DİVAR
İki hissədən ibarət olan üzün bir tərəfi digərindən fərqlənir və bu fərq nə qədər çox olursa həmin sima bir o qədər maraqlı görünür. Macəra sevən Kaff yaxınlarına bir söz demədən günlərlə qeyb olur, insan ayağı dəyməyən yerlərə gedib, müxtəlif qeydlər aparırdı. Hazırda birgə yaşadığı həyat yoldaşı ilə də məhz belə səfərlərin birində tanış olmuşdur. Kaff rəssam idi, çəkəcəyi rəsmin ideyasını ilkin mərhəldə hadisə kimi yazır, daha sonra şüurunda yaranan ümumi görüntünü kətana köçürürdü. Günəşin şüası hovuzdakı suyun üzərinə düşüb bərq vururdu. Evin pəncərələri açıq idi, mavi tül pərdələr bir qədər aralıda dalğalanan dəniz səsinin ahənginə uyğun yellənirdi. Kaff əlini yarıya kimi hovuza salmışdı, suyun altında barmaqlarına baxırdı, həyat yoldaşı isə portağal şirəsi içə-içə ərinin yeni qeydlərini oxuyurdu.
2+4
- Bu yazılar rəsm əsərinin qeydlərindən daha çox bədii əsərdir. Sol və sağ Şərq-Qərbdir, yoxsa?.. Kaff əlini sudan çıxardıb şəhadət barmağını dodağına dayadı, pıçıltı ilə: - davam et. — dedi.
Qoşa xətt - Bizim tərəfdə qurban kəsə bilən yalnız babam idi, o da dünyasını dəyişib. Nənəm də nə eləsin, öyrəşib qadın, bir şey olan kimi qurban deyir. Bu dəfə də Lilitin oyanmasına qurban deyibmiş, o, da oyandı. İndi də qurban hökmən kəsilməlidir. Bilirsən ki, kəsilməzsə fəlakət baş verə bilər, lənətlənə bilərik. Belə qərarlaşdıq ki, bəlkə, kömək edərsən, sağ tərəfdə kəsməyi bacaran çoxdu, özünə də pay götürərsən. Edqard gözünü bir nöqtəyə zilləyib, düşündü, sonra evə girib kəndir gətirdi. Gənc, kəndiri quzunun ayaqlarına dolayıb, düyün vurdu.Edqard xeyli müddətdən sonra qayıdıb doğranmış ətlə dolu zənbili pəncərədən aşağı salladı, - Götür apar, bu da sənin qurbanın! Bu dəfə həmin gənc qoltuğunda bəyaz tüklü qaz ilə dayanmışdı. Edqard səsinin tonunu dəyişərək dedi: - Bu nədir, bu hardan peyda oldu? Gənc təbəssümlə: - Bu da sağ tərəfin qəssabına bizdən hədiyyə. Edqard cəld kəndiri özünə çəkir, zənbili göydən üzü aşağı tutub, ətləri yerə boşaldaraq qəzəblənir: - Buna bax bir, hədiyyə gətiribmiş, sən fərqindəsən nə danışırsan? Gənc pərt halda qazı əlindən yerə qoyub, dağılmış ətləri zənbilə yığır. Edqard qazı nişan alıb atəş açır. Qazın başı tikə-parça olur, bədəni çabalayaraq bir neçə dəfə divara dəyir və hər toxunuşda boyunundan axan qan, divarda çəkilən açar rəsminin üstünə ləkə salır.
