Bir üzü xeyir, bir üzü şər

Edvard İngiltərənin ən nüfuzlu ailələrindən birinin varisi olub. Tanışları onun haqqında parlaq insan deyə danışırdılar. Fitrətən xeyirxah kimi tanınan bu şəxs müxtəlif musiqi alətlərində çala bilirdi.

Edvardı yaxından tanıyanlar onun çox gözəl simaya malik olduğunu söyləyirdilər: ancaq bu qarşı tərəfdən baxanda belə idi. Arxada isə – peysərində onun başqa siması var idi. Zalımlıq yağan bu üz çox eybəcər olub. Edvardın bu tərəfi tənhalığı seçmişdi və hətta ailə üzvlərinin onu ziyarət etməsini istəmirdi.

Tibbdə belə patalogiya «Sraniophagus Parasiticus» adlanır və bir bədəndə siam ekizlərinin birləşməsi zamanı baş verir.

Şahidlər ikinci üzün heç bir zaman səsini eşitmədiklərini və onun nə vaxtsa qidalandığını görmədiklərini bildiriblər. Bununla belə, ikinci üzün gözləri ətrafdakıları daim diqqətlə izləyib, bəzən müəyyən emosiyalar da göstərib: gülümsəyib, ya da qaşqabağını sallayıb. Ən maraqlısı isə ikinci üz həmişə birincinin əksinə emosiyalar göstərirdi. Məsələn Edvard ağlayanda, ikinci üz gülürdü, nəyəsə sevinirdi. Onun dodaqları daim tərpənirdi, elə bil nəsə deyirdi.
Ardı →