Uşaqların valideynlər və digər qayğı göstərənlərlə güclü, sevgi dolu, müsbət münasibətləri olduqda ən yaxşı şəkildə öyrənir və inkişaf edirlər.

Ona görə ki, valideynlər və baxıcılarla olan müsbət münasibətlər uşaqların dünyanı – onun təhlükəsiz və etibarlı olub olmadığını, sevildiklərini, onları sevənləri, ağladıqda və ya güldükdə nə baş verəcəyini və daha çox şeyləri öyrənməyə kömək edir.

Təsirli bir nizam-intizam uyğun olmayan davranışların qarşısını alan mənfi nəticələr və uşağınızın yaxşı işləməsinə kömək edən və inkişafına təkan verən müsbət nəticələrdən ibarət olmalıdır. Strategiyanız  uşağınızın xasiyyətinə uyğunlaşdırılmalı olsa da, aşağıdakı intizam strategiyaları ümumi olaraq məktəbəqədər uşaqlar üçün təsirli olur.

Uşağa 'sən çox xüsusisən, fərqlisən' mesajlarının tez-tez edilməsi, erkən yaşda uşaqda bir 'mənlik' duyğusuna yol aça bilər. Uşağın hər davranışını lupa altına almamaq, davamlı ona şərhlər etməmək, yəni həyatda 'davamlı və yalnız' onun mərkəzdə olduğu qəbulunu ortadan qaldırmaq, özünə inamdan eqoizmə gedə biləcək yolu kəsə bilər.

Uşaqların qürurlarını qırmamaq, onları ruhi və fiziki olaraq qorumaq yalnız ana-atanın deyil, hamımızın vəzifəsidir. Ancaq uşaq, bəzən dəqiq və sərt istiqamətləndirmələrə də ehtiyac duyar.

Övladının təhsilinə ümidlə baxan valideynlərlə yanaşı, uşağının dərsə hazırlaşmadığından, kitab “üzü” açmadığından, saatlarla kompüterin qarşısında “itib-batdı”ğından şikayətlənən ata-analar günümüzün reallığıdır. Əlimizdə statistika olmasa da, hər halda ikincilər birincilərdən çoxdur. Əslində, bu, həmişə belə olub. Ancaq müasir texnologiyalar, internet, şəbəkə oyunları, rəqəmsal gerçəklik fonunda müasir uşaqların dərsdən yayınmaları daha qabarıq gözə dəyir. Belə olan halda yeni nəslin valideyni nə etsin? Övladını kompüterdən necə ayırsın? Onu kitaba, dərsə meyl salmağa necə məcbur etsin?