Kayzen

Eqoistlik uşaqlıq dövründə öyrənilmiş davranış ola bilər. Uşaqlar izləyərək və təqlid edərək öyrənir. Uşaqlar nümunə götürdüyü şəxsəndən eqoist davranışları öyrənirlər. Ona görə uşaqların böyümə dövründə diqqətli olmaq lazımdır.

Davamı →

Narsistlər ən sadə dildə desək özlərinə sevdalı insanlardır. Ətraflarındakı insanlar duyğu naminə nə varsa əmər və bununla bəslənirlər. Daim başqalarından tərif, alqış gözləyir, lakin özləri heç bir şey verməyə yanaşmazlar.

Bəzi insanlar həqiqətən özlərini o qədər bəyənirlər ki, aynanın qarşısında uzun saatlar keçirə bilirlər. Bu uşaqlar üçün normal bir davranışdır. Uşaqlar özlərini tanımaq üçün uzun-uzun aynaya baxa bilərlər.

Yeniyetmələr də yetkinlik başlayan müddətdə bədənlərindəki dəyişiklikləri izləmək və ya sivilcələrini kontrol etmək üçün uzu müddət aynanın qarşısında qala bilirlər. Amma 30-40 yaşındakı bir adamın aynanın qarşısında saatlarla vaxt itirməsini heç birimiz normal qarşılamırıq.
Davamı →

                     

Feysbukda bizim başqalarından olan gözləntilərimizin çox vaxt cavabsız qalmasının əsas səbəblərindən biri budur:
Real həyatda kimləsə görüşdükdən ya da ünsiyyətdə olduqdan sonra bizdə o adamla bağlı çox vaxt yalnız 1 təəssürat qalır, onun varlığını, kimliyini, həyatını yalnız 1 formada qavrayırıq: «bu adam=mənim dostum», ya da: «bu adam=məni çox istəyən varlıq». Beləliklə biz o adamı, sırf öz kontekstimizdən, yalnız öz mənafeyimizdən görürük. Yəni daha düşünmürük ki o da elə bizim kimi insandır, işi var-gücü var, ailəsi, yaxınları, tanışları var, karyerası, həyata dair planları var. Biz düşünürük ki onun ailəsi də elə bizik, yaxın tanışı da bizik, işi-gücü də bizlə ünsiyyətdə olmaqdan başqa bir şey deyil, həyata dair planları da yalnız bizlə bağlıdır, bir sözlə o yalnız bizim üçün yaşayır!...
Və biz onu, bizimlə olduqdan sonra, başqa vaxtı görmədiyimiz üçün, başqa bir işlə məşğul olarkən görmədiyimiz üçün, başqa bir kəslə danışarkən, başqa bir şey düşünərkən görmədiyimiz üçün, bu illuziyamız, bu fantaziyamız hələ olduğu kimi qalır və «bu adam yalnız mənimçün yaşayır» təəssüratımız davam edir.
Amma elə ki onu feysdə görürük və görürük ki o təkcə bizlə deyil başqa kəslərlə də danışır, dostluğunda yüzlərlə, minlərlə insan var, öz fikirləri, öz planları var, öz yolu, öz mənafeyi var-bax bu an bizim zehnimiz şok verir və biz stressə giririk....
O vaxta qədər yalnız öz dostumuz, yalnız öz tanışımız kimi, hətta özümüzdən asılı bir adam kimi qavradığımız bir insanın bizdən heç də asılı olmadığını, bizsiz də yaşadığını, bizsiz də xoşbəxt olduğunu gördükdə bütün bu illuziyamız dağılır!...
Xüsusən də keçmiş tələbə, sinif və iş yoldaşlarını biz yenidən gördükdə bax belə şoka düşə bilirik. Çünki biz onları, indi olduqları kimi deyil, məhz keçmişdə olduqları kimi görməyə çalışırıq. Tutaq ki bu kəs, bizim keçmiş tələbə yoldaşımızdırsa, 19, 20, 21 yaşlarında təbii olaraq o kəs təcrübəsiz və tam qəlibə oturmamış biri ola bilər, və onun təcrübəsiz olması, bizdən müəyyən asılılığının ya da bizimlə ünsiyyətinin çox olmasına səbəb olmuş ola bilər. Amma o, indi artıq təcrübəlidirsə, özünə həyat yolu seçibsə, yetişibsə və bizimlə artıq eyni tip insan deyilsə, tamam başqa xüsusiyyətlərə sahibdirsə, bizim bu reallığı qəbul etməkdən başqa yolumuz yoxdur! Bir kəs bizimlə tələb yoldaşı olubsa bu, sonsuza qədər belə olacaq anlamını daşımır, ya da kimsə bizlə sinif yoldaşı olubsa bu hər zaman uşaq olacağımız anlamını daşımır. Həyat davam edir, hər şey yenilər, arkadaşlar!
Gəlin insanları, zehnimizdəki qəliblərə uyğunlaşdırmaq yerinə, zehnimizi onlara uyğunlaşdıraq ki şoklarla qarşılaşıb stressə girməyək və reallıqdan uzaqlaşmayaq! Çalışaq ki keçmiş və ya elə indiki tanışlarımızın, bizdən başqa da həyatlarının olduğunu və bizsiz də xoşbəxt ola biləcəklərini qəbul edək! Necə ki biz də onlarsız xoşbəxt ola bilirik!...
Psixoloq Yunis Dürüst
Davamı →

