Və illərin veridiyi yorğunluqla səfil qoca nəm döşəmədə oturmuşdu... Payız qocaya qənim kəsilmişdi, yağışı da heç sevmirdi.Yağış biraz gəncliyini xatırladır, yaşlanmış və pas tutmuş sümüklərini sızladır, bir də döşəməni isladır... Qoca yaman içkiyə qurşanmışdı, siqaret yaman arıqlatmışdı... Evin əşyaları dəyər-dəyməzə satılmış və spirtli içkiyə verilmişdi... Evdə pula gedəcək bir əşya qalmışdı. Qoca onu əlacsızlıqdan neçə dəfə satmaq istəmişdi amma satmamışdı. Çünki gənclik və sadiq qaldığı sevgisindən qalan yeganə əşya idi qromafon... Arada valı qoyar və illər əvvəl birlikdə dinlədiyi mahnıya qulaq asardı... Payızda bu mahnını dinləmək daha çətin olurdu qoca üçün. Axı payız romantik mövsümdür, elə payızda da ayrıldılar... Mirzə Babayev " liman"... Qoca özünü saxlaya bilmir, taleyinə hönkür-hönkür ağlayır...

Qoca payızı sevmədi, payız da qocanı...