Kayzen

Can Yücel bir sərgidə gəzişərkən gözəl bir xanım ona yaxınlaşır:
— Can bəy, tanışlığımıza necə şad oldumsa, ifadə eləyə bilmirəm. Sizin ən sadiq oxucunuzam. Vurğunam sizə.
Can Yücel gülümsəyir:
— Demək belə, onda gəlin evimə gedək.
Qadın küskün bir ifadəylə:
— Aşk olsun, Can bəy!
Şair qətiyyətlə:
— Aşk da olacaq əlbət!
Davamı →

 Fərqinə varmalı insan. Fərqin fərqinə varmalı, fərqinə vardıqlarını da bildirməməli bəzən...

 Bir damla sudan necə yaradıldığını fərq etməli. Ana qarnına sığarkən dünyaya niyə sığmadığını və ən sonunda dar qəbirə necə sığmaq məcburiyyətində qalacağını fərq etməli. Bu çox geniş görünən dünyanın, axirətə nisbətlə ana qarnı kimi olduğunu fərq etməli.

   Hələ körpəykən «Dünya mənim! „-deyirmiş kimi ovuclarının sıx bağlı olduğunu, ölərkən də eyni ovucların “Hər şeyi buraxıb gedirəm daha! „deyirmiş kimi açıq qaldığını fərq etməli. Və kəfənin cibi olmadığını da fərq etməli.

  Əzraillin hər an sürpriz edə biləcəyini, necə yaşasa elə öləcəyini fərq etməli insan. Heyvanların yolda, səkidə, zibillikdə, amma özünün gözəl hazırlanmış mükəlləf bir süfrədə yemək yediyini fərq etməli. Yaradılmışların ən gözəli olduğunu fərq etməli və ona görə yaşamalı.
Ardı →

Mən,

Məndən yetkin insan istərəm qarşımda!

Məndən dürüst,

Ən kiçik dalğada arxasını çevirməyəcək qədər yetkin,

Arxamı çevirdiyimdə, arxamdan vurmayacaq qədər güvənilir.

Bir o qədər cəsarətli olmalı,

Yağmurdan islanıb, fırtınadan qaçmamalı,

Ayağı daşa ilişincə qayadan qorxmamalı.

İşinə gəlincə sevib,

Çətini görüncə buraxmamalı!

Davamı →

Yerin səni çəkdiyi qədər ağırsan, qanadların çırpındığı qədər yüngül.Ürəyin döyündüyü qədər canlısan, gözlərin uzağı gördüyü qədər gəncsən.              
Sevdiklərin qədər yaxşısan, nifrət etdiklərin qədər pissən. Qaşın-gözün nə rəng olursa, olsun qarşındakının gördüyüdür rəngin. Yaşadıqlarını mənfəət sanma, yaşadığın qədər yaxınsan sonuna. Nə qədər yaşarsan yaşa SEVDİYİN qədərdir ömrün.

Gülə bildiyin qədər xoşbəxtsən. Üzülmə, bil ki, ağladığın qədər güləcəksən! Heç vaxt bitti sanma hər şeyi, sevdiyin qədər seviləcəksən. Günəşin doğuşundadır təbiətin sənə verdiyi dəyər. Və qarşındakına dəyər verdiyin qədər insansan. Ay işığındadır sevgiliyə duyulan həsrət...və sevgilinə həsrət qaldığın qədər ona yaxınsan.                                                                                                                                                                             Unutma! Yağış yağdığı qədər islanmısan. Və günəşin səni isitdiyi qədər istisən. Özunu yalnız hiss etdiyin qədər yalnızsan. Və güclü hiss etdiyin qədər güclüsən. Özünü gözəl hiss etdiyin qədər gözəlsən.

VƏ BUDUR HƏYAT!
VƏ BUDUR YAŞAMAQ!
Bunu xatırladığın qədər yaşarsan. Bunu unutduğunda… Aldığın hər nəfəs qədər üşüyərsən. Və qarşındakını unutduğun qədər tez unudularsan.
Çiçək sulandığı qədər gözəldir. Quşlar ötə bildiyi qədər sevimılidir. Körpə ağladığı qədər körpədir. Və hər şeyi öyrəndiyin qədər bilərsən.
Bunu da öyrən… SEVDİYİN QƏDƏR SEVİLƏRSƏN!

 

 

Can Yücel

P.S:Mətni türk dilindən tərcümə etmişəm.

Davamı →

Sənin üçün “qadağa” dedilər.
-qadağalar onu pozmaq üçündür,dedim.

Sənin üçün “imkansız” dedilər.
-önəmli olan imkansızı bacarmaq,dedim.

Sənin üçün “olmaz” dedilər.
-dünyada olmayacaq şey yox,dedim.

Ardı →