Bir gün Yusifin camalı önündə nəfsini cilovlaya bilməyən Züleyxa belə deyir:
-Yusif,sənin gözəl saçların var!
Yusif (ə):
-Cəsədimdən ilk ayrılacaq saçlarım olacaq.
-Sənin gözlərin də çox gözəldir!
Yusif (ə):
-Cəsədimdən ilk tökülən şey gözlərim olacaq.
-Sənin nə qədər gözəl üzün var!
-O,torpaq üçündür,torpaq onu çürüdəcəkdir — deyə Yusif cavab verir.

Mənbə:Hacı Sabir Həsənlinin Peyğəmbərlər tarixi kitabından.

Davamı →

Bir rəvayətdə belə deyilmişdir:
-“Qiyamət günü namaz qılanların dərəcələrinə görə cənnətət göndərilmələri əmr edilir.
İlk təbəqədəkilərin üzləri ulduzlar kimi parıldayar.
Onları mələklər qarşılayıb “Siz kimsiniz?” deyirlər.Onlar da belə cəvab verirlər:
-“Biz Mühəmmədin (s.a.v.) ümmətindənik.Dünyada ikən namaz qılanlarıq.”
Mələklər də:
Ardı →

Nənəmin bir zamanlar mənə  dediyi bu sözləri yadıma salanda utanıram: «Heç namazı  da gecikdirərlər?» Nənəmin yaşı yetmişi adlasa da, azan səsini eşidən kimi dərhal yerindən qalxar, dərhal dəstəmazını alar və namazını qılardı. Ancaq mən hələ də nəfsimə qalib gələ bilmirdim. Hər zaman namaza gec qalxar, ya da vaxtında qılmazdım. Bu səbəbdən namazı tez-tələsik qılmalı olurdum. Hər gün bu vəziyyətlə qarşılaşırdım.

Günlərin bir günü yerimdən qalxdım. Saata baxdım
Ardı →

Allah Təala, Bəqa sifətini bu aləmdə yalnız özünə aid etmişdir. Bunun üçün onun uca zatından başqa hər varlıq fanidir. Həmzinin ayəti-kərimədə: «Yer üzündə olan hər kəs fanidir (ölümə məhkumdur).» (ər-Rəhman, 26) buyrulmuşdur.Bunun təzahürü də:«Hər bir kəs (hər bir canlı) ölümü dadacaqdır...» (əl-Ənbiya, 35) bəyanına müvafiq olaraq ölüm ilə olur.Xüsusən insanın daim bu həqiqəti düşünərək yaşaması zəruridir. Başqa bir ayəti-kərimədə belə buyrulur:"Ölüm (ölüm bihuşluğu) həqiqətən gəlir. (Ey insan!) Bu sənin qorxub qazdığın (cürbəcür vasitələrlə canını qurtarmaq istədiyin) şeydir!" (Qaf, 19)İnsan ki, bu fani dünyaya imtahan üzün göndərilib.
Ardı →

Bir yaşlı qadın olduqca dininə,Allaha bağlı bir adam idi. Hər səhər qapısının ağzına çıxar və uca səslə: “Allahım, bizə verdiyin hər şey üçün sənə şükürlər olsun!” – deyə dua edərdi. Hər dəfə də yan qonşusunun səsi eşidilər, qonşusu səsi çıxdıqca: “Allah yoxdur, Allah yoxdur!” – deyə fəryad qoparardı.

Ardı →

Biri Müsəlman, digəri Nəsrani olan iki qonşu, oturub, İslam dini haqqında danışırdılar. Dindar və abid olan Müsəlman, İslamı o qədər izah etdi ki, Nəsrani olan qonşusunun ürəyi İslama istiləndi və sonunda İslam dinini qəbul etdi.Səhər vaxtı idi. Yeni Müsəlman olan Nəsrani, qapısının döyüldüyünü eşitdi. Narahat bir şəkildə soruşdu:-Kim o?Gələn Müsəlman qonşusu idi.Yeni Müsəlman olan adam təkrar soruşdu:-Bu saatda xeyrdir?-Tez dəstəmaz al və paltarı gey ki məscidə gedək.Yeni Müsəlman olan adam ilk dəfə dəstəmaz aldıqdan sonra, özünə bu dini təbliğ edən yoldaşıyla məscidin yolunu tutdu.
Ardı →

Əshabdan Ubadə Bin Samit nəql edir:«Bir gün Allah Rəsulu, əshabıyla birlikdə yola çıxmışdı. Rəsulallah bir dəvənin üstündəydi. Heç kim Allah rəsulunun önünə keçmirdi. Muaz Bin Cəbəl: -Ya Rəsulallah! Allah bizim canlarımızı sizdən qabaq alsın. Bizə yoxluğunuzu göstərməsin. Amma bizdən əvvəl vəfat etsəniz, geridə qalan bizlərə hansı ibadəti tövsiyə edərsiniz. Allah yolunda cihadamı önəm verək? dedi.Allah Rəsulu:- Allah yolunda cihad.
Ardı →

Londondakı məscidin yeni axundu şəhərə getmək üçün həmişə eyni avtobusa minir və çox vaxt eyni şoferə rast gəlirmiş.
Bir gün, bilet götürərkən şofer səhvən 20 qəpik çox verir. Axund isə 20 qəpik artıq qaytarıldlğını dərhal hiss edir. Öz-özünə düşünür ki, «20 qəpiyi geri versəmmi şoferə?» Amma içindən bir səs deyir ki "Çox kiçik bir puldur və şofer onsuzda hiss etməyib.Avtobus şirkətinə 20 qəpik nə fərq edər? Bu pulu Allahdan gələn bir hədiyyə kimi düşün."

