Karandaşı qutuya qoymazdan öncə usta onu bir kənarda saxladı və dedi.
— Bilmən gərəkən 5 nəsnə var. Mən səni dünyaya göndərməzdən öncə bunları bil və yadda saxla, yalnız o zaman yaxşı karandaş ola biləcəksən.

Birinci: Sən çox gözəl işlər görə bilərsən. Amma kiminsə əlində tutulmağa razı olsan.

İkinci: Bəzən sənin canını acıdacaqlar, çox iti şəkildə xəttləyəcəklər. Amma bu daha yaxşı karandaş olmana kömək edəcək.

Üç: Sən səhvləri düzəldə biləcəksən, hansıları ki özün etmişdin.

Dörd: Sənin ən mühüm hissən daima içində/daxilində olacaq.

Beş: Hansı səthdə istifadə olunursan ol, həmişə öz imzanı/izini qoymalısan.
Nə olursa olsun yazmağa davam etməlisən…
Ardı →

Bu yaxınlarda facebookda dostlardan birinin paylaşdığı şəkillər və bu şəkillər ətrafındakı müzakirəmiz məni çox düşündürdü. Şəkilləri bəlkə də çoxu bəyənməyəcək, nə bilim bizim mentalitetə uyğun «nənələr» deyil deyəcəksiz, ya da üzlərində boya çoxdu və s.

Çox təəssüf ki, məndə də bu mühakimə var. Ta uşaqlığımdan bəri fikirlərimə hopturulmuş nənə, bacı, bibi, xala, ana obrazı var. Hər birinin də mütləq şəkildə, hər kəsə bəlli cavab verməli olduğu tələblər var. 

Maraqlı olan odu ki, gündəlik həyatda, ən çox da ictimai nəqliyyatda rastlaşdığım xalalar, nənələrin əksəriyyəti həddən artıq kök, lap belə çirkin şəkildə deyim tərli, bığlı olması heç kimdə təəccüb doğurmur, çox normal hal kimi qəbul edilir, amma hansısa yaşlı nənənin bəzəkli-düzəkli, baxımlı olması qəbul edilmir. O saat ətrafdakıların üzündə əyilmə halları müşhidə edilir.
Ardı →

Bizim millətin xarakterinə xas «gözəl» bir xüsusiyyəti var. Bu haqda bir dəfə yazmışdım, amma heyif ki, o məqaləmi silmişəm. Təəssüflər olsun ki, o zaman yazdığım fikirlərimlə bu günə qədər gəlib çatdığımız zaman kəsiyində dəyişən heç bir şey yoxdu. Onda da yazdığım kimi, biz hər hansı bir sahə, sənət, peşə haqqında çüzi məlumata malik olsaq da, haqqında çox bilən, böyük təcrübə sahibi olan «ağıllı insan», o sahənin dahisi, yüksək bacarığa sahib biri kimi yekə-yekə danışan, məsləhət verən millətik.
Davamı →

— Qızı vermisən?
— Hə.
— Neçə yaşı var idi?
— 11-i bu il qurtardı.
— Hə, yaxşı eləmisən. Elə tez versən yaxşıdı, sora seçir.

Bu dialoq, işdən evə gələrkən ətrafdakı heç bir səsi eşitməyəcək halda, istəmədən diqqət mərkəzimə hakim olmuş yaşlı nənə ilə orta yaşlı qadının söhbətidir. Əslində bu dialoqun üstündən bir aydan çox vaxt keçib, amma az qala hər gün «sonra seçir» sözləri və bu sözü müdriklik yaşına gəlməli olan bir fərdin deməsi, belə çox emosional deyim, məni məhv edir.

Harda olur olsun yaşlı və müdrik insanları, lap müdrik də deyib çox şişirtmədən qarşısındakını dinləməyi bacaran və məsləhət verə bilən yaşlı insanlara heyranlıqla baxmışam. Və seçən insan qarşısında qorxuya düşən nənədən sonra, onların nə qədər az olduğunu daha çox hiss etmişəm.
Davamı →

Bizim cəmiyyətimizin uğur göstərə bilməməsinin səbəbi, qadınlarımıza qarşı göstərdiyimiz laqeydlik və qüsurlardan doğur. Atatürk

Bu günlərdə hansı sosial şəbəkəni açıramsa gözümə dəyən əsas yazıların qayəsində qadın-kişi münasibətli yazılar görürəm. Sanki biri digərinə qadının kişidən və yaxud kişinin qadından daha ağıllı olduğunu sübut etmək istəyir. Bu mövzuda yazmaq rahatdırmı? Yoxsa heç bir dəlil-sübuta, fakta əsaslanmadığı üçün, şəxsi fikrin, subyektiv düşüncənin məhsulu olduğundan az müzakirə olunacağı qənaətindənmi bu tip yazılar çoxalıb, bilmirəm. Bir onu bilirəm ki, bəzi qondarma «qələmşünaslara», adının qarşısında «yazıçı» sözünü oxuduqda aldığı həzzdən stuluna yayxanan bu tiplərə qadını aşağılamaqla ağıllarına gələni yazmaq çox rahatdır.
Davamı →

