Böyük Sui-qəsd nəzəriyyəsi - I hissə- I fəsil

I  FƏSİL
 Daimi müştəri



Üç ay əvvəl
Önündən ötüb keçənlərin tezliyinə gözləri alışmışdı. Piştaxtanın önündən keçən piyada yolunda yalnız nahar vaxtlarında və ya axşam üstü ötüb keçənlərin sayı seyrəlirdi.  Rüstəm kişi çox insanlılığa öyrəşmişdi artıq.  Daima müxtəlif temperament və xasiyyətli insanlarla ünsiyyət, onların gündəlik davranışlarına müşahidə Rüstəm kişidə böyük psixoloji üstünlüklər yaratmışdı. İnsaların himini də, cimini də bilirdi. Düz on il idi ki, bayram və istirahət günlərini çıxmaq şərtilə həyatının əksər saatlarını bu qəzet-jurnal qasidində keçirirdi. Şəhərin mərkəzi yerlərindən olan Azadlıq prospektindən belə köşkü əldən verməmək üçün dəridən-qabıqdan çıxmışdı işgüzar Rüstəm kişi.
Yanvarın üçü hələ də bayram günü olmasına rəğmən, evdə oturmaqdan təngə gəlib, iş yerinə getdi. Son günlərdə qızını evlilik, oğlunun ali təhsil haqqı məsələsi, digər oğlunun – beyin pozuntuları olan əlil oğlunun gələcəyi barədə çox götür-qoy edirdi. Bununla belə    bekar vaxtlarında hər zaman, bir neçə ay bundan qabaq ilk dəfə piştaxtasına yaxınlaşmış 25-30 yaşları arasında olan və həftədə üç kərə müştərisi olmasına rəğmən adını gizli saxlayan daimi müştəri haqqında fikirləşirdi. Onu ilk dəfə görənədək, Rüstəm kişi elə düşünürdü ki, “elə bir insan olmaz ki, onun maska altında gizlətdiyi həqiqi simanı müəyyən etməsin. Ancaq bu müəmmalı müştəridən sonra onun bu məğrurluğunu sanki dənizin dibinə batırdılar.
-         Ataş dünən xəbərin oldu da, dünən Bakıda yeni peyda olmuş manyakı tutdular. Gecələr qaranlığa düşmüş cavan qızları xüsusi zorakılığla öldürürdü, yaramaz. Bir işə bax ki, hamsını xüsusi kəmərlə boğub öldürürmüş.
-         Xəzər Xəbərdə baxdın?
-         Hə… Bütün cinayətlərini boynuna alıb. Amma özü deyəni, heç də peşman olmayıb çirkin əməllərindən. Deyir buraxsalar yenə də həmin işlərlə məşğul olacam. Beləsini bir dəfə yox beş dəfə asmaq da azdı. Sonradan məlum oldu ki, həmin manyak bir neçə il bundan əvvəl boşanıbmış. Heç toyundan bir-iki həftə keçməyib ki, arvadı ondan ayrılıb. Oğlan impatent ola ola valideynləri güc-bəlayla onu evləndirmişdilər. Öz oğulları cəhənnəmə, oğullarının çatışmamazlığını toy-düyünlə örtbasdır etmək üçün  yazıq qızı bədbəxt etdilər
-         Sən Allah!
-         Qız isə axırı dözməyib, boşanmağı qərara aldı. Dediyinə görə, aralarında heç nə olmasa idi belə, ömrü boyu ona dözərdi. Bircə onun özündə şəhvət yaratmaq üçün etdiyi çirkin işlərdən başqa.  Yazıq qızın belində siqaret söndürür, ağız-burnunu yumruqlayır, ayıbçı yerlərini isə iti dırnaqları ilə cırmaqlayırdı.  Ayrılsalar da qız bu barədə məhkəmədə danışmadı. Axı gəlin öz qohumlarından idi. Ancaq arvadı üzərində sado-mazaxist tələbatlarını artıq ödəyə bilməyən manyak, bir neçə aydan sonra beləcə ilk qurbanını xüsusi zorakılıqla öldürdü...Sən bir gör...
