Kayzen

— Mənim seçimim- döyüş sənəti, mənim sənətim- aktyor. Mənim əsas rolum- həyat rəssamı.

— Bilik kifayət deyil, sən onu tətbiq etməlisən. Arzu etmək kifayət deyil, sən onu reallaşdırmalısan.

— Əgər sizi tənqid edirlərsə, demək siz doğru yoldasız. İnsanlar adətən beyini olan hər şeyə hücum edərlər.

— Çılğınlıq səni tez bir zamanda axmağa çevirər.

— Yumuşaqlıq sınmaz.

— Mühakimə etmək əvəzinə anlayış göstərməyi öyrənməyə çalışıram. Mən gözüyumulu izdihamı izləyib, onların yanaşma tərzini qəbul edə bilmərəm.

— Nə verməyiniz önəmli deyil, önəmli olan necə vermənizdi.

— Boş başların uzun dilləri olar.

— Əgər sən nəyinsə mümkün olmadığını düşünürsənsə, o zaman sən bu yolla onu mümkünsüz edirsən.
Ardı →

Ən gözəl şeir riyaziyyatdır. Yer üzündə indiyə qədər “iki dəfə iki dörd edər”dən daha gözəl misra yazılmayıb, məncə.

Mən ateistəm və bir gün Tanrıya inandığımı dediyimi eşitsəniz, ciddiyə almayın. Demək ağlımı itirmişəm.

Türkiyədə hər 3 gəncin 4-ü şairdir.

Bilirsən, günahları yazan mələk soldadır. Hətta bundandır ürəyin solda olmağı. Çünki bəlkə də eşq yaşanılan ən böyük günahdır.

Barmaqlarımızın arasında boşluq — bizim üçün yaradılan o insan gəlib onu doldursun deyə var.

Türk kişisinin dünyanın ən qısqanc kişiləri olmağının səbəbi sevgililərinə deyil, özlərinə inanmadıqlarındandır.

Bəlkə də bərk-bərk qucaqlayacağımız sevgilimiz yoxdur, bəlkə tənhayıq. Amma bilin ki, adam kimi sevdiyimizdəndir tənhalığımız.

Hərbə sərf olunan pul dünyadakı aclıq probleminin tamamən həll edilməsi üçün lazım olan pulun təxminən 100 qatıdır.

Xəritələrə baxdım, heç birində evin yoxdur. Ensiklopediyalara baxdım, heç birində şəklin yoxdur. Lüğətlərə baxdım, heç birində adın yoxdur. Güzgüdə özümə baxdım, səni gördüm. Məndən başqa yerin yoxdur.

Tənbəllərin iş günü sabahdır.

Nə qədər qalmaq istəsək də, bəzən getmək məcburiyyətində qalırıq. Və nə qədər getmək məcburiyyətində olsaq da, qalmaqdan yanadır sol yarımız.

“Heç kimə inanmıram” deyə bir şey yoxdur, “vaxtı ikən ona inandım, indi heç kimə inanmıram” var.

Qorxmuram deyənlər ya başqalarına yalan deyirlər, ya özlərinə yalan deyib özlərini aldadırlar, ya da bilməyərək insan olmadıqlarını deyirlər.

Həyat imtahandırsa, onda əziyyət çəkmə heç, adını yaz və çıx. Bəlkə keçməzsən, amma adının altında tərtəmiz bir səhifə qoyub gedərsən.

Nə ölünün arxasınca danışarlar, nə də gedənin. Çünki qalan üçün ölmək də, getmək də elə də fərq eləmir.

Üşümək varsa, bu istinin yoxluğundandır, qaranlıq varsa, bu da işığın yoxluğundan. Əgər hər yer qaranlıqdırsa, sən də üşüyürsənsə, bax bu Onun yoxluğudur.

Dağlar dağılmasın deyə ah çəkmirəm. Özümü dağıdıram, dünyanı dağıtmıram...

Mənə dəyməyən ilan min il yaşasın deyib yaşatdığınız ilanların sonrakı hədəfi də siz olacaqsınız.

Bir toxum verdin, çiçəyini al. Bir dən verdin, ağacını al. Bir budaq verdin, çəmənini al. Dünyamı verdim sənə, məndə qal.

Dar yerdən çıxanlar geniş yerlərə sığmazlar.

Xəyalım balaca bir uşağa “nə qədər sevirsən” sualını verəndə əlini iki yana açıb “bax bu qədər” deyəcək o məsum sevgini tapmaq idi.

Səni anan qədər sevəcək, atan qədər maraqlanacaq heç kimin yoxdur, ona görə heç kim mənə eşqdən danışmasın.

Kasıbın yeganə silahı işləməkdir.

Qoy olmasın məzar daşımız, bir məktəb bağçasına basdırsınlar bizi, uşaqlar qaçışsın üstümüzdə...

Yalnızlığını götür gəl! Qorxma, darıxmarıq. Sənin yalnızlığın mənim yalnızlığımla danışar, biz ikimiz susarıq.