Davamı →

Məktəb illərimdən tanıdığım yaxın bir dostumun zəkası ilə bağlı həmişə düşünmüşəm: o mütəfəkkirdir ya iq`u aşağı olan bir insan? Məsələ orasındadır ki, onun həyat seçimləri və akademik qavrama səviyyəsi heçdə bir-birini tutmur. O dindar, alicənab, qürurlu və hörmətcil bir insandır. Məktəbdə o, tərbiyəsi, mülaimliyi və təvəzökarlığı ilə tanınan bir uşaqdı. Lakin nə qədər öyrənməyə çalışsa da, o adi vurma cədvəlini öyrənə bilmədi. Yadımdadır kimya dərsində sadə məntiq tələb olunan məsələyə müəllim onu qaldırmışdı. Məsələyə cavab verə bilmədiyini görən müəllim ona hirsindən 8 + 7 sualını verdi. Bilmirəm həyəcandan olsa gərək, ona belə düzgün cavab verə bilməmişdi. Olduqca səliqəli və səviyyəli geyinən, modernliyə üstünlük verən bir insan sosyal şəbəkələrdə isə siyasi məsələlərə toxunur, aforizmlər paylaşır. Bu yaxınlarda mənə bildirdi ki, Türkiyəyə qohumlarının yanına işləməyə gedəcək. Xudafizləşmək məqsədi ilə bir kafeyə getdik. Facebookda paylaşdığı bir aforizm çox xoşuma gəldiyini söylədim və başladıq müzakirə etməyə. Paylaşdığı sadə bir aforizmi heç düzgün qavraya bilməmişdi. Axı necə? Çaşıb qalmışdım. Qərar aldım ki, bunu elə özündən soruşum. Evə qayıdarkən yolda ona dedim ki, qərar verə bilmirəm — sən ya ən axmaqsan ya ən ağıllı. Heç emosiyalarını dəyişmədən: elə məndə, biri var axmaqlar içində ağıllı, biri də var ağıllılar içində axmaq olmaq. Bu cavabı necə dəyərləndirəcəyimi hələ də düşünürəm.
Davamı →

Şairəm, çünki vəzifəm budur əşar yazım,
Gördüyüm nikü-bədi eyləyim izhar, yazım,
Günü parlaq, günüzü ağ, gecəni ta yazım,
Pisi pis, əyrini əyri, düzü həmvar yazım,

Niyə bəs boylə bərəldirsən, a qarə, gözünü?
Yoxsa bu ayinədə əyri görürsən özünü?!

Hələ XIX əsrin sonu, XX əsrin əvvəllərində yazıb-yaratmış, Azərbaycan ədəbiyyatında satirik şeirin sütunlarından biri sayılan M.Ə.Sabir cəmiyyətin geriliyindən, insanların savadsızlığından istifadə edib zəhmətkeş xalqın qanını soran ağalara, bəylərə, yaltaq ruhani ordusuna, ağlı kəsən, lakin bunları dilə gətirməyən, əzilmiş xalqın hüququnu müdafiə etməyib, əksinə, onların avamlığından istifadə edən yaltaq ziyalılara öz şeirlərində belə deyirdi.
Davamı →

Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin «Mirzə Səfər» hekayəsini oxumayan bəlkə də çox adam olar, amma yazıçının «Mirzə Səfər», «Papaq» və «Bomba» hekayələrinin motivləri əsasında Cahangir Mehdiyevin quruluş verdiyi «Evlənmək istəyirəm» filminə yəqin ki, çoxları baxıb və bu dialoqu az qala əzbər bilirik:


Davamı →

Fərdi inkişafım üçün özümə çox zaman “Niyə?” sualını verirəm. Məsələn; dərsləri yerinə yetirəndə, insanların çox olduğu yerlərdə və s.Gəlin, indi ümumi Azərbaycan modelinə, Azərbaycan cəmiyyətinə “niyə?” sualını verək. Məncə, elə “Niyə inkişaf edə bilmirik?” sualını versək, tam yerinə düşər. Niyə inkişaf edə bilmirik?!

Cəmiyyətin inkişaf etməsi üçün cəmiyyəti təşkil edən hər bir fərdin özünü dərk etməsi mütləqdir.Yalnız fərdlər düşünərək özünü dərk edə bilər. Platon cəmiyyətin düşünən məhfum olmadığını söyləyirdi. Umumiyyətlə, bəs niyə özümüzü dərk edə bilmirik?
Davamı →