdən sonra, susmağı seçərək işinə döndü.
Adam, məğrur addımlarla oradan uzaqlaşarkən, başının döndüyünü hiss etdi. Kürəyindən çıxardaraq qoluna götürdüyü paltonun ağırlığını da ilk dəfə hiss edirdi. Bir az əvvəl yediyi iki boşqab kabab, güman ki, təzyiqini yüksəltmiş və özünü halsız etmişdi. Bir neçə addım daha atdığında birdən pisləşərək dizləri üzərinə çökdü. Allahdan qolundakı palto ondan əvvəl yerə sərilmiş və yeni aldığı kostyumun çirklənməsini maneə törətmişdi. Adam, çömelmiş vəziyyətdə olmasına baxmayaraq gicəllənən başını yerə söykəyərək bir müddət istirahət etdi və təkrar durduqda, eyni narahatlığı hiss edərək hərəkətini təkrarladı. Lakin, başqaları tərəfindən görülmüş olmaqdan narahatlıq hissi duyurdu. Bunun üçün başını yerdən qaldırıb sağa-sola bakındığında, terminalın çayçısı olduğu aydın şəkildə hiss edilən bir gənclə burun buruna gəldi. Cavan, adamı hörmətli bir ifadəylə salamlarkən:
— Allah qəbul etsin əmi, amma qiblə bir az daha sağa doğrudur- dedi.


Davamı →

• -Vladimir İliç, Sizin yanınıza kənddən nümayəndələr gəlib.
  — Nə gətiriblər?
  — Təzə balıq.
  — Neçə gün yol gəliblər?
  — İki həftə.
  — Balığın hamısını uşaqlara verin.


• Tatar, yəhudi və çukça Leninin hansı millətdən olması barədə mübahisə edirlər.
  Yəhudi deyir:
  — Şübhə yoxdur ki, o, yəhudidir. “r” səsini deyə bilmir, əlini jiletinin cibinə qoyur. Bu, yəhudi ədasıdır.
  — Yox – deyir tatar — Lenin tatar idi, Kazanda oxuyub, Kazanda yaşayıb..
  Çukça:
  — Amma Lenin çukçadır.
  — Niyə?
  — Çox ağıllı idi…

Ardı →

İnsanların 20 faizi yad planetlilərin mövcud olduğuna inanır. «Reuters Ipsos» bu barədə 22 ölkədə 23 min insan arasında sorğu aparıb. Nəticələrə görə, Hindistan və Çində əhalinin 40 faizi yad planetlilərin insan qiyafəsində aralarında olduğuna inandığını deyib.
Bu iddiaya ən az inan isə Belçika, İsveç və Hollandiyada yaşayanlardı. Adıçəkilən ölkələrdə cəmi 8 faiz gəlmələrə inanan var.
Sən demə, kişilər qadınlardan daha çox yad planetlilərə inanır. Belə ki, kişilərdə bu rəqəm 22, qadınlarda isə 17 faizdir.
Qeyd edək ki, gəlmələrin olduğuna və onların insanların arasında yaşadığına inanaların əksəriyyəti 35 yaşdan aşağıdır.
Ardı →

Bir gün iki adam, Rəbiyə-tül Adeviyyeni ziyarətə gəldilər. İkisi də açdı. Yeməyi halaldır deyə içlərindən yemək yemək keçdi. O anda qapıya biri gələrək, Allah rızası üçün bir şeylər istədi. Rəbiyə həzrətləri evdəki iki çörəyini buna verdi. Gələn sevinərək getdi. Bir saatdan sonra bir adam qucağında bir yığın çörəklə gəldi. Rəbiyə həzrətləri çörəkləri saydı. On səkkiz çörək vardı. Dedi ki:
-Çörəklər gərək iyirmi olmalı idi.
Çörəyi gətirən, ikisini saxlamışdı. Çıxarıb iki çörəyi də verdi. Oradakılar heyrətlə soruşdular.
-Bu nə sirdir? Biz sənin çörəyini yeməyə gəlmişdik. Önümüzə qoyacağın çörəkləri qapıya gələnə verdin. Ardından çörək gəldi. Əskik olduğunu söylədin.
Cavabında belə buyurdu:
-Siz ikiniz gələndə qarınınızın aç olduğunu anladım. Önünüzə qoyacağım o iki çörəyi qapıya gələnə verdim. Allahu təaladan bu çörəklərin qonaqların qarınını doyura bilməyəcəyini, bunun üçün bir yerinə on verməsini istədim. Çünki Allahu təala Qur'an-ı kərimdə (En'am surəsi 160 ayəsində) birə on verəcəyini bildirir. Mən Onun bu vədinə güvəndim. İki çörək yerinə iyirmi çörək gələcəyini bildiyim üçün də çörəklərin əksik olduğunu söylədim.


Davamı →

Hər bir mövsümün öz naxışı, öz ornamenti, öz bəzək gülləri var. Saya geyimlər nə qədər gözəl-yaraşıqlı görünsələr də, onların hər mövsümdə xüsusi naxışlara, bəzəkli güllərə  ehtiyacı var.
Yay mövsümünün əsas bəzəyi şübhəsiz ki, güllü-çiçəkli naxışlardır.
Bu naxışlar geyimlərə xüsusi formada vurulur. Bunların bir çox növləri var: basma, tikmə, toxunma, boyama və sair.
Şübhəsiz ki, hər bir xalqın geyim növlərində milli ornamentlərdən istifadə olunur. Çox vaxt geyimdə hər hansı bir naxışı görəndə, onun hansı xalqa mənsub olduğu o dəqiqə aydınlaşır. Bu sırada şərq ornamentləri xüsusi üstünlük təşkil edir.

