Qızdan dost olarmı?

Aha...Dostunu sevən biri daha ...Neynəmək olar sevdadır? Xeyr! Sevda falan deyil! Əgər vaxtında özüvü yığışdırmasan daha betər olacaq o zaman sevda olmadığın anlayacaqsan! Düzdü deyilir ki «mümkünsüz bir şey yoxdur». Ama belə deyil var. | Bir az dərdimdən danışım :
— Çoxdandır gördüyün birinə heç özün də necə olduğunu anlamadan yazırsan. Sonra söhbət davam ettikcə daha da bağlanırsan söhbətinə, daxili aləminə. Adını dost qoyursuz. Sonra zaman keçdikcə onu gözündə mükəmməlləşdirirsən. Belə-belə özüvü aldadırsankı onsuz çox yaxınıq və sevgilisi də yoxdur.

Davamı →

Dostumsan, yoxsa sevgilim?

  • Sevgi
Çox xoşunuza gələn biri bəzən sizə dostdan da artıq, bəzən isə sadəcə dost kimi davranırsa və ağlınızı qarışdırırsa, münasibətinizi dəyərləndirməkdə fayda var. Çünki ağılda yaranan bu suallar heç kimi rahat buraxmaz. Dəqiqləşdirmək mütləqdir, əks təqdirdə sevgiliniz olmasını istədiyiniz şəxsin davranışlarını sadəcə özünüz görmək istədiyiniz şəkildə görər və xəyal qırıqlığı yaşayarsınız.

Xoşunuza gələn şəxsin dostunuz, yoxsa sevgiliniz olması ilə bağlı ağlınızda yaranan suallara bu yazıda cavab tapın.

— Əgər ağır iş rejiminə rəğmən, sizin üçün vaxt ayıra bilirsə, bu, sizə dəyər verdiyini və özəl hisslər keçirməyə başladığını göstərir.

— Ortaq dostlarınız var? Xoşlandığınız şəxs sizi dostları ilə tanış edibmi? Tanışlıq zamanı sizinlə necə davrandı? Onların yanında sizinlə necə davranması ipucu ola bilər. Əgər sizə də digər dostları kimi davranırsa, dost olma ehtimalınız yüksəkdir.
Davamı →

KEÇMİŞDƏ QALMAQ


                     

Feysbukda bizim başqalarından olan gözləntilərimizin çox vaxt cavabsız qalmasının əsas səbəblərindən biri budur:
Real həyatda kimləsə görüşdükdən ya da ünsiyyətdə olduqdan sonra bizdə o adamla bağlı çox vaxt yalnız 1 təəssürat qalır, onun varlığını, kimliyini, həyatını yalnız 1 formada qavrayırıq: «bu adam=mənim dostum», ya da: «bu adam=məni çox istəyən varlıq». Beləliklə biz o adamı, sırf öz kontekstimizdən, yalnız öz mənafeyimizdən görürük. Yəni daha düşünmürük ki o da elə bizim kimi insandır, işi var-gücü var, ailəsi, yaxınları, tanışları var, karyerası, həyata dair planları var. Biz düşünürük ki onun ailəsi də elə bizik, yaxın tanışı da bizik, işi-gücü də bizlə ünsiyyətdə olmaqdan başqa bir şey deyil, həyata dair planları da yalnız bizlə bağlıdır, bir sözlə o yalnız bizim üçün yaşayır!...
Və biz onu, bizimlə olduqdan sonra, başqa vaxtı görmədiyimiz üçün, başqa bir işlə məşğul olarkən görmədiyimiz üçün, başqa bir kəslə danışarkən, başqa bir şey düşünərkən görmədiyimiz üçün, bu illuziyamız, bu fantaziyamız hələ olduğu kimi qalır və «bu adam yalnız mənimçün yaşayır» təəssüratımız davam edir.
Amma elə ki onu feysdə görürük və görürük ki o təkcə bizlə deyil başqa kəslərlə də danışır, dostluğunda yüzlərlə, minlərlə insan var, öz fikirləri, öz planları var, öz yolu, öz mənafeyi var-bax bu an bizim zehnimiz şok verir və biz stressə giririk....
O vaxta qədər yalnız öz dostumuz, yalnız öz tanışımız kimi, hətta özümüzdən asılı bir adam kimi qavradığımız bir insanın bizdən heç də asılı olmadığını, bizsiz də yaşadığını, bizsiz də xoşbəxt olduğunu gördükdə bütün bu illuziyamız dağılır!...
Xüsusən də keçmiş tələbə, sinif və iş yoldaşlarını biz yenidən gördükdə bax belə şoka düşə bilirik. Çünki biz onları, indi olduqları kimi deyil, məhz keçmişdə olduqları kimi görməyə çalışırıq. Tutaq ki bu kəs, bizim keçmiş tələbə yoldaşımızdırsa, 19, 20, 21 yaşlarında təbii olaraq o kəs təcrübəsiz və tam qəlibə oturmamış biri ola bilər, və onun təcrübəsiz olması, bizdən müəyyən asılılığının ya da bizimlə ünsiyyətinin çox olmasına səbəb olmuş ola bilər. Amma o, indi artıq təcrübəlidirsə, özünə həyat yolu seçibsə, yetişibsə və bizimlə artıq eyni tip insan deyilsə, tamam başqa xüsusiyyətlərə sahibdirsə, bizim bu reallığı qəbul etməkdən başqa yolumuz yoxdur! Bir kəs bizimlə tələb yoldaşı olubsa bu, sonsuza qədər belə olacaq anlamını daşımır, ya da kimsə bizlə sinif yoldaşı olubsa bu hər zaman uşaq olacağımız anlamını daşımır. Həyat davam edir, hər şey yenilər, arkadaşlar!
Gəlin insanları, zehnimizdəki qəliblərə uyğunlaşdırmaq yerinə, zehnimizi onlara uyğunlaşdıraq ki şoklarla qarşılaşıb stressə girməyək və reallıqdan uzaqlaşmayaq! Çalışaq ki keçmiş və ya elə indiki tanışlarımızın, bizdən başqa da həyatlarının olduğunu və bizsiz də xoşbəxt ola biləcəklərini qəbul edək! Necə ki biz də onlarsız xoşbəxt ola bilirik!...
Psixoloq Yunis Dürüst
Davamı →

