Yaşamaq üçün gözəl bir yer axtaran yolçu bir gün öz tarlasında işləyən bir qocaya rast gəldi.
Ondan bu kəndin adamlarının necə olduğunu soruşdu. “Bəs sənin gəldiyi yerdə adamlar necə idi?” – qoca dedi. “Çox pis idilər”, — deyə yolçu cavab verdi. “Hamısı özündər razı, yalançı idi.Onlardan uzaq olduğum üçün özümü çox xoşbəxt hiss edirdim.
Qoca yolçunu dinlədi və “Onda bizim kəntdə də elə insanlar görəcəksən”, — dedi.

Aradan çox keçməmiş başqa bir yolçu gəldi.O da qocaya eyni sualı verdi.Qoca da ona gəldiyi yerdəki insanları soruşdu. “Çox yaxşı idilər”, — deyə yolçu cavab verdi. “Əgər məcbur olmasaydım onlardan ayrılmazdım.Bir- birlərinə kömək etməyi çox sevir, doğruluqda az qala bir- birləri ilə yarışırdılar”. Bunu eşidən qoca ona da “Onda bizim kəntdə də elə onlar kimi adamlar görəcəksən”- dedi…

Bəli, cavablar eyni idi. Çünki qoca ətrafımızdaki insanların əslində “gördükləri” kimi yox “görmək istədiklərimiz” kimi olduğunu çox yaxşı bilirdi.