 
-deyə Rüstəm kişinin cümləsi ağzında qalmışdı ki, Rüstəm kişinin bayaqdan fikirlərində oynayan adsız “daimi müştəri” gəldi. Havanın o qədər də soyuq olmamasına baxmayaraq,  başında qara qış papağı var idi. Üstündə “Force” deyə yazılmışdı.   Uzunsov və qeyri-simmetrik sifəti, sağa tərəf sınmış burnu və balaca qonur gözləri vardı. Gözlərinin altında bir qədər qaraltı sezilirdi. Görünür yuxudan bu gün gec durmuşdu. Bəlkə hərəkət etməsəydi kənardan baxan bilə-bilməzdi ki, bu adam canlıdır yoxsa cansız. Sifət əzələləri sanki işləmirdi. Bununla belə iti və qorxulu baxışları vardı. Rüstəm kişi həyatında çox  qəribə və qorxunc şeylər görmüşdü. Bununla belə, sakit və kənardan təhlükəsiz görününən bu müştərisindən çox çəkinirdi. Özündən asılı olmayaraq qan təzyiqi artırdı. Tez-tez udqunur, ağzı quruyurdu. Özü də bilmirdi niyə?
Azdan çoxdan Ataş da bu qəribə müştəri haqqında Rüstəm kişidən eşitmişdi. Ona baxan ilk andan hiss etdi ki, bu elə Rüstəm kişinin, haqqında həyəcanla danışdığı həmin “müştəridir”.  Köşkün qəzet, jurnal qoymaq üçün nəzərdə tutulmuş taxta panelinin qabağından çəkilib, həmin müştəriyə yol verdi.
“Müştəri” Ataşa əhəmiyyət verməyərək satıcını görə bilmək üçün başını budkanın pəncərəsinə əydi. Salamlaşmadan birbaşa gəlişinin məqsədinə keçdi.
-         26 dekabr gününə olan qəzetləri zəhmət olmasa!
-         Srağa gün gəlməmişdin, bəlkə ayın 23-nə olan Azadliq, Müsavatı da aparasan.
-         Yox. Bunlar kifayət edər.
 Rüstəm kişiyə çox maraqlı idi ki, həmin “müştəri” çərşənbə günü qəzetlərin dalınca niyə gəlməmişdi. Axı o hər üç gündən bir gəlib, bir həftə əvvəlki qəzetləri alırdı. Rüstəm kişi hər birinci, üçüncü  və altıncı gün  satılmayıb boynuna qalan əsas qəzetlərdən beş-altısını kitabların arasında gizlədib, düz bir həftədən sonra almağa gələcək müştəri üçün saxlayırdı. Rüstəm kişi bu qəzetləri hər dəfə ona ümumilikdə  1 manatdan satırdı. Ancaq baş aça bilmirdi ki, bu köhnə, yalnız Tofiq Bəhramov adına stadionda möhtəşəm maçlar keçirilən zaman oturacaq üstü kimi istifadə olunan lazımsız, keçmiş zamanı təmsil edən qəzetlər həmin adamın nəyinə lazım idi.
Qəzetləri götürmək  üçün qabağı əyiləndə, “müştəri”dən çox şirin, vişnə iyinə yaxın ətir qoxusu gəldi. O qədər tünd və şirin idi ki, Channel qadın ətirlərini iyini verirdi. Rüstəm kişi “müştərini” tanıyanı, o bir dəfə də ətir vurmamışdı indiyənə kimi. Bəs indi nə oldu? Altıncı hiss ona müştərinin həyat tərzində nəinsə dəyişdiyini  pıçıldayırdı.
Qəzetləri götürüb gözlərini Rüstəm kişidən ayırmadan, bir manatı ona uzatdı. Qəzetlər artıq əlində olan salafan bağlamada olsa da yerində durnuxub qalmışdı. Görürür nəisə demək istəyirdi. Ancaq tərəddüd edirdi. Birdən qəti qərara gəlib dedi:
-         Sizdən bir, xahişim var...Mənə necə ki, bu qəzetləri yığıb satırsız, eləcə də televiziya kanallarından bir neçəsindən hər həftə  3-4 video kasetə yazın, məsələn,  bir gün Xəzər kanalının xəbərlərini yazın, sabahı gün ANS-dən bir şey götürün, o da bir saat, nə bilim eh ATV-də idman xəbərlərini, lap istəsəz şoubiznez verlişlərini də yaza bilərsiz. Buna görə Sizə hər həftə 20 manat verərəm. Lap kasetləri almaq da özümdən. – tez-bazar bağlamadan üç boş VHS kaset çıxarıb, donub qalmış Rüstəm kişinin önünə qoydu.  - Sizdən nə gedirki?
