Kayzen

Mahatma Qandi

Həyatının 25 ili metroda, yerin altında keçmişdi. Özü bunu xatırlayarkən, belə deyirdi: “yerin altını da bilirəm, üstünü də”. Onun Bakı metrosunda işlədiyi 25 il ərzində, hər gün eskalatorla yerin altına enib, daha sonra işini bitirib yerin üstünə çıxmasını, təxminən buna bənzədirəm: dəfinə ovçusu mədənin ən dərin qatlarına enir, ləl-cəvahiratla, qiymətli daşlarla yerin üstünə qayıdır. Bəlkə də, biz yerin altında nələrin yatdığından xəbərsizik, amma o buna yaxşı bələd idi; “yerin altını da bilirəm, üstünü də”.

Davamı →

Acından millətin bir gün yarımcan olsa, neynərsən?
O can üstə sənin ömrün firavan olsa, neynərsən?

Didərginlər səfalətdən əgər ölsə çadırlarda,
Vəkillər maliki-mülki-Süleyman olsa neynərsən?

Koroğlu qeyrətindən dəm vururkən Milli Məclisdə,
Müsəlman qızları məktəbdə üryan olsa, neynərsən?

Vəkil artist, vəkil şair, vəkil xanəndə və sair,
Dəyirmanın əgər dənsiz dəyirman olsa, neynərsən?
Davamı →

Şairəm, çünki vəzifəm budur əşar yazım,
Gördüyüm nikü-bədi eyləyim izhar, yazım,
Günü parlaq, günüzü ağ, gecəni ta yazım,
Pisi pis, əyrini əyri, düzü həmvar yazım,

Niyə bəs boylə bərəldirsən, a qarə, gözünü?
Yoxsa bu ayinədə əyri görürsən özünü?!

Hələ XIX əsrin sonu, XX əsrin əvvəllərində yazıb-yaratmış, Azərbaycan ədəbiyyatında satirik şeirin sütunlarından biri sayılan M.Ə.Sabir cəmiyyətin geriliyindən, insanların savadsızlığından istifadə edib zəhmətkeş xalqın qanını soran ağalara, bəylərə, yaltaq ruhani ordusuna, ağlı kəsən, lakin bunları dilə gətirməyən, əzilmiş xalqın hüququnu müdafiə etməyib, əksinə, onların avamlığından istifadə edən yaltaq ziyalılara öz şeirlərində belə deyirdi.
Davamı →

Yalan sözü at ağzına, dolan çeyniyə- çeyniyə,

Tüpür acı həqiqətə, yalan çeyniyə- çeyniyə,

 

Tutub zəif damarımı, alıbdır ixtiyarımı,

Qoyub gözəl diyarımı, talan çeyniyə- çeyniyə,

 

Silib- süpürdü düzləri, yeyib qutardı bizləri,

O yan çeyniyə- çeyniyə, bu yan çeyniyə- çeyniyə,

Ardı →

                                                                                      Dialoq nədir?

— Deyirlər, iqtidarla müxalifət dialoqa gedəcək. Bir məni başa sal görüm dialoq nə deməkdi?

— Dialoq o deməkdi ki, o deyir- bu deyir, o deyir- bu deyir… və  axırda «o» deyir.

 

  Təbriklər

Hörmətli məmur dostum! Böyük məbləğdə rüşvət verib 10- 15 bakılının evinin sökülməsinə və özünə villa tikmək üçün həmin torpağın alınmasına nail olduğunu eşidəndə ürəkdən sevindim. Səni bu münasibətilə təbrik edirəm.

Ardı →

Biz qovulduqca  qaçıb mərddən dönən namərdlərik,

Az.Tv-də dərdsizik əslində əhli-dərdlərik.

 

Keçmərik düşmən qoyan  sərhəddi bir addım belə,

Amma sərhədlər içində  xeyli bisərhədlərik.

 

Biz xüsusi işlərin hazır olan qurbanııyıq,

Biz ümumi dərdi çəkməkçün  xüsusi fərdlərik.

 

Əhmədi-biqəmlərik ki, hər şeyə biganəyik,

Biz həqiqətlər yerə çırpan hacı əhmədlərik.

 

Biz həkimlərçün, müəllimlər üçün “şirvan”larıq,

Leyk şofer tayfasıyçün bir maşın “məmməd”lərik.

Ardı →

Nə yaman eyləmisən rüşvətə adət, ay ata,
Yıxacaq evmizi bir gün bu cinayət, ay ata.
Ardı →

Gözü ac, xəyalı xamdır, bu adam, bizim adamdır,
Yediyi tamam haramdır, bu adam bizim adamdır.

Yemək ilə doymaq olmur, dedi ki, vətən malından,
Yalayım doyum məqamdır, bu adam bizim adamdır.
Ardı →

Kişi var ki, kişidir, amma kişiynən işi yox,
Kişi var, nakişidir, amma deyir ki, kişi yox.

Kişi var, ağzı cırıqdır, sözü dişdən tökülür,
Kişi var, ağzı bütövdür, amma bir cüt dişi yox...

Kişi var, pullu işi, yaxşı dişi, közdə şişi,
Kişi var, qəlbi kabab, manqalı qüssə, şişi yox.

Kişi var, arvadının xeyli vişindən buraxıb,
Kişi var, arvadının dövri-qədimdən vişi yox.

Kişi var, Azərbaycanda beşindən biridir,
Kişi var ki, evində biri vardır, beşi yox.

O qədim Ankarada Pünhana erkək dedilər,
Kişi bizlərdə imiş, sən demə türkdə kişi yox.


Davamı →

Dəyişib dövr nə arvad, nə də ki, qız bilinir,
Necə Avropa girib şüura amansız bilinir.

Sizə şalvar yaraşırsa, bizə şalvar yapışır,
Odu ki, bizdə tumannıyla, tumansız bilinir.
Ardı →