İnsanların çoxu özünü daha gözəl hesab edir. Çikaqo universitetindən olan Nikolay Epli və Virciniya universitetindən olan Erin Uitçerç insanların özlərini həddən artıq qiymətləndirməsinin nə dərəcədə olduğunu öyrənməyi qərara aldılar.

Alimlər könüllülərin şəkillərini çəkib, kompüter vasitəsi ilə bu şəkillərdəki insanların sifət cizgilərindəki qüsurları siliblər. Nəticədə hər iştirakçının iki şəkli hazır idi: birində insan real görsənirdi, o birisində isə —  qırışlarsız, xalsız və digər kiçik qüsurlarsız. Bundan sonra alimlər həmin könüllülərə fotoların ikisini də göstərib, onlardan original fotonu seçmək xahiş ediblər. İştirakçıların çoxu daha gözəl görsəndikləri şəkli səçib.

Ardı →

SEVGİ NAMİNƏ

Həyatın qayəsi, özülüdür sevgi...Allah kainatı, insanları da sevgi ilə yaratmışdır. Bu həqiqət  hər şeydə özünü büruzə verir. Kainatımızın bu qədər ehtişamlı və sanki sənətkar əlindən çıxmış sənət əsəri kimi gözəl olması, təbiətdəki estetika, heyvanların, bitkilərin gözəlliyi Allah'ın insanlara lütfündəndir.

Ardı →

  Ya göründüyün kimi ol! Ya da olduğun kimi görün!
                                      (M.C. Rumi)                                                                                         
Avropada tanışı olmayan insanlarla ovqatını bölüşmək, salamlaşmaq ənənəsi var. Orda elə bir kompleksiz cəmiyyət var ki, tanımadığın insana salam vеrə, xoş əhvalla “gözəl havadır” dеyib ötə bilirsən. Avropa cəmiyyətinə “qonaq olanda” adamın ilk diqqətini çəkən məhz münasibətlərdəki bu sərbəstlik olur. Bizim cəmiyyətin nümayəndələrinə bir az qəribə gələn hadisədir…
 Mən Avropada bu ənənənin hardan qaynaqlandığını bilmirəm. Ancaq bir insanın gün çırtlayanda tanımadığı şəxsdən müsbət еnеrji almasından yaxşı nə ola bilər ki! Təəssüf ki, biz yaşadığımız cəmiyyətdəki “tərəfdaşlarımızdan” bu enerjini ala bilmirik. Bunun səbəbi məni həmişə düşündürür.

Ardı →

Mən hər şeyi bilirəm”, “mən hamıdan ağıllıyam”, “mən hamıdan gözələm”, “sən kimsən eee?”… və s. Belə ifadələr görəsən bizi nəyə və hara aparır?

Psixoloqların dediyinə görə, insan özünü sevməlidir. Razıyam, amma, hər şeydə olduğu kimi bunun da bir qaydası var. Hətta, bu barədə bir kitab (“Öz həyatıvı, öz bədənivi sağalt. Güc bizim daxilimizdədir.”) da oxumuşam, hansı ki, bu kitabda Luiza L.X. yəni, müəllif özü haqda məlumat verir və bildirir ki, o həyatda müxtəlif çətinliklərlə üzləşmiş, həyatın ən ağır zərbələrinə tuş gəlmiş və xərçəng xəstəliyinə belə tutulmuş biri idi. O, öz düşüncələrini, fikirlərini tamamilə dəyişərək xəstəliyi belə yendiyini yazır və bundan sonra bir psixoloq kimi milyonlarla insana da bu yolda kömək edərək onların da sağalmasına bir növ vəsilə olur. Onun tövsiyyə etdiyi dərman budur:

Ardı →