O mütəfəkkirdir ya iq`u aşağı olan bir insan?

Məktəb illərimdən tanıdığım yaxın bir dostumun zəkası ilə bağlı həmişə düşünmüşəm: o mütəfəkkirdir ya iq`u aşağı olan bir insan? Məsələ orasındadır ki, onun həyat seçimləri və akademik qavrama səviyyəsi heçdə bir-birini tutmur. O dindar, alicənab, qürurlu və hörmətcil bir insandır. Məktəbdə o, tərbiyəsi, mülaimliyi və təvəzökarlığı ilə tanınan bir uşaqdı. Lakin nə qədər öyrənməyə çalışsa da, o adi vurma cədvəlini öyrənə bilmədi. Yadımdadır kimya dərsində sadə məntiq tələb olunan məsələyə müəllim onu qaldırmışdı. Məsələyə cavab verə bilmədiyini görən müəllim ona hirsindən 8 + 7 sualını verdi. Bilmirəm həyəcandan olsa gərək, ona belə düzgün cavab verə bilməmişdi. Olduqca səliqəli və səviyyəli geyinən, modernliyə üstünlük verən bir insan sosyal şəbəkələrdə isə siyasi məsələlərə toxunur, aforizmlər paylaşır. Bu yaxınlarda mənə bildirdi ki, Türkiyəyə qohumlarının yanına işləməyə gedəcək. Xudafizləşmək məqsədi ilə bir kafeyə getdik. Facebookda paylaşdığı bir aforizm çox xoşuma gəldiyini söylədim və başladıq müzakirə etməyə. Paylaşdığı sadə bir aforizmi heç düzgün qavraya bilməmişdi. Axı necə? Çaşıb qalmışdım. Qərar aldım ki, bunu elə özündən soruşum. Evə qayıdarkən yolda ona dedim ki, qərar verə bilmirəm — sən ya ən axmaqsan ya ən ağıllı. Heç emosiyalarını dəyişmədən: elə məndə, biri var axmaqlar içində ağıllı, biri də var ağıllılar içində axmaq olmaq. Bu cavabı necə dəyərləndirəcəyimi hələ də düşünürəm.
Davamı →

Təmənnasız dost | Valideyn

Valideyn qocalanda övladına nə qədər əziyyət versə də, ona bircə dəfə də “of” deyə bilmərik. Bu əmri bizə Allah-Təala Quran vasitəsilə verir. Valideyn, övlad, Vətən — bunlar insanın özü tərəfindən seçilmir, bunları bizə Allah seçir. Demək, valideyni sevmək həm də Allah-Təalanın seçimini sevməkdir. Valideynin xətrinə dəyməyi, onunla danışanda səsini qaldırmağı, qəlbini qırmağı Allah bizə yasaq edir. Allahdan və Peyğəmbərimizdən sonra bizim ən çox ehtiram etməli olduğumuz insanlar valideynlərimizdir.

Əgər ata dinsiz, kafir olsa belə, övladın dininə, imanına qarışmırsa, övlad ona qarşı haqsızlıq, hörmətsizlik edə bilməz. Yox, əgər dinsiz ata övladın imanına toxunursa, onu Haqq yolundan azdırmağa çalışırsa, onda övlad ataya itaət etməyə bilər.


