Kayzen

    Dostunun gündən-günə pisləşdiyini görən biri onu həkimə göstərməyi qərara alır. Həkim xəstəni müayinə etdikdən sonra onun ağacda yarpaqlar saralıb tökülənədək ömrü qaldığını bilidir. Bunu eşidən xəstə dost hər səhər ayılıb pənəcərə qarşısındakı ağaca baxardı.

   Payız yaxınlaşmışdı və ağacdakı yarpaqlar yavaş-yavaş saralıb tökülürdü. Beləcə yarpaqlar hamısı tökülməyə başladı və sonda ağacda yalnız üç yarpaq qaldı, dostu bu üç yarpağında töküləcəyini gözləyirdi, amma yarpaqlar tökülüb getmirdi. Bunun ümidiylə xəstə dost yavaş-yavaş sagalmağa başladı. 
Günlər keçdi və bir gün o ağaca yaxınlaşanda gördü ki, ağacdakı yarpaqlar kağızdandır və bu zaman dostu ona dedi: «Ağacdakı yarpaqları çoxdan külək aparmışdı və mən səndən xəbərsiz ağaca kağızdan xəyali yarpaq düzəltdim, sənin ümidin itməsin deyə.»
Davamı →

Qaranlıq bir otada 4 şam sakitcə yanırdı.
Otaqda səssizlik oldduğu üçün şamların pıçıltısı aydınca eşidilirdi. Qapının arxasında dayanan uşaq diqqetle onların söhbətinə qulaq asırdı.
Birinci şam «Mən sülhəm, ancaq heç kim mənim yanmağıma kömək etmək istəmir.Nə qədər yanmaq istəsəmdə, bilirəm ki, sönəcəyəm» dedi və söndü.

İkinci şam «Mən səmimiyyətəm, ancaq heç kim bir-birinə qarşı səmimi olmur.Mənimdə yanmağımın artıq mənası qalmadı» — deyərək söndü və qaranlığa qərq oldu.

Üçüncü şam «Mən sevgiyəm, ancaq insanlar məni özlərindən uzaqlaşdırmağa çalışırlar.Onlar artıq öz yaxınlarınıda sevmirlər» — deyərək bir göz qırpımında söndü.

Pıçıltıların kəsildiyini eşidən uşaq içəri girdi. Sönmüş şamlara baxaraq hönkür-hönkür ağlamağa başladı.

Dördüncü şam uşağa təskinlik verərək, «Qorxma nə qədər ki, mən yanıram heç bir şam sönə bilməz. Çünki mən ümidəm» -dedi.

Gözləri parıldayan uşaq şamı götürərək o biri şamları yandırdı.
İçinizdəki ümid şamını söndürməyin!..
Davamı →

Günahkar bir adamı mühafiz mələklər önündən və arxasından meydana çəkib, onu cəza yerinə sürükləyirdilər. O şəxs onu tutub sürükləyənlərə fikir vermədən göz yaşlarını payız yağışı kimi tökərək üzünü geriyə çevirdi. Sanki nəyəsə ümid edirdi. Birdən Allahdan mələklərə əmr gəldi:

— Ona deyin ki: " Ey fəzilətsiz insan! Qəbahətlərindən qara dəftərini görmədinmi? Daha nəyi gözləyirsən? Boş yerə dayanma! ".
O şəxs bu xəbərdarlığa belə cavab verdi:
Ardı →

Ümid insan ruhunu qanadlandırıb  həqiqət  aləminə aparan nur nişanəsidir.O bu yolçuluğa çıxarkən həm qəlbi,həm əqli,həm dəduyğuları saflaşdırır.O uzağı yaxın edən dəyər,yaxını mətinləşdirən iksir və insan şəxsiyyətini zirvələrə yüksəldən həqiqətdir.   («Füyuzat»jurnalından)
Ümidsizlik ölümə gedən yolun başlanğıcıdır.   (Napoleon Bonapart:Fransız imperatoru)
Ardı →

Şən kompaniya-3 oğlan və 3 qız Floridanın qızıl çimərliyinə istirahətə gedirdi. Onları mehriban günəş, isti qum, mavi su və gözəl səfa gözləyirdi. Onlar sevib sevilirdilər. Ətrafdakılara xoş gülüş bəxş edirdilər. İstəyirdilər ki, hamı onlar kimi xoşbəxt, sevincli olsun.
Avtobusda onlarla birlikdə bir gənc oğlan da gedirdi. O kədərli halda sanki nədənsə sıxılırdı. Qızlardan biri onun yanında əyləşdi. Bu gəncin adı Vinqo idi. Vinqo 4 il Nyu-york həbsxanasında olub, indi isə evinə qayıdır.
Ardı →

Həyat bir yoldur...

Müxtəlif qapılarla zəngin bir yol. Hər qapı bir görüşdür. Sən öz qapını açırsan və bunun qarşılığında da bir qapı açılır, orada isə-sənin taleyin, sevgin, dostluğun, karyeran və ümumiyyətlə arzuladığın hər şey.

Ardı →