Kayzen

Dışarıda buraxılmaqla içəridə qapadılmaq eyni şeydir.

Kim olduğumu bilməyin gərəkli olduğunu düşünmürəm. Həyatın və çalışmağın təməl istiqaməti, başlanğıcdakı tipimizdən fərqli başqa bir tipə çevrilməkdir.

Əvvəl-axır insan üçün yeganə gerçək vətən, insanın ayağını basa biləcəyi yeganə torpaq, başını soxa biləcəyi, sığına biləcəyi tək ev uşaqlığından etibarən öyrəndiyi doğma dilidir.

Həbsxanaların fabriklərə, məktəblərə, kazarmalara, xəstəxanalara və bütün bunların da həbsxanalara bənzəməsi təəccüblü deyilmi?

Ruh bədənin həbsxanasıdır.

Ərdəm özümüzə qarşı hiss etdiyimiz məsuliyyətlərdir, topluma deyil.
Davamı →