Ardı →

Kişilər qadınlarla niyə dost ola bilmir?

Viskonsin universitetinin tədqiqatçıları müəyyən ediblər ki, kişi və qadın arasındakı istənilən dostluqda güclü cinsin nümayəndəsi öz seksual hisslərini idarə etməli olur. Qadınlarsa əksinə, dostluğa normal baxırlar. Qadınların dostlarına qarşı seksual hissləri yalnız öz ərləri və ya sevgililəri ilə problem yarandıqda üzə çıxır.

Tədqiqat zamanı 88 cüt dostluq münasibətində olan kişi və qadından bir-birinin cəlbediciliyini qiymətləndirmək xahiş edilib. Sorğu gizli keçirilib. Həm evli, həm də subay kişilər rəfiqələri seksual cəlbedici hesab ediblər və onlarla görüşmək istədiklərini bildiriblər. Bundan əlavə kişilər elə hesab ediblər ki, qadın dostlarının da onlara qarşı seksual hissləri var. Amma bu həqiqətə uyğun olmayıb. Qadınlar bu barədə ümumiyyətlə, düşünmədiklərini deyiblər.

Evli olmayan qadınlar həqiqətən də dostlarına qarşı seksual hisslər keçiriblər, amma evli və ya sevgilisi olanlar bunu heç ağıllarından keçirmədiklərini bildiriblər.


Davamı →

Dostunuz var?

Bir az bundan əvvəl belə bir söz oxumuşdum hardasa...«Allahım sən məni dostumdan qoru düşmənimlə özüm də bacararam...»nədənsə dəftərimin üz qabığına köçürdüm bu cümləni.Bilmirəm bəlkə də,ağlım kəsəndən bu yana böyüklərimin,anamın,nənəminmənə tez-tez tutduğu iradlar,verdikləri nəsihətlərdir bu sözləri mənə bu qədər yaxın edən. Çünki dost seçimində yanılmışam çox vaxt. Doğru dostluq qərəzsiz olar deyib atalar.Təəssüf ki, qərəzli oldu dostluqlarım çox zaman...Məqsədli dostluğun sonu puç olur. Bəlkə elə buna görə də,yaşımın az olmasına baxmayaraq dostlardan,sözü,nəfəsi yalan dostlardan qorunmaqçün Allaha sığındım.
Gülüb danışmağı çox sevmişəm uşaqlıqdan. Yaşadığım ən kiçik sevinci belə bölüşmüşəm hər zaman dostlarımla...
İndi isə həyatımın ilk, bəlkədə növbəti uğursuzluğunun ağrısını,yükünü çəkirəm ancaq dostlarsız...valideyinlərim, bacım və özüm.
-Dostun kimdir?
-Dara düşsəm deyərəm...məsəli lap yerinə düşdü burda. Deməli insanın həyatda əsl dostu onun özü, valideyinləri və doğmalarıdır!
Hələki yeniyetməlik dövrünün yolçusuyam.Çətinliklə,yıxıla-yıxıla,gəncliyə doğru gedirəm dilimdəysə bircə söz var «ALLAHIM,SƏN MƏNİ SAXTA DOSTDAN QORU,DÜŞMƏNİMLƏ ÖZÜM DƏ BACARARAM!»
 


Müəllif: Nərmin Hüseynzadə


Davamı →

Əsl dost

Dost-güvəndiyimiz dağ.
Dost-arxasınca gedə biləcəyimiz adam.
Dost-sirrimizi paylaşıb, sevincinə sevinib, dərdinə şərik ola biləcəyimiz yoldaş.
Dost-heç bir zaman üzümüzə bağlanmayan qapı.
Dost-yaxşı gündə də ,pis gündə də yanımızda hiss etdiyimiz nəfəs.
Dost-getdikcə yox olan təkliyimiz.
Dost insana işıqdır.
Dostla düz yolu taparıq.
Dostla birgə bütün çətinliklərdən keçərik.
Dost aynadır.Onda əks olunuruq və onunla kimliyimiz bilinir.
Dostumuz əsl dostdursa, demək,pis gündə də, yaxşı gündə də yanımızdadır.
Dost itirmək tənha qalmaqdır.
Dostsuz qalmaq yıxılanda tutacaq  budaqsız,güvəniləcək dağsız qalmaqdır.
Dostsuz qalsaq bağçamız çiçəkləməz, günlərimiz xoş, firavan keçməz.
Dostsuz qalsaq qapımızın zəngi pas atar.

Bir də gərək bu qaydanı yadda saxlayaq:

Dostunu sevərkən hədd qoy.Bir gün düşmənin ola bilər.
Düşmənlə də qədərində düşmənçilik et.Bir gün dostun ola bilər.

Davamı →