Kitab mağazası xatirələrim
İkinci əl kitab satan mağazada işləyəndə məni ən çox sarsıdan şey həqiqi kitabsevərlərin azlığı idi. Əlbəttə, əgər siz belə bir yerdə işləmirsinizsə, ora təsəvvürünüzdə yaşlı amma yaraşıqlı bir kişinin dana dərisi ilə cildlənmiş foliantları nəzərdən keçirdiyi bir cənnət kimi canlanacaq. Bizim mağazamızın son dərəcə maraqlı kitab fondu var idi. Mən hələ də müştərilərimizin yalnız 10 faizinin belə yaxşı kitabı pis kitabdan ayıra bildiyinə şübhə ilə yanaşıram. İlk nəşr vurğunları həqiqi ədəbiyyat sevərlərdən daha çoxdur, amma ucuz dərslik axtaran şərqli tələbələr az olmasa da, bacı usaqlarına doğum günü hədiyyəsi axtaran dalğın qadınlar isə çoxluq təşkil etməkdə idi.Bizim mağazaya gələn insanların çoxu zəhlətökən adamlar idi, amma kitabmağazasında xüsusi imkanlara sahib idilər. Məsələn, sevimli yaşlı bir qadın əliladam üçün kitab axtarırdı ( bu ən cox rast gəlinən tələb idi), digər isə 1897-ci ildə oxuduğu gözəl bir kitabın nüsxəsini onun ücün tapa bilib biləcəyimiz haqda maraqlanırdı. Bədbəxtlikdən o nə sərlövhəni, nə müəllifin adını, nə də kitabın nə haqda olduğunu xatırlamırdı, o yalnız kitabın qırmızı üzlüklü olduğunu xatırlaya bilirdi.
Bundan başqa təxminən iki məhşur zərərverici növü var ki, hər kitabmağazası onların sığınacağıdır. Gundə bir dəfə və ya gün ərzində bir neçə dəfə xarab çörək iyi verən bir kişi gələrdi və dəyərsiz kitablarını satmağa çalışırardı. Çox sayda kitab sifariş verən birinin isə adətən çox az ödəniş etmək niyyəti olurdu. Mağazamızda biz kreditə heç nə vermirdik amma müştərilər üçün kitabları kənara qoyur ya da əgər önəmlidirsə, onlar üçün yeni sifariş verirdik. Bir müddət sonra onlar gəlib kitablarını götürə bilərdilər.
Ardı →
Yaradıcı olmazdan əvvəl, hər bir insan cəmiyyətin üzvüdür, vətəndaşdır. Cəmiyyətin həyatına, ictimai-siyasi, sosial-mədəni, mənəvi mühitin bu və ya digər məqamlarına münasibət bildirmək yalnız cəmiyyət üzvünün haqqı deyil, insanın özünüifadə ehtiyacının təzahürüdür. İnsanın təbiəti ilə birgə yaranan bu hissi bir qədər də Sözün hökm etmək təbiəti gücləndirir.
Qılınca qalxanım var, iynəyə yoxdu.
Hardasa belə bir əfsanə oxumuşam. Guya hər bir insan iki yerə bölünüb. Bu bölünmüş insanlar yer üzündə öz yarılarını axtarırlar. Kim tapırsa, birləşib bütöv, xoşbəxt olur. 
"İnsanlar körpü qurmaq yerinə divar hördükləri üçün yalnız qaldılar«biz isə bu divarları sökə bilmədiyimizdən xoşbəxtliydən uzaq qaldıq.Yaxşılığın sevincinin dadından uzaq qaldığımız üçün.Yaxşılıq uzaqda deyil,yaxşılıq etmək istədiyimiz insanlar isə yaxında laaap yaxınımızdadırlar.Daha gözəl olmazmı dostlarımızı güldürdüyümüz vaxtların bir hissəsində bir yetimi güldürməyə ayırsaq?Hər gün dinlədiyimiz mahnıların arasında vaxt tapıb ürəyimizin səsin dinləsək?