Enəcəyi dayanacağa gəlincə, axund qalxır və fikirini dəyişir, enmədən əvvəl şoferin yanına gedir, 20 qəpiyi geri qaytarır və deyir ki: «Mənə çox pul verdiniz, 20 qəpik artıq qaytarmısınız.»

Şofer gülümsəyir və deyir ki: «Siz məscidin yeni axundusunuz deyilmi? Əslində uzun zamandır sizi məscidinizi ziyarət etmək istəyirdim, İslamı öyrənmək, namaz qılmağı öyrənmək istəyirdim sizdən. Buna görə də bilərək sizə çox pul verdim ki, görüm necə reaksiya verəcəksiniz, halal, yoxsa haram insan olduğunuzu bilmək, görmək istədim.»

Axund enərkən sanki qıçlarını hiss etmirdi, yerə yıxılacaqmışcasına bir dirəyə yapışdı və özünə gəlməyə çalışırdı. Axundun gözlərindən yaşlar tökülürdü. O səmaya baxaraq deyirdi: «ALLAHIM az qala İslamı 20 qəpiyə satırdım!»

Davamı →

Vaxtilə ədalətli 1 hökmdar var imiş. Bir gün bu hökmdarın qulluqçuları 1 neçə oğrunu yaxalayırlar. Gecə ikən hökmdarın hüzuruna gətirirlər. Necə olursa, yolda oğrulardan 1-i qaçaraq qaranlıqda gözdən itir. Oğrunu axtarmağa başlayan qulluqçuların gözünə evinə gedən başqa 1 adam sataşır. Onu qaçan oğru zənn edib tuturlar. Sonra da oğrularla bərabər hökmdarın hüzuruna gətirirlər. Hökmdar hamısının zindana atılmasını əmr edir. Heç 1 günahı olmadığı halda zindana atılan adam, zindanda dəstəmaz alaraq vaxtın çıxmasına az qalmış namazını qılır. Namazını bitirdikdən sonra belə dua edir: «Ey Rəbbim! 1 təqsirimin olmadığını ancaq Sən bilirsən. Məni buradan ancaq Sən qurtara bilərsən».
Bu vaxt yuxuda olan hökmdar qəribə yuxu görür. Yuxusunda 4 nəfər qüvvətli şəxsin onun taxtını tərsinə çevirmək istədiyini görən hökmdar oyanır. Tez qalxıb dəstəmaz alır və 2 rükət namaz qılır. Yenidən yatağına uzanaraq yuxuya gedir. Eyni yuxunu görür, yuxudan oyanır. 1 məzlumun ahına tuş gəldiyini anlayır. Səhər açılan kimi zindanbaşını çağıraraq deyir:
— Səncə dünən zindana saldıqlarımız içərisində haqsızlığa məruz qalan varmı?
Zindanbaşı cavab verir...
— Bunu deyə bilmərəm, amma onların içərisindən 1-i namaz qılır, çox dua eləyir, göz yaşı tökür.
Hökmdar tez o adamı yanıma getirin deyə əmr edir. Hökmdar onun başına gələn hadisəni dinləyir, vəziyyətin nə yerdə olduğunu anlayır və deyir:
Sənden üzr istəyirəm. Sənə qarşı haqsızlıq etmişəm. Haqqını halal et. Bu hədiyyəmi də qəbul elə. Birdə hər hansı bir istəyin olsa, heç çəkinmədən yanıma gələrsən. Adamın cavabı isə belə olur :

Mən sənə haqqımı halal elədim, verdiyin hədiyyəni də qəbul edirəm. Ama istədiyim şeyi səndən almağa gələ bilmərəm. Çünki mənim kimi bir kasıbdan ötrü sənin kimi hökmdarın taxtını bir neçə dəfə çevirən Allahı qoyub istəkləri başqasına söyləmək qulluğa yaraşmaz. Namazlardan sonra etdiyim dualarla neçə-neçə sıxıntılardan qurtuldum, muradıma çatdım. Rəbbimin sonsuz rəhmət xəzinəsinin qapısı, xeyirxahlıq süfrəsi hamıya açıq ola-ola, nə üçün bir istəyim üçün başqasının üstünə gedim?...

 

islamadogru.biz saytına istinadən

Davamı →

Bir zamanlar uzaq diyarlardan birində ağıllı bir sultan yaşayırdı.
Hər hökmdar kimi, onun da ətrafı yaltaq insanlarla dolu idi. O, artıq “sən dünyanın ən qüdrətli sultanısan“, “dünyada hər şey sənin əmrinlə oturub durur“, “dünyada heç bir qüvvə sənin qüvvənlə müqayisə edilə bilməz“ sözlərini eşitməkdən bezmişdi. Ona görə də ətrafındakılara dərs vermək qərarına gəlir.
Bir gün dənizin kənarı ilə gəzərkən onu müşayiət edən saray əhlinə: “Siz mənim dünyada ən qüdrətli hökmdar olduğumu, heç kimin mənim əmrimdən çıxa bilməyəcəyini söyləyirsiniz. Elədirmi?“ — deyir. Saray əhli də bir ağızdan: “Əlbəttə, sultanım“, — deyirlər. Bu cavabı eşidən sultan dərhal taxtının gətirilməsini, dənizin kənarına qoyulmasını əmr edir. Əmr dərhal icra olunur: taxt düz dənizin kənarına qoyulur. Sultan taxta əyləşir və bir daha soruşur:
Davamı →