Anası qızını çox sevir,həmişə ona “dünya gözəli”deyirdi. Elə o özü də buna şübhə etmirdi. Badam gözlü,aybənizli bir qızı kim sevməzdi ki?
Ancaq qız məktəbə gedəndən sonra hər şey dəyişdi. Sinif yoldaşları onun o qədər də gözəl olmadığını deyirdi. Hətta çirkin deyənlər də var idi. Qız əvvəlcə onlara inanmadı,ona paxıllıq etdiklərini düşündü.
Ancaq çox keçməmiş həqiqət ortaya çıxdı. Onun “badam gözləri”çaş idi. Üstəlik anası dediyi kimi ağbənizli də deyildi. Deməli anası uzun illər ona yalan demişdi.
Get-gedə qızın anasına olan sevgisi nifrətə çevrildi.Ərə getmək vaxtı çatsa da üzünə baxan belə yox idi. Üstəlik bütün müalicələrə baxmayaraq gözləri də düzəlmirdi. Hətta həkimlər nə vaxtsa gözlərinin tutulacağını da deyirdi.
Nəhayət qız dözməyib evdən getmək qərarına gəldi. Ancaq anası başqa bir şəhərdə iş tapdığını deyərək ondan qabaq evdən çıxıb getdi....
Bir müddət sonra həkimlər dediyi kimi qızın gözləri tutuldu. O öz qaranlıq dünyası ilə tək qalsa da anasına nifrəti soyumamışdı. Bir gün həkimlər onun gözlərini dəyişmək üçün göz tapdıqlarını dedilər. Qız əvvəlcə razı olmaq istəmədi. Çünki gözü açılınca yenə də eybəcərliyini görməli olacaqdı. Amma kor yaşamaq da çətin idi. Heç olmasa başqalarına yük olmayacaqdı…
Ardı →