Həyatımda boyum qədər kitab yazdım, amma məni sevməyənlər buna da bir bəhanə tapıb – onsuz da onun boyu balacaydı deyə bildilər.

İnsan təkcə danışdıqlarına görə deyil, susduqlarına görə də məsuliyyət daşıyır.

Niyə evlilik üzüyü üzük barmağına taxılır? Çünki başqa heç bir barmağımızdan birbaşa ürəyə gedən damar yoxdur.

Gedən sevgilinin getdiyi yerdə axtardığını tapmayıb “darıxdım” deməyi darıxdığından deyil, it kimi peşman olduğundandır.

Yatağına uzananda ürəyinin səsindən yata bilmirsənsə, anla ki yalnızsan...

Necə görmürsə gözlərim, öz-özümü axtarıram tapa bilmirəm.

Mərcə girərəm, sabah bir fanatik çıxıb tualetə getmək günahdır deyə fitva versə, tualetə getməyib altına qaçıracaq o qədər öküz var ki bu ölkədə (Türkiyə nəzərdə tutulur – red.).

Deyirlər ki, əvvəllər belə deyildin, indi özünə qapanmısan. Dedim ki, içindəki ilə yetinən bu ürək daha sizi neyləsin?!

İnsan insan kimi, insan olaraq azad olmağı bacarmırsa, onda qurd kimi, quş kimi azad sanar özünü.

İşin çətininə can at. Çətinin öhdəsindən gəlməsən də, çətini eləməyə çalışaraq heç olmasa asanını edərsən.

“Yaxşı adam sözünün üstünə gələr” deyibsə atalar və mən həmişə səndən danışanda sən gəlmirsənsə, demək yaxşı adam deyilsən.

Eyni kağızın arxa və ön üzləri kimiyik. Həmişə birgə, amma bir-birini heç vaxt görməyən.

© Əziz Nesin
Davamı →

Dövləti qurmaq üçün min il, dağıtmaq üçün bir saat yetər.

Gecə qadınlarla ulduzları gözəl göstərər.

Tanrı sevdiklərinə erkən ölüm verir.

Kədər ağıllı adamların müəllimidir.

Bir damcı mürəkkəb bir milyon insanı düşündürə bilər.

İşi çox olanların göz yaşı axıtmağa vaxtları olmaz.

İnsanları sevirəm, amma təbiəti daha çox sevirəm.

Biz insanları şəxsi dəyərlərinə görə deyil, bizdə tapdıqları dəyərlərə görə sevirik.

Yüngül ağrılar danışa bilər, amma dərin ağrılar dilsizdir.

Yoxsulluq – həqiqətə gedən ilk yoldur.
Ardı →

Mənim əsərlərim həyat və qidadır, ət və qandır. Onlarda nə ağıl, nə də hiss axtarın.

Sürrealizm dağıdıcıdır; təxəyyüllümüzü məhdudlaşdıran bütün qandalları məhv edir.

Mən narkotik qəbul etmirəm. Mən özüm narkotik maddəyəm.

Hər səhər yuxudan oyananda yenidən fövqəladə həzz yaşayıram: Salvador Dali olmağın həzzini!

Mən həmişə başqalarının görmədiklərini görmüşəm, amma başqalarının gördüklərini heç vaxt görməmişəm.

Ölüm mənim köhnə dostumdur. Yəqin gələndə ona deyəcəm: «Oturun, dincəlin! Bəlkə şampan içək?”. Axı mən ürəyimin dərinliyində qorxağam.

Taleyə iki şeyə görə minnətdaram: Birinci — ispan olduğum, ikinci — Salvador Dali olduğum üçün.
Ardı →

Sənin üçün deyildi o qədər etdiyim şeylər, sadəcə sən zənn etdiyim biri üçün idi.

Dəyişdiyimi deyirlər. Xeyir! Qəbul etmirəm. Mən sadəcə bir pillə qalxdım, artıq uzun-uzun susa bilirəm.

Necə ki, insan ağzında yediyinin dadını yox etməmək üçün heç bir şey yemək istəməz, o da son gördüyü görüntünü itirməmək üçün yeni bir şeyi görmək istəmirdi əslində. 

İnsan neçə həyat yaşayandan sonra yorular? Neçə ildən sonra yaşlı, neçə məğlubiyyətdən sonra bezgin, neçə sevdadan sonra qəlbsiz, neçə kəlmədən sonra lal olar?

Mən qapalı sandığın içində gün işığına çıxmağı gözləyən dəfinə deyiləm. Zatən mənə verəcəyin sualların aşağı-yuxarı bütün cavabları səndə gizlidir. Məni kəşf etməyə çalışmağını da, kəşf etdiyini zənn etməyini də istəmirəm. Hələ heç bir zərrə belə özümüzü tanıya bilməmişkən bir-birimizi tanımaq məcburiyyətində deyilik. 
Ardı →

Yaxşı insan yaxşı əlamətləri görür.

Daxili səsinizi eşitmək üçün səssiz günlərə ehtiyacınız var.

Ölü at belində olduğunuzu anlamısınızsa, dərhal enin!

