Bir sarbanın gətirdiyi kitabı əlinə aldı Kimyagər. Cildi yoxdu kitabın, amma yenə də müəllifin kim olduğunu anladı:Oskar Uaylddı müəllif.
Kitabı vərəqləyərkən Narkissosdan bəhs edən bir hekayəyə rast gəldi.
Narkissosun-öz gözəlliyini hər gün gölün ayna sularında seyr etməyə gələn bu yaraşıqlı gəncin əfsanəsini bilirdi Kimyagər.

O, öz əksinə elə vurulmuşdu ki,günün birində gölə düşüb boğulmuşdu.Onun gölə düşüb boğulduğu yerdə bir çiçiək açmış, bu çiçəyə Nərgiz adı verilmişdi.
Amma yazdığı hekayəni belə bitirməmişdi Oskar Uayld.

Niyə ağlayırsan?-Orleaslar soruşmuşdular.
-Narkissos üçün ağlayıram.-göl cavab vermişdi.Bundan sonra?
-Burada təəccüblü nə var ki,demişdilər meşə tanrilari.
-Biz meşələrdə boş-boşuna onun dalınca düşürdük,amma onun gözəlliyini yalnız sən yaxından görə bilirdin.
-Narkissos yaraşiqli gənc id?i -deyə soruşmuşdu göl.
-Bunu səndən yaxşı kim bilər ki?-Ormaslar əməlli-başlı təəccüblənmişdilər.Hər gün sənin sahilinə gəlib, sənin sularına baxardı..

Göl bir anlığa dinməmiş, sonra belə demişdi:
-Narkissos üçün ağlayıram, amma onun yaraşıqlı olduğuna heç fikir verməmişdim.Narkissos üçün ağlayıram, çünki sularıma əyildiyi zaman gözlərinin dərinliklərində öz gözəlliyimin əksini görə bilirdim.
-Çox gözəl hekayədi-dedi Kimyagər

Paolo Kolho «Kimyagər»