Zahid Sarıtorpaq qadınla kişinin psixoloji və bioloji fərqlərini Qaraqız – Xəlil xəttində işləyir. Qadının eqosu, paroniya və disparoniyası, isterik halları Qaraqızın erotik duyğularında kəşf edilir. Qadınlar niyə çox danışır və onları motivasiya edən nədir? Bu sualların cavabı bir fərdin, Qaraqızın həyatında romantizmlə erotizmin bir-birinə qarışdığı anda konkretləşir. Çünki qadınlar daha çox sol beyinə meyl edirlər. Sol beyində yerləşən linqvistik çalarlar ilə sağ beyinin duyğusal romantikası qadınlarda güclü bir hiperhəssaslıqla birləşir. “Quşların intiharına ağlamayın” romanında qadın psixologiyasına aid bu xüsusiyyətlər əyani, praktiki bir təcrübəyə çevrilir. Qaraqızın beyninin dərinliklərində duyğusal bir ovqat hakimdir. Həmin ovqat psixoloji bir dinamika periodu yaradır. Qaraqız üzgün və kefsiz olanda danışmağa, bu yolla özünü ovutmağa çalışır. Xəlil isə susur. Arvadından şübhələnməyə başlayanda isə bu susqunluq daha da artır. Nəticədə arvadını öz arşını ilə ölçür.  Qaraqızla yaşadığı eşqbazlığı arvadına da aid edir. Düşünür ki, arvadı da ona xəyanət edir. Və psixoloji sarsınıtının dinamikası Xəlilin arvadını qətlə yetirməsi ilə nəticələnir. Qaraqız həmişə yüksək səslə düşünür. Nə istədiyini, daha doğrusu, nə istəmədiyini yüksək səslə axtarır. Yaşadığı travmalar və dərdlərini bölüşmək istəyi Qaraqızı danışmağa sövq edir. Dərdlərlə üzləşməmək, yalqız qalmamaq üçün danışma, ünsiyyət qurma ehtiyacını artırır. Erotik münasibət isə genetik profili tənzimləyir. Anatomiyası və fiziologiyasındakı natarazlıq öz cinsindən olan birinə qarşı maraq və şəhvətə səbəb olur. Zahid Sarıtorpağın musiqili dili ardıcıl olan zaman anlayışını pozur.  Keçmiş və xatirələrin təkrar-təkrar indiyə aid edilməsi pozulan psixoloji dinamikanın düzəlməyəcəyini göstərir. Qaraqızın alın yazısına çevrilən qəddar, disharmonik bir həyatın lənəti nəyi ifadə edir?  Zahid Sarıtorpağın romanı nəyi kəşf edə bilir? Qadın və ya kişi hansısa yolla cinsi ehtiyacını qarşılayır. Lakin psixoloji ehtiyaclar qarşılanmayanda fərdin də, cəmiyyətin də, bəşəriyyətin də gələcəyi təhlükədədir. Bəs xatirələr? Xatirələr isə zövqsüzdür, bayağıdır. Qaraqızın nə keçmişi, nə də gələcəyi var. Gələcəyə gümanı olmadığı kimi, keçmişə də istinad edə bilmir. O, indiki zamanda mövcud olmaq, keçmişi də, gələcəyi də silmək istəyir. İndiki zamanda ya Gilənarın, ya da ki, Xəlilin qucağında hər şeyi unutmağa çalışır. „Quşların intiharına ağlamayın” romanı cinsi travma alan bir qadının gizli yönlərini kəşf etməsi ilə yeni və uğurludur. Artıq romanda baş verən hadisələri və qəhrəmanların adını sadalamağa gərək yoxdur. O da qalsın oxucuya.
Nəhayətdə „Quşların intiharına ağlamayın” romanı bir fərdin bioloji, psixoloji və sosial harmoniya ilə insan kimi yaşaya biləcəyini ədəbi-estetik sferada ifadə edə bilir. Bioloji, psixoloji və sosial kimliyindən imtina edənlər Qaraqızın gələcəyini oğurlayır, keçmişini zövqsüzləşdirirlər. Məhz belə bir kimliksizlik balaca Nərminin yaşama haqqına da təcavüz etdi. Və sənət pataloji səviyyədə amiqdalasızlıqlara qarşıdır. Eynilə  “Quşların intiharına ağlamayın” romanında olduğu kimi.