İki şeytanın söhbəti (ibrətamiz və qısa hekayə)
Ardı →
İnkişaf etmək istəyənlər üçün maraqlı məlumatlar olan kollektiv bloq servisi
Gecənin qaranlıq vaxtı idi.Bütün insanlar və qarışqalar yuvalarında yatırdılar.
İnsansızlıqdan qapısını toz basmış məscid kimsəsiz küçələrin dərin qaranlığında,əbədi sükutunda tənhalıq yuxusunda idi.Qərib bir bürkü var idi.Bu şəhərin yuxusunda qərib bir hürkü var idi.
Bu şəhərin gündüzləri bər-bəzəklə bəzənən,süslənən,daranan,gecələri isə bütün süni bəzəklərini çıxarıb yataqlarında uyuyan əsl simalarında eybəcər olan gözəlçələrə bənzəyirdi.Bu şəhər çirkin yağışdan sonra qalan gölməçələrə bənzəyirdi.Heç bir canlı bu dərin sükutu pozmağa cəsarət edəməzdi.
Cəsarətli bir kəs addım səsləri ilə bu sükutu pozdu.
Şeytanın bizə demək istədikləri .....Qısaca izləməyiniz kifayətdir..Şərhlərinizi əsirgəməyin.
Məni tanıyırsanmı ?
Sənin sevgilin .
Şeytan .
Səninlə yaşamaqdayam Adəmoğlu.
Yerkən, içərkən, yatarkən və heç bir şeydən xəbərin yox !
Xatırladınmı sənə güldüyüm günü xatırladınmı !?
Bir yaşlı qadın olduqca dininə,Allaha bağlı bir adam idi. Hər səhər qapısının ağzına çıxar və uca səslə: “Allahım, bizə verdiyin hər şey üçün sənə şükürlər olsun!” – deyə dua edərdi. Hər dəfə də yan qonşusunun səsi eşidilər, qonşusu səsi çıxdıqca: “Allah yoxdur, Allah yoxdur!” – deyə fəryad qoparardı.