Xan Qızı Azərbaycan qadını silsiləsindən

Artur Şopenhauerə görə, dünya kosmik prinsipcə öz nizamındadır. Həyat isə xaosdur və o, ağla tabe olmadan şüursuz, kor-koranə şəkildə öz mahiyyətində davam edir. Tale anlayışı kimi. Filosofun fikrincə, təbiəti özündən asılı hala gətirən insan, özü mahiyyətcə əzab çəkən varlıqdır. Bu əzaba mübtəla olmağın səbəbi isə insanın içində boy atan istəkləridir.
Bəzən taleyimizin öz yolunda getmədiyini hiss etsək də və bu gedişat Sizif əməyinə bənzəsə də bacardığımız qədər onu qaldırmağa çalışırıq. Bu bizə əziyyət versə də, inadına bu yükü daşımağa qərar veririk. Əslində, əzabı elə özümüz yaradırıq. Sonra «taledir» deyib şikayətlənirik də. Halbuki seçim olduğu halda — it hürən tərəfə yox, işıq gələn tərəfə getmişik.

Davamı →

Dahilərin həyatından

Deyirlər ki, qızılgülün lap təzəcə çıxdığı vaxt bir nəfər fəqir adam Xurşidbanu Natəvana bir dəstə qızılgül gətirir. Xan qızı ona təşəkkür etdikdən sonra 100 manat da bağışlayır. Kişi xanıma dua edərək, xudahafizləşib gedir. Bunu görən ev darğası deyir: " Xanım, o qızılgülün qiyməti lap yuxarısı 2 şahıdır. Bir dəstə gülə 100 manat verməniz məni çox təəccübləndirdi. Səxavətin də bir sərhədi var. " Natəvan cavabında deyir: " Bizim yerlərdə səxavəti pulla ölçməzlər, bunu yaxşı bilirsən. O kişi ehtiyac içində boğulur. Gülü bəhanə edərək mənim yanıma gəlmişdir. Onu heç cürə əliboş yola salmaq olmazdı. Hər kasıbı sevindirəndə aldığım həzzin dərəcəsi ölçüyə gəlmir. "
Ardı →