Kayzen

Mən düşdüyüm bu çuxurdan
necə çıxım, İlahi?
Bəs səni görməkdən ötrü
hara baxım, İlahi?
 
Bir ömürdü sürüdüyüm,
daha bəsdi çürüdüyüm.
Bəxtimə vurduğun düyün
nədir axı, İlahi?
Davamı →

Cəhənnəmdir tənhalıq,
yandırmaz ki, üşüdər.
Qışqırarsan, səsini
nə göy, nə yer eşidər.
 
Elə soyuqlayarsan
çürüyər içalatın.
Əsərsən küləyinə
bir avara həyatın.
Davamı →

Özümlə danışıram, yastığım gülür mənə.
Baxıram güzgülərə, yazığım gəlir mənə.
Bu elə bir oddu ki, yanır min ildi, sönmür.
Alovu da görünmür, tüstüsü də görünmür.

Bu yanğı öldürmədi, yoxluğun öldürmədi,
məni öldürmək üçün əzrayıl nə karədi?
Bu ömrün ipi uzun… ucu kimin əlində?
Axsayan bir it oldu, o hakimin əlində!
Davamı →

Azərbaycan poeziyasının ən parlaq səhifələrini yazmış Mikayıl Müşfiqin ömrü və yaradıcılığı Azərbaycan gəncliyinə bütün zamanlarda örnək olaraq qalmaqdadır. Mikayıl Müşfiq şəxsiyyəti milli şüur və vətənpərvərliyin timsalı, yaradıcılığı isə gənc nəslin milli mənlik şüurunun inkişaf etdirilməsi və gənclərimizdə vətənpərvərlik hisslərinin tərbiyəsində əvəzsiz xəzinədir. Hər bir gənc istənilən mövzuda M.Müşfiqin şeirlərindən istifadə edə bilər. Xüsusən də milli mənlik şüuru, vətənpərvərlik, Vətənə sonsuz sevgi baxımından Mikayıl Müşfiq şeirləri ölçüyə gəlməzdir.

Hansı şer nümunəsi Mikayıl Müşfiqin «Oxu, tar!» harayına çata bilər?!..
Davamı →

Essemin başlığı müxtəlif insanlar tərəfindən o dərəcədə fərqli başa düşülə bilər ki, əvvəlcə gərək bununla hansı mənanın nəzərdə tutulmadığını izah etməyə çalışam və yalnız bundan sonra nə demək istədiyimi anladım. Söhbətin mövzusunun nədən ibarət olmasından asılı olmayaraq, iş gəlib “təyinat” məsələsinə dirənəndə biz nəyin olmalı olduğunu göstərməyə meyllənirik, nəinki nəyin olmasına, yaxud olduğuna. Bu fərqi qeyd etmək vacibdir, çünki mən burada poeziyanın hansı məqsədə xidmət etməli olduğundan danışmaq fikrində deyiləm.

Bu mövzu ilə bağlı fikrini bölüşən insanlar, xüsusən də əgər onlar üstəlik şairdirlərsə, bir qayda olaraq bu hallarda onlar yazmaq istədikləri şeirləri nəzərdə tuturlar.

Görünür, keçmişdə olduğundan fərqli olaraq poeziya qarşısında gələcəkdə tam başqa vəzifələrin duracağını işarələyən imkanlar həmişə mövcuddur; ancaq belə olsa belə, müxtəlif epoxa və milli ədəbiyyatlarda, həm də həmişə və hər yerdə olduğu kimi keçmişdə də poeziyanın təyinatının nədən ibarət olduğunu müəyyənləşdirməyin böyük mənası var.
Davamı →

Osərt idi səhər dərsə tələsəndə mən 
Bildirməzdi yolda durub boylandığını
Bircə dəfə söz açmazdı qəlbindəkindən
Söyləməzdi övlad üçün çox yandığını

Gizli-gizli məni süzüb gülərdi hərdən
Durub-durub güc gələrdi əyri qəlyana
Övladına bircə dəfə can söyləməkdən
Övlad üçün can verməyi asandı ona

Zəhmətsevər, ağır, enli, cod əli vardı
Tale kimi endirərdi çiynimə hərdən
Davamı →

Qapında əyilib suala döndüm,
Səndən alacağım cavaba görə.
Allahım heç sənə əzab verməsin,
Sən mənə verdiyin əzaba görə.
 
Üzüb hər ümiddən əlimi sənsiz,
Dünyanın gedimi, gəlimi sənsiz,
Daha istəmirəm könlümü sənsiz,
Baxıb biganələr xaraba görə.
Davamı →

Mən küsüb gedirəm...
Qoy hamı qalsın,
 
Mən küsüb gedirəm bu yer üzündən.
Oğulam – qoy dərdim anama qalsın,
Atayam – qoy balam küssün özündən.
  
Dünya ucuz saydı, ya baha bildi?!
Nə satan tapıldı, nə alan məni.
Nə Allah dünyaya bağlaya bildi,
Nə atam, nə anam, nə balam məni.
 
İlahi, səndən də sındı ürəyim,
Məni küsdürənin yekəsi sənsən.
Davamı →

Həsrətin araya atdı dağ, dərə,
Sönən işıq oldun, batan səs oldun.
Qayıt, mənim gülüm, qayıt bu yerə,
Ey mənim istəyim, nə gəlməz oldun?!

Ümidlər, arzular pərən-pərəndir,
Qəlbə təsəllidir xatirələrim.
Bir halımı soruş, könlümü dindir,
Axşamlar yadıma düşür səhərim.
Davamı →

Birigün, bəli ancaq birigün...
Sabah birigünü düşünməyə başlayacağam,
Bəlkə onda edə bildim; amma bu gün yox...
Yox, bu gün yox; bu gün edə bilmərəm.
Obyektiv subyektivliyimin çaşqın inadı,
Gerçək həyatımın yuxusu, araya girməsi,
Ağlasığmaz, sonsuz yorğunluq -
Qatarı çoxdan qaçırmış, dünyanın ən yorğunu — kimi bir ruh...
Ancaq birigün...
Bu gün hazırlaşmaq istəyirəm...
Özümü sabaha hazırlamaq istəyirəm, birigünü düşünmək üçün
Davamı →