Rüstəm kişi xeyli fikirə getdi. “Görəsən bu nəçidi belə"-deyə ağlından bu adamın şəxsiyyəti haqqında qorxunc fikirlər keçdi.  Rüstəm kişi artıq güman edirdi ki, bu gənc yaramaz hansısa ölkənin agenturasına işləyir. Ancaq bir şey də var idi ki, agenturanın nəyinə lazım axı Rüstəm kişi kimi lazımsız şahidləri işə cəlb etsin. Həm də ki, iyirmi manat da son günlər üçün az pul deyildi.
-         Mənin başım çıxmır, yəni sənin özündə video-televizor yoxdu?
-         Var...
-         Onda balamsan, özün yaz da elə.
-         Mənə televizora baxmaq olmaz. Nə isə çox danışdım. Razısan ya yox?
-         Nə bilim...Evdə video var, bircə bilmirəm onunla zapis eləmək olur ya yox. Olsa “HƏ”, razıyam.
Bayaqdan müşahidəçi mövqeyi tutan Ataş, “müştərinin” nə qədər ciddi şəxs olduğunu qavramayıbmış kimi, məzəli tonda:
-         Qağa,  bu gün yanvar ayının üçü ola-ola, keçən ilin qəzetlərini niyə oxuyursan? –soruşdu. Bircə sual kifayət etdi ki, “müştəri” bağlamanı da yerə atıb Ataşın üstünə cumsun. Ataş belə reaksiyanı gözləmədiyindən yerində keyiyib qalmışdı, eləcə onu tutub başını bir neçə dəfə köşkün reşotkasına vuran “müştəriyə” zəlilcəsinə baxırdı.  Artıq başını dördüncü dəfə dəmirə vuracaqdı ki, Rüstəm kişi tez özünü çatdırmağa çalışdı. Çox gec idi. Huşunu itirib yerə sərilmiş Ataş “müştərinin” ardıcıl, amansız təpiklərini yeyirdi.
-         Allah xatirinə, dayan vurma- deyə Rüstəm kişi “müştərinin” qoluna girib onu cilovlamağa çalışdı.
-         Öl donuz!....Bu gün yanvarın üçü deyil. Bu gün yanvarın üçü deyil –deyə hey təkrarlayırdı.
-         Özüvü əla al- deyə  Rüstəm kişi “müştərini” bir təhər aralaşdırdı. Yoldan keçən biri hadisəni görüb yerə sərilmiş Ataşı qaldırıb üst-başını təmizlədi. Bir neçə dəqiqəyə “müştəri” də sakitləşdi. Sanki heç bir şey olmayıbmış kimi, əvvəlki quru sifəti almışdı. Əlini cibinə atdı, nəisə eşələyib oradan bir şey çıxarıb ovucunda gizlətdi. Rüstəm kişiyə əl uzatdıb, ovucda olanı onun ovucuna ötürdü.
-         Olanlara görə üzr istəyirəm,...hesab et ki, heç bir şey olmayıb. İnşallah həftənin axırı kasetlərin dalınca gələcəm- deyib sakit şəkildə köşkdən ayrılıb 28 may istiqamətində hərəkət etdi.
Ovucunu açanda Rüstəm kişi orada olana çox heyrətləndi. “Müştəri” ona üzrxahlıq ifadəsi kimi, cağbacağ 300 manat pul vermişdi.  Rüstəm kişi də alver sahəsində böyük təcrübəsi olduğundan elə “alverçi” vərdişləri ilə bu üç kağız parçası naminə bütün olan qalmaqalları unutdu. Hələ üstəlik Ataşın özünə gəldiyini görüb.
-         Dur cəhənnəm ol burdan, sən mənim klientlərimi niyə qaçırırsan axı. Axmaq! Bir də səni buralarda görməyim. –deyə onsuzda ayaq üstə qırxı çıxan Ataşı öz işinin dalınca göndərdi.
 

0 şərh