Məşhur bir rəssam, günlərin birində, dünyanın ən gözəl şeyinin şəklini çəkməyi qerara aldı.

Bunun üçün də, rəssam uzun bir yolculuğa çıxtı. Ağaclıq bir yərdə gəzərkən, yaşlı bir insana rast gəldi və ona sual verdiki, dünyada ən gözəl şey nədir. Adam dedi: "İmandır" dedi. Rəssam yola düşdü. Bir az gedtikdən sonra qarşıdaki qəsəbəlerin birində toy gördü. Məclisə qoşuldu və gəlinə yaxınlaşaraq ona da eyni sualı verdi. Gəlinin gözləri parlayaraq ressama baxdı və dedi: "Dünyada ən gözəl şey sevgidir" Ressam ordanda çıxdı və yoluna davam etdi. Qarşısına, cəbhədən yeni dönən esgərlə qarşılaşdı. Və yenə də eyni sualı ona da verdi və bu cavabı aldı: "Dünayada ən gözəl şey sülhdür" Rəssam öz-özlüyündə düşünürdü. İman, sevgi və sülhün şəklini necə çəkəcəyini düşünürdü. Və artıq evinin qapısına çatmışdı. Evin qapısından içəri girdikdə, dünyanın ən gözel menzərəsinin qarşısında olduğunu düşündü. Uşaqlarının məsum baxışlarında iman, heyat yoldaşının gözündə sevgi, evində isə sülhün olması idi. Beləliklə, dünyanın ən gözəl şeyinin şəklini çəkməyə başladı. Rəsm bitdikdən sonra o şəklin adını belə qoydu: "Evim".