Şeytanın duası
Gecənin qaranlıq vaxtı idi.Bütün insanlar və qarışqalar yuvalarında yatırdılar.
İnsansızlıqdan qapısını toz basmış məscid kimsəsiz küçələrin dərin qaranlığında,əbədi sükutunda tənhalıq yuxusunda idi.Qərib bir bürkü var idi.Bu şəhərin yuxusunda qərib bir hürkü var idi.
Bu şəhərin gündüzləri bər-bəzəklə bəzənən,süslənən,daranan,gecələri isə bütün süni bəzəklərini çıxarıb yataqlarında uyuyan əsl simalarında eybəcər olan gözəlçələrə bənzəyirdi.Bu şəhər çirkin yağışdan sonra qalan gölməçələrə bənzəyirdi.Heç bir canlı bu dərin sükutu pozmağa cəsarət edəməzdi.
Cəsarətli bir kəs addım səsləri ilə bu sükutu pozdu. Qara libasa bürünmüş bu yad qaranlığa qarışaraq addımlayırdı.Qara uzun paltarı yer ilə sürünür,sanki bütün zülməti özü ilə dartıb aparırdı.
Yavaşca məscidin qapısını açdı.Qapı tük ürpədici bir səs çıxardı.Sanki bu məscidin çəkdiyi bir “ah” idi.Axır ki,onu yada salan olmuşdu.Amma bu sevinc “ah” bir an içində qəm fəryadına çevrildi.Məscidin qonağı var idi.Amma bu qonağı məscid heç gözləmirdi.
Qara uzun libasına bürünmüş,qaranlıqdan seçilməyən bu simada qan rəngli iki göz parıldayırdı.Bu “Şeytan” idi.
“Şeytan” məscidin çirkli xalçasına,rəflərdəki toz basmış Quranlara,köhnə minbərə baxdı.Bu mənzərə onu dəhşətə gətirdi.Sonuncu dəfə məscidə girəndə yüzlərlə,minlərlə müsəlman ona o qədər lənət yağdırmışdı ki,çıxış yolu tapmayıb özünü minarədən atmış və üç gün özünə gələ bilməmişdi.İndi isə boş məscidə baxıb və yazığı gəlirdi.Düşmənlərinə yazığı gəlirdi.
Bir az irəlilədi,üzünü qibləyə tutdu və diz çökdü.O özüdə bilmirdi nə edirdi.Amma əlacı yox idi.Əllərini açdı və duasına başladı.
“Bismilləhir rəhmanir rəhim” Ey uca və qüdrətli ALLAH,sənə dua etmədiyim 100000 il oldu.Özün bilirsən sənin azanın üçün necə darıxmışam.Keçmiş vaxtlar yadıma düşür.Cəbrail,Mikayıl,İsrafil,Əzrail yadıma düşür.
«Sənə etdiyim ibadətlər yadıma düşür.Mən sənə hər kəsdən yaxın olmuşdum.Mən xöşbəxt idim.Sonra sən insanı yaratdın və mən günaha batdım.Elə bir günahki böyük günaha və məni oradan qovdun.Mənə cəhənnəmi layiq gördün.Yox mən tövbə etməyə gəlməmişəm.Sözümüz sözdür.Qiyamət gününə kimi insanları sənin yolundan çıxaracağıma söz vermişdim.Səndə mənə vaxt verəcəyinə söz vermişdin.Amma indi hər şey başqa cürədir.Əvvəllər mən insanları sənin yolundan çıxara bilirdim.İndi isə heç kəsi yoldan çıxara bilmirəm.Heç kəsi pis yola sala bilmirəm.Çünki insanlar özü pis yola gedir.Mənə heç ehtiyacları yoxdur.Mənidə üzən kədərləndirən elə budur.Özümü çox lazımsız hiss edirəm.Heç bir şeyə yaramayan bir məxluq oldum.Həyatımın mənası insanları pis yola çəkmək idi.İndi isə həyatımın mənası itib.Yalvarıram uca ALLAH mənim bir duamı qəbul et.Yalvarıram ALLAHım dünyaya yaxşı insanlar gətir.Mən də onları yoldan çıxarmağa çalışım.Boş durmayım artıq ürəyim partlayır boş durmaqdan.Yalvarıram ALLAHlm yalvarıram dünyaya yaxşı insanlar gətir».