Ardı →

Kiçik qızın atası İspaniyanın ən ağır siyasi cəzalarının verildiyi bir həbsxanada məhkum idi. Fürsət tapdığı hər həftəsonu atasını ziyarət üçün anasıyla birlikdə həbsxabaya gedərdi. Yenə bir ziyarətə gedərkən atası üçün çəkdiyi rəsmi yanında apardı, ancaq həbsxana qaydalarına görə azadlığı xatırladan hər cür şeyin məhkumlara verilməsi qadağan idi.
Bu səbəblə kağıza çəkdiyi quş şəkilini qəbul etməmiş və oradaca cırmışdılar...
Çox kədərlənmişdi kiçik qız… Atasına söylədi bunu, o da «kədərlənmə qızım, yenə çəkərsən; bu dəfə çəkdiklərinə diqqət yetirərsən olarmı?» dedi.
Kiçik qız digər ziyarətində atasına yeni bir şəkil çəkib apardı. Bu dəfə quş yerinə bir ağac və üzərinə qara kiçik xallar çəkmişdi. Atası şəkilə baxdı və soruşdu: «Hmmm! Nə gözəl bir ağacdır bu! Üzərindəki xallar nədir? Portağaldır?
Kiçik qız atasına əyilərək, səssizcə: Hşşşşt! O xallar ağacın içində gizlənən quşların gözləridir!..


Davamı →

Zəngin bir iş adamının bağçasında, yan-yana əkilən iki limon ağacı vardı. May ayı sonlarında açan limon çiçəkləri, bütün bağçanın havasını bir anda dəyişdirər və mənzillərə həbsedilmiş insanlara baharın gəldiyini müjdələyirdi. Ancaq limon ağaclarından biri, digərindən cılız və görkəmsiz idi. Buna görə böyük ağac hər fürsətdə onu kiçik hesab edər və təpədən baxardı. Ev sahibi də kiçik boylu limon ağacından ümid kəsmiş görünürdü. Ona görə ağac, bu gedişlə quruyub öləcəkdi. Buna görə də onu çox sulamaz və qulluq etməyi çox istəməzdi.
Ardı →

Paqaninin atası boş vaxtlarında mandalinada çalmağı sevirdi. Aləti əlinə alan kimi arvadı qulaqlarını tutub evdən qaçardı ki, mandalinanın monoton donquldanmasını eşitməsin. 4 yaşlı Nikkolo atasının səhvlərini tapıb: «Ata, sən bu yerində xaric çalırsan...» deyərək atasına necə çalmağın yolunu həmən göstərə bilmişdi…
Cılız Nikkolanı skripkanı ciyildətməklə əldən salmağında uzaqgörən kişinin məqsədi vardı. Bilirdi ki, böyüyəndə uşağın bir parça çörəyi olacaq. Doğuşdan bir az əvvəl Nikkolanın anasının gözünə mələk görünmüş və doğulacaq oğlunun bütün İtaliyada məşhur olacağını demişdi. Atası skripkanı tutmağı və kamanı simə sürtməyi oğluna göstədikdən sonra hər şeyi Nikkolonun istedadının ixtiyarına buraxdı. Dükana işləməyə gedəndə oğlunu otaqda bağlayıb onu saatlarla susuz və yeməksiz qoyardı. Atası Antonio, adətən, anbardan gələn qamma səslərinə qulaq verərək yuxulayırdı. «Buna bax bir, o yenə də kamanla jonqlyorluq edib, simləri çimdikləyir» deyib hirslənərək açar yerindən içəri baxanda heyrətdən ağzı açıla qalmışdı.

Davamı →

Gənc bir adam öz bölgəsində çox tanınan bir müdrikin yanına getdi. Dərdi bir az fərqli idi. Gənc yaşında həmişə müvəffəqiyyət qazanmışdı. Atasından götürdüyü kiçik işi sürətlə böyütmüş, zəngin olmuşdu. Ətrafındakı hər kəs ona hörmət göstərirdi.
Düşməni yox idi. Evlilikləri müvəffəqiyyətli olmuş, çox gənc yaşlarda başlayaraq bir neçə dəfə ata olmuşdu. Və gənc adamın dərdi də bundan sonra başlayırdı. Bu qədər erkən müvəffəqiyyət, sayılıb hörmət edilmək üzündən bütün ətrafındakı insanları «kiçik» görməyə başlamışdı.
Gənc adam üçün "əhəmiyyətli" heç bir iş, heç bir insan, heç bir vəziyyət qalmamışdı. Heç bir danışığı bir neçə dəqiqədən çox dinləyə bilmir, oxumağa başladığı hər şeyi bir neçə dəqiqə içində əlindən buraxırdı.
Ardı →

Sarafan ilk baxışdan sadə geyim olsa da, əslində tikilişi müxtəlif mürəkkəblik və fantaziya tələb edir.
Sarafanlar ilk dəfə kənd yerlərində peyda olub. 70-ci illərdə isə o şəhərə ayaq açıb, xeyli müasirləşib və demək olar ki, şəhərli qızların sevimli geyim növünə çevrilib.
Sarafanların müxtəlif növləri var: toxunma, tikmə, qismən hörülmə və s. Sarafanların bər-bəzəyində hər modelyer öz fantaziyasına arxalanır.Sarafanların kənarları toxuna, krujevalar, büzmələr, taftalar tikilə, yaxud applikasiyalardan istifadə oluna bilir.
Ardı →