Kayzen

Möminlər bütün dövrlərdə Qədr gecələrində məscidə tələsərdilər. Həmin gecələrdə Qədr gecələrinin fəzilətindən danışardılar. Əgər hansısa günah işlətsələr, bu mübarək gecənin intizarını çəkərdilər. Çünki bilirdilər ki, bu, elə gecədir ki, heç bir insan əliboş geri qayıtmaz. Heç bir ürək İlahi rəhmətdən ümidsiz olmaz. (Tebyan)
Bu həyəcan və şövqü yeni nəslə ötürə bilmişikmi? Bu nəsil yeni texnika ilə dəyişsə də, ürəkləri həmin ürəkdir. Həmin ixlaslı və intizarda olanlar ürəklər.
Davamı →

Tez-tez insan həyatında çıxa bilməycəyini düşündüyü mənəvi dalanlara dirənir. İnsana elə gəlir ki, hər şey artıq dayanmışdır. Buradan sonrası yoxdur. Buradan o tərəf görünmür. Yoxdur və olması artıq mümkün deyil. Qapalıdır və qapanmışdır. Qalmaq üşün bir məna qalmamışdır. Nəfəsin kəsildiyi son həddir.
Qarşımızda sadəcə həllini gözləyən bir məsələ vardır və bu məsələ həyatımıza “Tövhid” anlayışının daxil olması ilə həllini tapacaqdır. Tövhid bizim həyatımızda ən əsas məsələdir. Bunu mütləq şəkildə qavramamız gərəkdir. İndi Tövhidin nə olduğuna aydınlıq gətirək.
Davamı →

Bu aləmdə hər şey ziddi ilə qaimdir. Məhəbbətin ziddi nifrət olduğu üçün Allahın sevmədiklərinə nifrət etmək də Onu sevməyin ən təbii ölçüsüdür. Necə ki, Allah təala “həbibim” deyə adlandırdığı Rəsuluna əziyyət verən Əbu Ləhəbə lənət etmiş və bu ilahi qəzəbini Qurani-Kərimdə bir surə ilə bütün insanlığa bəyan buyurmuşdur. Dolayısı ilə qeyd edək ki, ziddinə nifrət edilmədən yaşanan bir məhəbbət nöqsandır, ciddiyyət və səmimiyyətdən uzaqdır.
Davamı →

Allahim! Əziz Peyğəmbərimizə bizim üçün dua və yalvarışları olmasa onlara nə deyə dəyər verim… dediyini bilirik. (əl-Furqan, 77)
Şanı uca Rəbbimiz! Hər gecə, gecənin son üçdə biri qaldıqda dünya göyünə nazil olaraq “Bağışlanma diləyən yoxmu, tövbə edən yoxmu, dua edən yoxmu?” “Kim Mənə dua edir, duasını qəbul edim! Kim Məndən istəyir, istədiyini verim! Kim Məndən bağışlanma diləyir, onu bağışlayım!” buyurduğunu da həbibin bizlərə xəbər verdi. (Buxari, Dəavat, 14)
Yenə “Mənə dua edin, Mən də sizin dualarınızı qəbul edim! Mənə ibadət etməyi təkəbbürlərinə sağışdırmayanlar cəhənnəmə zəlil olaraq girəcəklər!” (əl-Mumin, 60) deyərək tənbeh edişindən də xəbərdarıq, ya Rəbbi!
Davamı →

Peyğəmbərimiz (s.ə.v) buyurur: «Cəsur mömin ölüm gəldiyi zaman onu çox sevdiyi dostunu qarşıladığı kimi qarşılayar.»