Qara libaslı bu yad duasını bitirib,göz yaşlarını silib yavaş-yavaş addımlayaraq məsciddən çıxdı.
Qara libası yerlə sürünərək qaranlığa qarışdı və zülmətdə yox oldu.....
Məncə deyiləsi bir şey qalmadı..Maraqlı şərhlərinizi gözləyirəm.ALLAH hamıya hidayət versin.
29 şərh
İnsanlar həyatları boyunca gələcəkləri üçün, sabahsı gün və ya bir saat sonrası üçün müxtəlif planlar edərlər. Bu planlar bəzən əvvəldən hazırlandığı kimi reallaşar, bəzən isə gözlənilməz inkişaflar səbəbindən axsayar. Dindən uzaq insanlar bu axsamaların təsadüfən meydana gəldiyini zənn edərlər. Həqiqətdə isə nə planlanan proqramlar işləməkdə, nə də ümid edilmədik axsamalar olmaqdadır. Bu plan istər reallaşsın, istər reallaşmasın bir insanın qarşısına çıxan hadisələrin bütünü, yalnız o adamın qədərində, Allahın əvvəldən təqdir etmiş olduğu hadisələrdən ibarətdir. Bir ayədə bildirildiyi kimi; O, göydən yerə qədər olan bütün işləri idarə edir. Sonra (həmin işlər) sizin saydığınızın (dünya ilinin) min ilinə bərabər olan bir gündə (qiyamət günündə) Ona doğru (Allahın dərgahına) yüksələr. (Səcdə Surəsi, 5) Və yenə bir başqa ayədə bildirildiyi kimi; Şübhəsiz ki, Biz hər şeyi müəyyən ölçüdə (lazım olduğu qədər) yaratdıq. (Qamər Surəsi, 49)
Hər insan əslində öz planladıqlarını yaşadığını düşünsə də işin əslində Allahın özü üçün yaratdığı qədəri yaşayır. Bu səbəblə insan bir şeylər edib qədərini dəyişdirdiyini düşünsə də əslində yenə yalnız qədərində olduğu üçün bunu düşünür. Həyatının heç bir anı qədərinin xaricində deyil. Koma vəziyyətindəykən ölən insan qədərində olduğu üçün ölər, aylar sonra komadan çıxıb sağlamlığına qovuşan isə yenə qədrində olduğu üçün xilas olmuşdur.
Qədəri tam olaraq qavraya bilməmiş olan insan üçün isə bütün hadisələr təsadüfi meydana gələn inkişafların, təsadüflərin əsəri olaraq reallaşar. Bu insan, kainatdakı hər şeyin başıboş olaraq varlığını davam etdirdiyini zənn edər. Bundan ötəri də başına pis bir şey gəldiyi zaman bütün bunları “şansızlıq” olaraq adlandırar.
