Hər kəs qazanmaqdan bəhs edir. Halbuki itirmək də qazanmaq qədər təbii haldı. Üstəlik hər itgi əslində bir qazancdır. Yaxşı, itgi necə qazanca çevrilir bilirsiniz?
Bu da  cavabı… İtirmək qazanmaq qədər təbiidir. İtirməyi bilmək qazanmağı bilmək qədər əhəmiyyətlidir. Çox kitablar necə qazanacağımız haqda yazır. Həmişə qazanmağı öyrədirlər. Doğrudur. Qazanmaq üçün oynarıq, işləyirik həmişə. Kimsə itirmək üçün heçvaxt öyrənməz, çalışmaz, yaşamaz. Halbuki itirmək həyatın axışı içində var olan və var olacaq bir vəziyyətdir. Hər zaman qazana bilmərik. Itirdiyimiz an da olar, olacaq. 

Yaxşı, Biz itirməsini bilirik? 

İtirməyi bilmək qazanmağı öyrənməkdən daha da əhəmiyyətlidir. Qazanmağa özünü bağlamış birinin itirməsi olduqca çətin bir vəziyyətlə qarşı-qarşıya gəlməsi deməkdir. Bu vəziyyətdə itginin öhdəsindən gəlməlidi. Bu da itirməyi «bilmə»-yi tələb edir. 

«Necə itirməlisən»i deyil, itirincə «nə etməlisən»i bilmək lazımdır.

Bax, bunu bilən az adam var və əksəriyyəti sadəcə qazanmağı bilir. Qazanmağı bilmək ilə itirməyi bilmək eyni xüsusiyyətləri tələb edir. Eyni kamilliyi, cəsarəti, özünlə üzləşməyi, eyni soyuqqanlılıq və analitik düşünmə qabiliyyəti.  
Müvəffəqiyyətin dəyərini itirməyi bilən daha yaxşı anlayır. Müvəffəqiyyətdən öyrəndiyimiz müvəffəqiyyətsizlikdən öyrəndiyimizdən çox azdır. Qazanmağa gedən yol itirməkdən, qorxmamaqdan keçir. Çətin bir yol olsada, itirməyi bilən, itirməkdən qorxmayan insanlar gedə bilir bu yolda.
«Niyə itirdim?» sualını özünə verən və cavablaya biləcək düşüncəyə, intellektə sahib insanlar öz səhvlərindən nəticə çıxara bilər. Hər kəs səhv edə bilər amma axmaq olan eyni səhvi ikinci dəfə edər. BAX, elə buna görə də itirməyi bacaran müvəffəqiyyətli  ola bilər.

İtgini analiz etmək lazımdır. «Harda səhv etdim, bu səhvləri nə etsəm bir də təkrarlamaram, əslində nə etməliydim, bundan sonra necə etsəm bacara bilərəm?» Sualları ancaq və ancaq itirməyi bilən insanlar özlərindən soruşa bilirlər. İtirmək bu mənada qazancdır. Qazanmaq üçün qoyulan bir KAPİTALDIR.

Digər insanların müvəffəqiyyətlərini nümunə götürmək kifayət etməz və bir növ sizi onu təqlid etməyə sövq edər. Ancaq digərlərinin müvəffəqiyyətsizliklərini izləmək və səbəb nəticəsini öyrənmək sizin düşüncə sahənizi genişləndirər və sizi BÜXTƏLƏŞDİRƏR.

İtirməyi bilməmək itirmə hissini daxilimizdə cəmlənməsinə səbəb olur. Bu hal zamanla genişlənib dəf edilməz bir Maneəyə çevrilir, özümüzə olan etibarımız, inamımız azalır. Daha böyük səhvlər etməyimizə gətirib çıxardır. Ard-arda verilən səhv qərarlar bizə dəyərli olan insanların bizdən inciməsinə səbəb olur. 

Daxilimizdə bizi incidən, buxovlayan bir hiss olar. Bizi də hərşeydən küsdürən, uzaqlaşdıran bu hirsdir. Bu Hirs Bizi Ədalət, bərabərlik, əxlaq dəyərlərindən uzaqlaşdıra bilər. İtirmək qorxusu bizi asan, bəsit işlərə meyl etdirər. Başqalarının sözlərinə  kor-koranə inanıb, özümüzün doğru olaraq inandığımız şeylərə şübhə edərik. Nəticədə "özümüzü" itirərik.
Cəsarətli insan itirməkdən qorxmaz. Bu kor-koranə bir cəsarət deyil. İtirdiyi halda nə edəcəyini bilən adamın özünə olan inamının verdiyi bir Cəsarətdir.!
İş həyatı  şahmat oyunu kimidir. Müəyyən hədəflərə, yerlərə çatmaq üçün itirmək məcburiyyətindəyik. Önəmli olan bu itgini qazancın bir parçası etməkdir.

ƏSL İTGi özünə olan inamı, insanların sənə olan etibarını itirməkdir. Çünki bu baş veribsə, deməli Sənin nə itirməyə, nədə qazanmağa bir şeyin qalmamışdır..

P.S xahiş olunur informasiya paylaşılarkən və ya yayımlanarkən mənbə qeyd olunsun… Əməyə hörmət edək