Yaşlı qadın olduqca dini bütöv bir insan idi… Hər səhər qapısının önünə çıxar və qışqıra-qışqıra dua edərdi:
«Tanrım bizə verdiklərin üçün sənə şükrlər olsun!»
Və ardından hər səfərində də yan qonşusunun səsi eşidilərmiş:
Ardı →

Əllərimizi açıb duaya dayandığımızda nələr istəyirik bir düşünün! İstədiklərimiz olmayınca dərhal «duam qəbul olmadı», «Allah duama razılıq etmədi» deyirik… Bəs görəsən bu həqiqətən belədirmi?

Ardı →

Gəncin biri Kəbədə həmişə, «ey doğruların köməkçisi olan Allahım,
ey haramdan çəkinənlərin köməkçisi olan Allahım, sənə həmdi səna edərəm»- deyə dua edər.
Bu vəziyyət hər kəsin diqqətini çəkər.biri, niyə həmişə eyni duanı edirsən, başqa bir şey bilmirsənmi?-deyər.
o da başlayar izah etməyə:
7-8 il əvvəl yenə Kəbədə ikən içi qızılla dolu bir torba tapdım.Düz 1000 qızıl var idi. içimdən bir səs bu qızıllarla, bunları- bunları edərsən deyirdi. Yox dedim öz özümə, bu mənim deyil, başqasının malıdır, istifadə etməyim haram olar dedim.
Ardı →

Bir qız! Sanki bu dünyada hər şey ona məxsus! Pul, şan-şöhrət, əhli-keyf! Hər gün-bu günün ibadətini sabaha saxlayan özündən razı qız! «Onsuz hələm ömrümə var» deyərək öz işində idi! Yenə bir gün! Hava sakit! Günəş buludlar arasında sanki acı gülümsəyirdi! Yenə eyni yol! Yenə həmin qız gözəl bir maşında! Sürət norması yenə yüksək! Gözləniləmədən böyük bir qəza! Artıq hər şey qaranlığa qərq oldu! Bu dünyada keyf çəkən indi tabutda çiyinlərdə gedir!
Anası: Balam, balam, balam gəncliyinin dadından doya bilmədən getdi. Nə tələsiyin vardı? Axı səni nə vadar etdi bu yüksək sürətlə sürmək?
Bacısı :Canım bacım sən sən o murdar torpağa layiq olacaq qız deyilsən! Dön geri,dön!
Ardı →

Bir yay axşamı idi. Qoca qadın namaz üçün məscidə gedən ərinin arxasından qapını bağlayb oturdu. Azan oxunan vaxt dəstəmaz alıb namazına başladı. Namazdan sonra uzun uzun dua edib ayağa qalxdı. Sonra yemək bişirmək üçün mətbəxə getdi və düyü götürüb təmizləmək üçün əyləşdi. Düyünü təmizləyə-təmizləyə «bir gəlinim olsaydı, ev uşaqlarla dolu olsaydı, evdə şənlik olardı» deyə fikirləşdi. Ocağı yandırmaq üçün mətbəxə getdi. Ocağı yandırdı və qazanı qoymaq istəyəndə birdən bir əqrəb gördü. Cəld maşanı əlinə alıb əqrəbi ocağa atdı. Əqrəb ocaqda qıvrıla-qıvrıla yanmağa başladı.
Ardı →

Bir gün Allahın Rəsulu, sevimli peyğəmbərimiz Məhəmməd (s.ə.s) ümmətini, möminləri bir yerə yığaraq, gözəl dinimiz haqda insalara danışırdı. İmanlı insanlar sakitcə oturub, çox diqqətlə Onu (s.ə.s) dinləyirdilər ki, birdən qapı açılır və içəri bir kasıb ixtiyar daxil olur. Onun pal-paltarına baxanda çox kasıb olduğu görsənirdi. Gecikdiyini görən kasıb, sakitcə boş yer axtarmağa başladı. Bu zaman şəhərin ən tanınmış zəngin bir adamın yanında boş yer olduğunu görür və ora tərəf gedir. Bunu görən zəngin ağız-burnunu əyərək, pal-paltarını özünə tərəf çəkir və narazı şəkildə dodaqları ilə nəsə də deyir.
Ardı →

Bir gənc uzaq bir məmləkətə səfər edir. O, səfər zamanı çox qəribə mənzərələrin şahidi olur. Amma gördüklərindən bir şey anlamır.
Qarşısına çıxan ilk qəribə mənzərə belə olur: Bir neçə adam tarlaya buğda səpirdilər. Buğda dənləri torpağa düşən kimi boy verib qalxır, o andaca məhsul verir, amma əkinçilər məhsulu toplamaq əvəzinə tarlanı yandırırlar.
İkinci qəribə mənzərə belə idi: Bir adam böyük bir daşı yerdən qaldırmağa çalışır, amma bacarmır. O böyük daşın üstünə bir başqasını da qoyandan sonra qaldıra bilir. Üçüncü daşı qoyanda daha asan qaldırır. Gənc nə qədər baxsa da, bir şey anlaya bilmir və yoluna davam edir.
Yolda rast gəldiyi üçüncü qəribə mənzərə də belə olur: Bir adam qoyunun belinə minib, bir neçə adam da onun çiyninə dırmaşıb. Qoyun sürətlə qaçır, bir neçə adam da onların dalınca nə qədər yüyürsələr də, çata bilmirlər.

Ardı →

Bir gün Peyğəmbərimiz (s.ə.s) Hz.Əlidən soruşar:
— Ya Əli, Allahı sevirsən?
— Bəli, Ya Rəsulum.
— Yaxşı məni sevirsən?
— Bəli, Ya Rəsulum.
— Yaxşı, həyat yoldaşını sevirsənmi?

Ardı →

Saatın əqrəbləri surətlə irəliləyirdi. Şam azanına bir necə saat qalırdı. Qapının səhərdən acıq olması səbəbindən ev bərk soyumuşdu. Qəribə səssizlik var idi. Bu səssizlik mənə qəbri xatırlatdı. Və məni bərk düşündürdü. Düşündüm ki, vaxt gələcək, bu evdə tək olduğum kimi, qəbirdə də tək olacağam. Necə mənim yaxınlarım məndən uzaqda olduqları, yanımda olmadıqları kimi, bir gün gələcək, qəbirdə də belə olacağam. O zaman da, indiki kimi yalnız Rəbbim mənimlə olacaq. Məni heç zaman tək qoymayan Rəbbim. Məni hər kəsdən daha çox sevən Rəbbim.


Ardı →

Yorğunluğun verdiyi ağırlıqla dərhal yuxuya getmişdi. Bir iniltiylə oyandı adam. Ətraf hələ də qaranlıq idi. İniltini yuxu gördüyünə yordu. Dodaqları susuzluqdan çatlayırdı, elə susamışdı. İşıqları yandırmadan mətbəxə gedib suyunu içdi və yatağına döndü. Tam yatmaq üzrəykən, eyni inləmə səsi təkrar eşitməyə başladı. Amm...a yuxuydumu,həqiqətmiydi fərqində deyildi. Səsin gəldiyi istiqamətə yönəldi. O an yuxuda olduğuna yaxşıca əmin oldu. Çünki eşitdiyi səsin sahibi evin tək səccadəsi idi. 
Adam çaşdı və qorxulu bir səslə

Ardı →