Altı - O itlər tərəfindən parçalanan sakin vaxt keçdikcə daha da quduzlaşır. Onu xilas etməliyik, divarın o biri üzündə axan çaya, beş daş üzərinə getməlidir. Yoxsa bu xəstəlik bizim hamımızı məhv edə bilər. Edqard soyuqqanlıqla, evinin qarşısındakı tablonu köynəyinin qolu ilə silib deyir: - Öldürün onu! – Səsinin tonunu biraz da aşağı salıb, – Öldürməyə əliniz gəlmirsə, sizə kömək edə bilərəm. Qadın həyacanlanaraq: - Biz istəyirik ki, yaşayaq, sevdiklərimizə, özümüzə qovuşaq. İstəmirik ki, daha adlarımız divarın o biri üzündə yazılsın. Edqard ürəkdən qəh-qəhə çəkərək: - Nəhayət ki, uzun illərdən sonra məhz bu fikrə gəldiniz. Siz heç bilirsiniz ki, nə qədər gözləmişəm sizi?! Bu iyirmi səkkiz il ərzində bir nəfər görmədim, yaxınlaşıb məndən soruşsun ki, bu divar nə üçündür burda? Bir gecənin içində kim ucaltdı bunu? Ümumiyyətlə, bu divar kimə lazdımdır? Soruşan olmadı ki, sən kimsən və nə ixtiyarla bizim üstümüzə silah çəkirsən?! On-on beş nəfər çiyinini divara söykəyib onu aşırmağa cəhd belə göstərmədi. Ancaq kimisi məşuqəsini görməyə, kimisi şan-şöhrətə görə bu çəpəri keçmək istədi. Divarın o biri üzündə sizin yaxınlarınız, doğmalarınız var, bəlkə də elə o tərəfdə siz özünüzsünüz. Bu divar sanki bir güzgü idi, sizsə baxmaqla kifayətlənirdiniz.
Sakinlərdən bir nəfər dillənərək nəsə demək istəyir, Edqard silahı onun üstünə tuşlayıb gözlərinin içinə baxır, daha sonra silahın lüləsindən tutub yerə çəkir. Silah iki hissəyə ayrılaraq qırılır.Sakinlər sevincli, həm də qorxa-qorxa divara yaxınlaşırlar. Sol tərəfin də əhalisi qopan səs-küyə görə divarın o biri üzünə yığılmışdı. Edqard: – İndi nəyi gözləyirsiniz?! Aşırın divarı! – deyir. Bir neçə nəfər ürək edib əllərinə keçəni divara vurur. Divardan bircə daş da düşmür, sonra hamı bir xətt üzrə dayanıb çiyinlərini divara söykəyirlər. Bir nəfər saymağa başlayır: – Bir… — səsini biraz tənzimləyib, ucaldır. - Bir, iki, — divar az qədər yerindən oynayır, sol tərəfin sakinləri geri çəkilib nə baş verəcəyini gözləyirlər, — üç, dört, — divar kökündən çartlamış ağac kimi yellənir, — beş, altı. — divar uğultulu səslə aşaraq, yerə çırpılır. Ətrafa ani sükut çökür. Sol və sağ sakinləri üz-üzə dayanmışdı, toz-torpaqdan bir-birilərini yaxşı görmürdülər. Toz yavaş-yavaş çökür, sol sakinləri paltarda sağlar isə çılpaq dayanmışdılar. Sağ tərəfdən qadınların biri rəfiqəsini dürtmələyib pıçıldayır: - Bu ki bizim geyimlərdi, Edqard bizdən alıb, onlara verirmiş. Sükut pozulur, hamı sevinə-sevinə qucaqlaşıb görüşür.Edqard aşmış divarın üstündə oturub, hönkürtü ilə ağlayırdı. Lilit qucağında körpə Edqarda yaxınlaşıb: - Niyə ağlayırsan? Sevinmirsən ki, daha heç kimi öldürmək məcburiyyətində qalmayacaqsan?! Edqard: - Sevinirəm, niyə sevinmirəm. Sadəcə bu divar həm də mənim evimin divarı idi. Lilit Edqardın qoluna girib deyir: - Dur, dur gedək. Edqard ayağının altına düşmüş tablosunu götürür və onlar əhalidən getdikcə uzaqlaşırlar. Lilitin güclə eşidiləcək səsi gəlir, o, Edqarda Sion dağlarından danışır: - Oraları çox bəyənəcəksən, yenidən divar ucaltmağına ehtiyac olmayacaq. Üstünü isə özüm örtəcəm... Hamının başı bir-birinə qarışmışdı, qudurmuş sakin isə kütlənin içinə girərək, gözdən itir.
*** Ruslan Mollayev 2014 |
1 şərh