Halbuki insanın ağıl və mühakimə qabiliyyəti olduqca məhduddur; üstəlik insan zaman və məkanla məhdud bir varlıqdır. İnsanın başına gələn istisnasız bütün hadisələri isə zaman və məkandan müstəqil, “sonsuz bir ağıl” sahibi olan Allah planlamaqdadır. Bu həqiqət Quranda belə xəbər verilməkdədir:
Yer üzündə baş verən və sizin öz başınıza gələn elə bir müsibət yoxdur ki, Biz onu yaratmamışdan əvvəl o, bir kitabda (lövhi-məhfuzda) yazılmamış olsun. Bu, Allah üçün çox asandır! (Hədid Surəsi, 22)
Bu böyük həqiqətin bir nəticəsi olaraq insanın etməsi lazım olan tək şey, hər hadisənin xeyir olaraq yaradıldığını bilərək, Allahın özü üçün təyin etmiş olduğu qədərə təslim olmaqdır. Necə ki həqiqətən iman etmiş olan insanlar, həyatlarındakı hər şeyin Allahın özləri üçün təyin etmiş olduğu qədərə tabe olduğunu, bir hikmət üzərinə yaradıldığını bilərək yaşayarlar. Bunun nəticəsində də mütləq xeyirə qovuşarlar. İnananların göstərdikləri bu gözəl əxlaq və sarsılmaz təslimiyyət Quranda belə izah edilməkdədir:
De: “Allahın bizim üçün (lövhi-məhfuzda) yazdığından başqa bizə heç bir şey üz verməz. O bizim ixtiyar sahibimizdir. Buna görə də möminlər yalnız Allaha təvəkkül etsinlər!” (Tövbə Surəsi, 51)
Nəticədə insan xeyir olaraq da qiymətləndirsə, şər olaraq da qiymətləndirsə olacaq olanı maneə törətməyə gücü çatmaz. Xeyirlə qiymətləndirməklə qazanar; şər olaraq görsə yalnız özünə zərər verməkdən başqa bir şey əldə edə bilməz. İnsanın peşimanlıq dolu sözləri istifadə etməsi və ya üsyankar bir rəftar göstərməsi qədərindəki bir saniyəni belə dəyişdirməz. Bu səbəbdən ötəri də qula düşən tək məsuliyyət Allahın sonsuz ədalətinə və özü üçün təyin etdiyi qədərə təslim olub bütün hadisələrə xeyir gözüylə baxmaq, ürəkdən mutmain olmuş bir “qədər tamaşaçısı” olmaqdır.
Allah hamımızı həqiqi və kamil imanlı şəxslərdən etsin,məni və Sizi isə təkəbbürlükdən islah etsin.
Yer üzündə baş verən və sizin öz başınıza gələn elə bir müsibət yoxdur ki, Biz onu yaratmamışdan əvvəl o, bir kitabda (lövhi-məhfuzda) yazılmamış olsun. Bu, Allah üçün çox asandır! (Hədid Surəsi, 22)
Amma
Amma
təəssüf ilə qeyd edirəm ki bəziləri bunu yanlış anlayır.Əgər sən yolunu azıb həyat tərzini qeyri-sağlam seçirsənsə oğurluq,narkamaniya hər nə pis vərdiş varsa hamısı sən deyə bilməzsən ki,ALLAH mənimdə qədərimi belə yazıb və ya hər nə .ALLAH insana ağıl süur verib və onları necə istifadə etməyi isə bəndəsinə həvalə edib.Kim istəyir o cürdə istifadə edir.Bu dünya böyük bir imtahandır və bu imtahanı keçmək üçün bizə lazım olan kitap QURANDIR.Yəni digər imtahanlardan fərqli olaraq bu imtahanda köçürtmə sərbəstdir.Sözüm bunda deyil yəni QƏDƏR insanın başına gələcək müsibətlərdir,hadisələrdir.İnsanın necə biri olacağı və ya cənnətə cəhənnəmə düşəcəyi deyil.Adam gəlir deyir ki,mənim qədərimdə cəhənnəm varsa mən nə etsəm xeyri yoxdu qədərim cəhənnəmdi bizim nə günahımız var ki ALLAH qədərimizi belə yazıb.Düzü elələrinə səbrim çatmır cəvab verməyə yenedə Ya səbr edib izah edirəm ki,necə biri olmağınız sizin öz əlinizdədir istər salih əməl sahibi ol istərsədə qaranlıq .Qədər sadəcə insanın başına gələcək sınaq variantlarıdır.
Medikamentoz dediklərinzə qatılıram.Şərhinizi çox bəyəndim belə düşündüyünüzə görə sevindim.Yenedə Doğrusunu ALLAH bilir.ALLAH hamıya hidayət versin.Amin!
«Quranı uzun müddət fasilədən oxuduqdan sonra başa düşdüm ki,mən müsəlman olmalıyam».
İnşALLAH o «Quran» heç vaxt əlinizdən və imanızdan əksik olmayacaq.Mən həmişə demişəm «Quran» bütün elmlərin açarıdır.
Altından xətt çəkərək qeyd etdim bəli açarıdır.Belə düşündüyün müddətdə məndə sənə Quranın dediyi kimi qardaş deyə bilərəm.Sənin qeyd etdiyin kimi yaxşıki səbrli olub bir-birimizi anladıq.ALLAH cümləmizə hidayət versin imanımızı mühafizə eyləsin.Amin!