Başqalarının hərəkətlərini mühakimə etməzdən əvvəl öz izlərinizə baxın.

Vətən- özünüzü yaxşı hiss etdiyin istənilən yerdir.

Deyiləcək sözün varsa, onda qalx qoy hamı səni görsün.

Dost həmişə dost, düşmən isə həmişə düşmən olaraq yaranmır.

Dünyada hər şeyin öz mahnısı var.

Övlad qonaqdır: bəslə, böyüt, öyrət və azad et.

Yaxşı deyilmiş söz yaxşı nişan alınmış balta zərbəsindən daha sərrastdır.

Hətta ölü balıq axın istiqamətində üzə bilir.

Dünyada hər şeyin bir məqsədi var.
Ardı →

Çandra Mohan Racniş (Oşo) 1931-ci ilin 11 dekabrında Hindistanın Madhya Pradeş əyalətinindəki Kuçvada kəndində dünyaya gəlib. Uşaqlıq illərindən etibarən, başqaları tərəfindən verilən məlumatlar və inancları əldə etməkdənsə, həqiqəti özü axtarmaq qərarına gəlib. 21 yaşında universiteti bitirib və Jabalpur Universitetində fəlsəfə dərsi deyib. Eyni zamanda bütün Hindistanı gəzərək mühazirələr söyləyib, ictimai müzakirələrdə mühafizəkar dini liderlərə meydan oxuyub, ənənəvi inancları ifşa edib. Oşo özünü " əsl ekzistensialist" adlandırırdı.

1960-cı illərin sonu Oşo artıq öz dinamik meditasiyasını təkmilləşdirməyə başlamışdı.

Qərbli gənclər Oşodan 1970-ci illərin əvvəllərində xəbərdar olmağa başladılar. 1974-cü ildə Hindistanın Pune şəhərində «komunna» quruldu. Oşo Qərbdən gələn və sayları getdikcə artan gənclərə insan şüurunun inkişafının bütün istiqamətləri haqqında mühazirələr dedi.

Onun mühazirələri 30-dan çox dilə tərcümə olunub, 600-dən çox cild şəklində yayımlanıb.

Oşo 1985-ci ildə köçkünlərin statusu haqqında qanunu pozduğuna görə həbsdə olduğu vaxt 19 yanvar 1990-cı vəfat etdi. Başqa iddialara görə Amerika agentləri tərəfindən zəhərlənərək öldürülüb.

Ardı →

Murad Menteş müasir türk yazıçısıdır. 1974-cü ildə İstanbulda anadan olub. “Dublyorun dilemması”, “Qorxma, mən varam” kimi romanları var. Yazıçının sonuncu “Ruhi Müscərrəd” romanı Türkiyədə olduqca ciddi marağa səbəb olub. Əsərdə, 100 yaşlı İstiqlal savaşı qazisindən, dünyanı ağuşuna alan reklam imperiyasından danışılır. Murad Menteşin “Ruhi Mücərrəd” romanından seçmə fikirlər:

— Həyat necə gedir?
— Onu yaşayan birindən soruş.

— Dünən görüşə bilmədik, hardaydınız?
— 30 il bundan qabaq “3 ay ömrünüz qaldı” deyən həkimin dəfn mərasimində idim.
— Qəbri nurla dolsun.

“Kim yüz yaşında olmaq istəyər ki?” – deyə mızıldandı.
“99 yaşındakılar”- dedim.

Ardı →

Ölüm insanı hər cür borcdan azad edir, bircə şərəfsiz ölüm günahı onun üzərindən götürə bilməz. (Mişel Monten)

Ölüm böyük itki deyil. Böyük itki, yaşayarkən içimizdə ölənlərdir.(Robin Şarma)

Ölüm — yolçunun dincəlməsi, bütün səylərinin sonudur.  (Umberto Eko)

İnsanların çoxu həyatının sonunda geriyə dönüb baxdıqları zaman fasilələrlə yaşadıqlarını görürlər. Təqdir etmədən və zövq almadan keçib gedən şeyin əslində həyatları olduğunu gördüklərində təəccüblənirlər. Beləcə, ümidlərlə aldadılan insan ölümün qucağına qaçar. (A.Şopenhauer)

Ardı →

Biz bütün günü yoldaş Stalini söyürük. Amma bir nəfər də çıxıb soruşmur ki, bu dörd milyon donosu yazan kim idi?

İnsanların çoxu onları az narahat edən problemlərin həllinin mümkünsüz olduğunu düşünür.

Həyatda bilirsən əsas nədir? Əsas odur ki, həyat bir dəfə olur. Bir dəqiqə keçir və son! Başqası olmayacaq...

“Kitabda və qadında əsas olan forma deyil, məzmundur...” – hətta indi, həyatımdakı müxtəlif məyusluqlardan sonra, bu fikir də mənə sıxıcı gəlir. Bütün hallarda mən gözəl qadınları xoşlayıram.

Məncə, sevginin ölçüsü yoxdur. O ya var, ya da yoxdur.

Ardı →