Çox qədim zamanlarda bir şəhərdə çox pis bir adam vardı. Dolanışıqsız, xasiyyətsiz və kafir idi. ALLAHa inanmazdı. Hər gördüyü uşağa ‘ALLAH yoxdur olsa idi onu görmək lazım idi' deyərdi. Çox ağıllı olduğunu söyləyərdi.
— ‘Sənin ağılın varmı' deyənlərə,
— ‘Əlbəttə var' deyərdi.
— ‘Davay ağılını göstər, deyincə göstərə bilməzdi. Halbuki görə bilmədiyi üçün ALLAHı inkar edirdi. Ağılını isə görə bilmədiyi halda inkar etmirdi. Kafir idi. İnkarçı idi. Özünü yaradan ALLAHa inanmazdı.

Bu Kafir adamın birdə qonşusu vardı. Çox yaxşı bir qoca idi. ALLAHa inanar, namazını edər, söyməz, pis sözlər heç danışmazdı. Hər kəsə qarşı yaxşı davranardı. Məhəllənin uşaqlarını başına toplayar, onlara:
Səni kim yaratdı? Deyə soruşardı. Əgər bilmirlərsə öyrədərdi. Səni ALLAH yaratdı övladım, deyərdi.
Peyğəmbərimizin adı Həzrəti Məhəmməd (SEV, '), dinimiz islam, kitabımız Quran, deyə uşaqlara əzbərlədiyərdi. Əzbərləyənlərə şəkər alar, pul verərdi. Oyuncaqlar alardi.

Bir gün kafir qonşusu bu yaxşı qocanın yanına gəldi. Bərabərində də özü kimi ALLAHa inanmayan bir çox adam vardı. O yaxşı qocaya:

Sənə tam üç sual soruşacağıq. Lakin cavabları çox çətin. Baxaq cavab verə biləcəksənmi? dedi.

Sualiva baxaq dedi, o yaxşı qoca, problemdə alın cavabınızı dedi. Kafir adam sözə belə başladı:

Birinci sual: ALLAH vardır deyirlər, lakin nə görür nə də göstərirlər. Onun üçün mən yoxdur deyirəm. Nə deyərsən?

İkinci sual: Cəhənnəmdə şeytan da yanacaq, deyirlər. Halbuki şeytan atəşdən yaradılmış. Atəş atəşi necə yandırar?

Üçüncü məsuliyyət: Madam ki qədər vardır. Hər kəs etdiyindən nə üçün sorğuya çəkilsin? dedi.

O yaxşı adam kafir adama:

— İşdə üçünə birdən cavabım, dedi. Yerdən bir quru torpaq parçası alib kafirin başına vurdu. Hər kəs çaşdı qaldı.

— Bu necə cavab?! dedilər. Kafirin başından qanlar axdı. Doğru məhkəməyə getdi. O yaxşı qocanı şikayət etdi. Məhkəməyə çıxışlar. Hakim yaxşı qocaya:

Bu adamın başına torpaq parçası ilə vurmusan, nə üçün vurdun,
dedi. O yaxşı qoca: Bəli hakim bəy onun başına təzəklə vurdum. Tək mənim bu hərəkətim onun mənə soruşduğu üç sualına cavabı idi.

Birinci sualı bu idi: Madam ALLAH vardır, nə üçün görə bilmirik. Görə bilmədiyimizə görə yoxdur, buna nə deyərsən? dedi. Mənim cavabım isə bu oldu: Başına təzəklə vurdum. İndi başında ağrıma olduğunu söyləyir. Mənə başındakı ağrını göstərmədikcə başının ağrıdığına inanmam. Madam görmədiyi hər şeyi inkar edir, mən də başının ağrıdığını qəbul etmirəm.

İkinci cavabım da bunun içindədir. Demişdi ki, şeytan atəşdən yaradıldı. Cəhənnəm də atəş olduğuna görə atəş atəşi necə yandırar? İnsanın da əsli torpaqdır. Atəş atəşi yandırmayacağına görə atdığım torpaq parçası da əsli torpaq olan insanı ağrıtmaması lazımdır.

Üçüncü sualı da, Madam hər kəs taleyinə görə hərəkət edir; heç kim etdiyi işdən soruşulmamalı demişdi. Elə isə onun taleyində başına təzəklə vurulmaq varmış, nə üçün şikayətçi olub məhkəmənizi məşğul edir, dedi. Hakim o kafir adama baxdı:

Bu izah edilənlərə nə deyərsən, dedi. Kafir belə söylədi:

Bu qonşumun söylədiklərinin hamısı doğru və o haqlıdır. Ondan şikayətçi deyiləm. İndi mən də ALLAHın varlığına inanıram. Bəzi şeylər bizim bu gözlərimizlə görülməz. Çünki bizim gözlərimizin quruluşu hər şeyi görəcək şəkildə edilməmişdir, o biri dedikləri də doğrudur. İndi mənə də məhəlləmizdəki uşaqlara öyrətdiyi kimi Müsəlmanlığı öyrətsin, dedi. Hamı birlikdə məhkəmədən çıxıb evlərinə getdilər. Çox yaxşı qonşu oldular, Artıq bir-birlərinə həmişə yaxşı davranırlarmış…