Kayzen

Bir dahi uyuyur qonşu torpaqda
Adı Şəhriyardı, özü dəryadır
Sözü, kəlməsi dürri-yektadır
Amalı türk olan bir bəxtiyardır
 
Bir görmək istədi öz millətini
Çəkdi daxilində acı zilləti
Qəlbi bu eşqlə hey çırpınırdı
Gözündə qor kimi şimşək çaxırdı
Davamı →

İllər də darıxır bir-biri üçün
Rəqəmlər artdıqca uzaq düşürlər
Hər ötən ildəki o xatirələr,
Uzaq tarixlərdə solub, ölürlər.

Sən sanma  ötənlər səni yandırır
Şirin nağılların keçmişdə qalır
Bir  ildə baş vermiş bədbəxt hadisə,
Daim o ildə kədər saxlayır.
Davamı →

Şair kimdir?

Həyatın hər anın duyğularında
Əks edib yaradan, qurandı şair.
Məqsədi təmizlik, nəcib əməllər,
İncə mirvaritək gözəldir şair


Gördüyü bir şeydən ilham alanda,
Tez onu tarixə yazandı şair.
Əyrini, düzü öz sözlərilə,
Cəmiyyət üzünə deyəndi şair
Davamı →

İllərdir yazır-yazır,
Bu peşədə qocalır
Dəbdəbələr görməyir
Əyləncələr bilməyir
Gecələr adi keçir...
Gündüzlər yazmaq ilə
Heç nə bir ad gözləmir
Əyalət jurnalistləri.
Davamı →

Qısa ətək, yarıçılpaq

O gəncliyin ilk illərin dadanda,
Düşündü ki, gərəkdir məşhur olmaq cahanda
Çox əlləşdi, çalışdı bir yol tapıb məşhurlaşsın
O sadə qız olmasın, dillərdə dastan olsun.
Gah səhnədə, gah efirdə görünmək istədi
Bir əlac bulmadı ki, məşhur olsun bircə o
Axır ki, qısa ətək, yarıçılpaq öz şəklini çəkdi
Paylaşaraq çoxlu insan kütləsini yığdı o.
Davamı →