Nizami Gəncəvi ilk feministlərdəndir. Doğrudur, bu anlayış hal-hazırda öz məcrasından elə çıxıb ki, böyük zəka sahibini belə adlandırmaq bəlkə də münasib görünmür. Amma dövrünə görə Nizami Gəncəvinin yaratdığı qadın obrazları o qədər özgür və rahatdırlar ki, yazıçının qadının varlığına, düşüncə tərzinə və fikirlərinə olan münasibət o qədər demokratik və ucadır ki, onu başqa cür adlandıra bilmirsən.

Davamı →

Bəndəni şad elə Rəbb: Vahidi biz yad elərik.
Dövrani-qəmə düşüb, Xudadan imdad elərik.

Biz kimik? — Əhli-fəna, zövq alarıq zinalardan.
Qiyamda zəhr içərik, qətran ilə dad elərik.

Əxlaq ki dəbdə deyil, eyləyərik işrəti biz.
Xudaya bağışlamaz — tazə büt icad elərik.

Qola altun taxalı, cəvahirə sitayişik.
Zərə qul ruhumuzu bəs nə vaxt azad elərik?

Cavidan Hacıyev
Davamı →

1880-ci il avqustun 31-də bir naməlum qadın iki nəfər şahidin müşayiətilə Roma polis idarəsinə gəlib, küçədən təzəcə doğulmuş körpə tapdıqları barədə ərizə yazdılar. Qadın bu oğlan uşağını övladlığa götürməyə hazır olduğunu bildirdi. Elə həmin il sentyabr ayının 29-da tapılan körpəni xaç suyuna salıb ad verdilər — Culyemo Alberto Dulçini. Noyabrın 2-də oğlanın doğma anası, Polşanın yoxsullaşmış zadəgan nəslindən olan Angelika Kostrovitskaya peyda oldu. O, övladının qaytarılmasını tələb etdi. Bu zamana qədər qadının harada olduğu, körpənin nə üçün özgə qapısına atıldığı naməlum qaldı. Ananın yazdığı ərizəyə əsasən, uşaq 25 avqust 1880-ci ildə doğulmuşdur. Bu tarix Fransanın böyük şairi, müasir Avropa poeziyasının banisi, görkəmli incəsənət nəzəriyyəçisi Giyom Apolliner təxəllüsü ilə məşhurlaşan Vilhelm-Albert-Vladimir-Aleksandr-Apolliner-Kostrovskinin doğum günü kimi qeyd edilir.

Davamı →

Davamı →

 Müstəqillik dövründə yaranan postmodern nəsr sahəsində İlqar Fəhminin yaradıcılığını xüsusi vurğulamaq lazımdır. Yazarın xüsusilə "İlk sui-qəsd" (Çənlibel tülküsü — 1-ci kitab -2005), «Qarğa yuvası» (Çənlibel tülküsü — 2-ci kitab — 2006), «Kölgədə əqrəb» (Çənlibel tülküsü — 3-cü kitab — 2007)  romanları bu kontekstdən son dərəcə əhəmiyyətlidir.

Davamı →

Nəsə danışırdı öz-özünə. Həqiqət olduğu məlum olmayan bəzi şayiələr gəzirdi ortalıqda. Qəribə şeylər idi, gözlənilən vaxt gəlmişdi sanki. Məsihin gəlişi yaxınlaşırdı. Qüdsdən ətraf kəndlərə axışan insanların sayı getdikcə artırdı. Son vaxtlar yaşadıqları qeyri-adi hadisələrdən və bəzi qəribə əlamətlərdən danışırdılar. Bir yerə toplaşanda başlarını aşağı əyib, batıq səslə, «usta» adlandırdıqları adamdan danışırdılar. Getdikləri hər yerdə insanlar onu maraqla dinləyir, qorxaraq da olsa, səmimi inanırdılar. Çünki xilaskarı həsrətlə gözləyən cəmiyyətdəki insanların beynində bu fikir formalaşmışdı: Onun görünməyinin vaxtı çatmışdı artıq. Müqəddəs kitablardakı sözləri xatırlayanlar o xilaskara bir ad qoyur, gözləri ümid dolu baxışlarla parıldayırdı.

Davamı →

Davamı →

Tomas Eliotun poetikasına daxil olmaq üçün XX əsr amerikan ədəbiyyatşünaslığının əsas istiqamətlərindən sayılan “Yeni tənqid” (New criticism) məktəbinin nümayəndələrinə, onların söykəndikləri fəlsəfi-estetik sistemlərə, Frensis Herbert Bredlinin idealist fəlsəfəsinə, fransız simvolistləri Jül Laforq və Stefan Mallarmenin bəzi fikirlərinə yığcam şəkildə nəzər salmalıyıq.

Davamı →

Nə yaman sərt keçdi otuzu gecə,
Soyuqdan üşüdü həyat bu yerdə.
Səssizcə yataqda qısılıb küncə
Nəsə pıçıldayır Fidan gizlində.

Böyük bir qız olub, var altı yaşı.
Ancaq, nağıllara inanır hələ.
Bayram gecəsində səssiz danışır,
O, Şaxta Babadan umur hədiyyə.
Davamı →

Davamı →