Səni nə gündüzlər, nə də gecələr,
Səni hər günümdə gözləyəcəyəm.
Səni nə payızda, nə də ki, yazda
Gələn hər fəsildə gözləyəcəyəm.

Ardı →

1. Dünyada ən zəhərli heyvan hansıdır?

2. Hansı ölkədə hər gün saat 16:00-da yağış yağır?

3. Ən iri balıq hansıdır? Uzunluğu, çəkisi nə qədərdir?

4. Ən böyük göz hansı heyvanındır?

5. İlk Azərbaycan çap kitabı hansıdır? Neçənci ildə və harada nəşr olunub?

6. Sağlam adamın çəkisi yayda qışdakından neçə kq az olur?

7. adamın boyu axşam səhərkindən neçə sm az olur?

Ardı →

Bir borcum var idi. Elə bir borc ki, heçnə ilə əvəz edilməz. Canımı, hətta nəfəs aldığımçun da Ona minnətdar idim. Ən pisi isə bu idi ki, bu borcu ödəməyim mümkünsüzdü. Bəs nə edim? Hər şeyim əvəzində bir quru təşəkkür?.. Yox, bu insanlığa yaraşmaz! Düşündüm… Bu düşüncəm çox uzun çəkmədi ki, cavabı tapdım. Borcu ödəməm mümkünsüzsə, heç olmasa təşəkkürü elə demək lazımdır ki, bu həm qəlbən, həm gözəl, həm də mədəni, alicənab olsun. Belə bir təşəkkürü O özü bizə öyrətmiş və bizdən tələb etmişdir. Bunu anladığım vaxt tez ayağa qalxdım. Daha düşünməyə, gözləməyə vaxt yox idi. Onsuzda illərdir gecikmişdim. Halbuki,

Ardı →

Ayırır bizləri hər keçən zaman,
Ayrı yuvalarda dərd çəkəcəyik.
Üzümüzü göz yaşı isitdiyi an,
Yad olan qollarda üşüyəcəyik.
Ardı →

Sənsizliyimə baxdım… Heç yanımda olmadın, amma səni yanımda duya bildim. Səni heç görmədim, lakin, hər istədiyimdə gözlərimi yummaq kifayət edir ki, səni qarşımda görüm.

Sənsizliyimə baxdım… Sənsiz göründüm, amma heç sənsiz olmadım, hər an xəyallarımda yaşadın. Bunları düşünərək, sənsiz olmadığıma inanmaq istədim, amma… sənsizəm axı...

Hər səhər oyandığımda ilk düşündüyüm sənsən. Gecələr də hər zaman səni düşünərək yuxuya gedirəm. Hər an ağlımda sən olduğun üçün oyanır oyanmaz qaldığı yerdən davam edər düşüncələrim.

Sən ürəyimdə yaşadığım ən xoş hissən. Sən xəyallarımın ən sevimli sakinisən. Sən sanki, ruhuma hopmuş kimisən, sənsiz olsam belə, səni

Ardı →

Sevgimdən qaçmışam uzaq şəhərə,
Burda da həsrətin gəlib, dayanıb.
Ətrin səpələnib bütün güllərə,
Gözünün rənginə göylər boyanıb.
Ardı →

Öz həyatlarını karyeraya hesr etmiş və adətən günləri evdən kənarda keçən ər-arvad, kiçik qızlarına ad günü üçün bir hədiyyə almaq qərarına gəlirlər və oyuncaq dükanına gedirlər. Qadın satıcı qıza deyir: «Qızım bütün günü evdə bacısıyla qalır. Elə bir oyuncaq istəyirəm ki, ona mənim yoxluğumu hiss etdirməsin».

Satıcı qız başını yellədi:

Ardı →

Kaş ki, uşaq olum yenə...
O ən şirin anlarımı yaşayım mən sənlə bir də.
Bəzən qorxub, ağlayaraq atılım tez qucağına,
Bir təsəlli axtararaq, sarılım mən qollarına.
Ardı →

Qorxuram… Insanlardan deyil, onların daxilində gizlənən şeytanın şərrindən qorxuram. İsti baxışların arxasında gizlənən buz kimi qəlblərdən qorxuram. Üzümə baxıb, gülənlərin, əslində üzümdə göz yaşı axtarmasından qorxuram. Bəzən çökmüş sükutun arxasında

Ardı →

Keçmişə dönmək olmur. Olanları isə unutmaq olmaz. Unudulan keçmiş təkrar səhvə sürükləyər insanı. Unudulan keçmiş gələcək uğurlara sevinməməyə səbəb olar. Keçmişi unutmaq heç yaşamamaq deməkdir. Buna görə də, Tanrı bizə xatirələri və xəyallara dalmağı bəxş etmişdir. Keçmişi deyil, keçmişdən qalan ağrı-acıları unutmaq lazımdır. Sevincləri isə düşünərək təkrar yaşamaqla şükür etmək lazımdır. Zaman və məkan anlamı var dilimizdə. Eslində hər ikisini qiyamətə qədər həm daimi, həm də müvəqqəti saymaq olar. Müvəqqəti ona görə ki,
Ardı →