«Qurani-Kərim»də verilən bəzi ayələr vardır ki, həmin ayələr səcdə ayələri adlanır. Səcdə ayələri oxunduğu zaman səcdə etmək lazımdır. Belə səcdələrə tilavət səcdəsi deyilir. Tilavət səcdəsi aşağıdakı şəkildə yerində yetirilir.

   Tilavət səcdəsi niyyəti ilə əllər qaldırılmadan «Allahu əkbər» deyilir. Sonra səcdə edilir və səcdədə 3 dəfə «Subhanə rabiyəl əla» zikri deyilir. Sonra «Allahu əkbər» deyilir və yenidən səcdə edilir. Səcdələr bitdikdə isə «Allahu əkbər» deyilir və qalxılır.  (Səcdədə 1 dəfə «Subhanə rabbəna in kane vadü Rabbina ləməfula» zikrini də demək olar). 

   Səcdədən qalxarkən müstəhəbdir ki, "Ğüfranəkə Rabbəna və ileykə`l masir" deyilsin. Digər müstəhəb əməl isə səcdəyə ayaq üstə durulmuş vəziyyətdən gedilməsidir.

   Səcdə ayələri oxunduğu andan etibarən səcdə edilməlidir. Əgər həmin vaxt səcdə edilməsi mümkün deyilsə, onda bu sözlər deyilməlidir. «Səmi`na və əta`na ğüfranəkə- Rabbəna və ileykə`l masir». 

Səcdə ayələri aşağıdakılardır:

1. Əs-Səcdə surəsi 15-ci ayə

2. Fussilət surəsi 37-ci ayə

3. Ən-Nəcm surəsi 62-ci ayə

4. Əl-Alaq surəsi 19-cu ayə

5. Əraf surəsi 206-cı ayə

6. Rad surəsi 15-ci ayə

7. Nəhl surəsi  49-cu ayə

8. Hacc surəsi 18-ci ayə

9. Məryəm surəsi 58-ci ayə

10. İsra surəsi 107-ci ayə

11. Furqan surəsi 60-cı ayə

12. Nəml surəsi 25-ci ayə

13. Sad surəsi 24-cü ayə

14. İnşiqaq surəsi 21-ci ayə 

Qeyd: Namaz qılarkən əməl edilən qaydalar (dəstəmazlı olmaq, geyim və s.) ayənin səcdəsini yerinə yetirərkən də keçərlidir.