Allah'ın insanların ölüm anında ruhlarını təslim almaqla vəzifələndirdiyi Əzrail (ə.s) həm Allah'ın yaratdığı üstün  mələklərdən biri olduğu, həm də Müsəlmanın ən çox arzu etdiyi şeylərdən biri olan Allah'a qovuşmasına vəsilə olduğu üçün Müsəlmanın ən yaxın dostlarından biridir. Allah bir ayədə ölüm mələyindən belə bəhs edir:

"De: “Sizə müvəkkil olan ölüm mələyi canınızı alacaq, sonra da Rəbbinizə qaytarılacaqsınız!”" (Səcdə surəsi, 11)

Peyğəmbərimiz (s.ə.v) Müsəlmanın ölümlə bağlı düşüncələri haqda belə buyurub:

Ardı →

Gəlmişəm yenə səcdənə — sənin dərgahına, sənə ən yaxın ola biləcəyim yerə. Günahlarla, peşmançılıqlarla, dərdlərlə dolu bir vəziyyətdəyəm… Yenə! Sənə gəlmişəm. Çünki gedəcəyim başqa heç yerim, məni başa düşəcək, mənə çarə olacaq başqa heç kimsəm yoxdur. Yalnız sənsən məni məndən də artıq duyan, məni bütün günahlarımla, ən əyri yollarda belə, ən haqsız, ədalətsiz olduğum anlarımda belə sevən, bir şans daha verən, hər zaman mənim üçün qapısı açıq olan. Hər kəsin üz döndərdiyi, atdığı, hesablaşmadığı zamanlarda hər zaman məni dinlədin, bir an belə üz çevirmədin. Baxmayaraq ki, mən özüm də səni zaman-zaman atdım, unutdum. Çünki arxayın idim, sən həmişə varsan, burdasan, hər zaman mənimləsən, mənim üçün ən yaxşısını edəcəksən.
Ardı →

Ölümdən tənhalıq betər
Yanlız qəlbdən tikan bitər,
Kədərlənmə dərdli könül
Dost istərsən ALLAH yetər!
Ardı →

Dünyadakı bütün insanlar xoşbəxt olmağa çalışır. Ancaq insanların ümid etdikləri xoşbəxtlik dünyəvi şərtlərə bağlı olan, tamamilə müvəqqəti xoşbəxtlikdir. Davamlı olan həqiqi xoşbəxtliyi isə tam olaraq iman edənlər yaşaya bilərlər. Çünki həqiqi xoşbəxtlik nə insanlara, nə hadisələrə, nə mallara, nə də mövqeyə bağlıdır. Xoşbəxtliyin bir sirri var; o da coşğulu Allah sevgisi və Allaha olan təvəkküldür.

Ardı →

Ardı →

Məcnun Leylisinə qovuşmadı, kim bilir, bəlkə, bizə elə gəlir, bəlkə, qovuşublar daha. Bəlkə, qovuşub küsüşüblər, bəlkə o Leyli-Məcnun eşqindən peşman da olublar. Hər sevmək bir qovuşmaqdır, hər hicran bir vüsal. Hər Məcnun öz Leylisinə qovuşacaq, ha burda, ha ölümün o üzündə, buna şübhə eləmirəm, amma hər vüsalda xeyir varmı, bunu bilmirəm; hər kəs kimi sevməyindən, niyə sevməyindən, necə sevməyindən razıdırmı, bunu deməyə bilgim, cəsarətim, haqqım çatmır.

Qovuşsalar da, qovuşmasalar da, bir-birinə sarılanlar, bir-birinə sarıldığını zənn edənlərdir. Qovuşmaq sarılmaq və ya sarılmaq hələ gerçək anlamda qovuşmaq demək deyil ki. Bir-birinə gerçək anlamda sarılanlar Haqqın kəndirinə sarılanlardır. Haqqın kəndirinə sarılanlar təkcə Haqqın kəndirinə sarılmırlar, həm də bütün sevdiklərinə, yəni Haqqın kəndirinə sarılanlara sarılırlar. Haqqın kəndirinə sarılaraq Haqqın kəndirinə sarılmışa sarılmaq dünyada da, axirətdə də birlikdə olmaqdır. Amma kim nə deyir-desin, Haqqın kəndirinə sarılmaq bütün sevdiklərinə sarılmaqdır, bütün sevdiklərinə qovuşmaqdır.

Ardı →