Kayzen

Davamı →

Bu yaxında həyatdan vaxtsız köçən Humay Quliyevanın ictimai və peşəkar fəalliyyətindən savayı yazıçılığı da var idi. İngiliscə yazırdı. Onu Amerikanın Kolumbiya Universitetində (Orhan Pamukun məzun olduğu proqramla) yazıçılıq üzrə aspiranturaya götürmüşdülər. İngilis dili ana dili olmayan birinin ora daxil olmağı böyük hünər hesab edilə bilərdi.Humay bu təhsilini yarımçıq qoyaraq Qırmızı Xaç komitəsində fəaliyyət göstərməyə başlayır.

Davamı →

Davamı →

Elə bilirəm, sonuncu dəfə başını dizimə qoyduğun gündən 4 milyard il keçib… Yadında, sənə deyirdim, hətta 4 milyard il sonra da səni belə sevəcəm? Elə bilirəm, o müddət artıq ötüb və mən hələ də səni eyni doğmalıqla sevirəm.
Məsələn, hələ də əllərinə aşiqəm, hələ də səsini milyon səsin içindən ayıra bilərəm, hələ də sənə eyni hərarətlə sarılaram.
Hələ də əlindəki yaradan eyni məsumiyyətlə öpə bilərəm tez sağalsın deyə...

Davamı →

Yeni qaz sayğaclarının havanı da hesablaması artıq sirr deyildir. Amma elə “ədəbiyyat adamları” vardır ki, onlar onillərdir yeni qaz sayğacı sistemi ilə işləyirlər; ədəbiyyat adına bütün zir-zibillərini bir yerə toplayıb, havalı-havalı yerbəyer edib, hesablayıb və nəticədə “məbləğ”i şişirdirlər: 20 kitab, 30, 32 kitab… Üstəgəl, “akademik” ovurdlarla kitablarına üfürülən əlavə “hava” – rəylər və önsözləri… Onlar da bir kitab. Oldu 33 kitab. Sözün bitdiyi yer...

Davamı →

Ketrin Randelə və Tanrını «layihələşdirənlərə» ithaf olunur...
— Nəcə olur ki, təpədən-dırnağa çirkaba bulaşmış bəzi insanlar pak, müqəddəs şəxsiyyətləri sevirlər?
— Nəyə görə əli istedadının qanına bulaşanlar öz bəşəri düşüncələrini, xarakterlərinin qurbanına çevrilmiş dahilərin vurğunudurlar?
— Səbəb nə ola ki, bəzi haramzadələr dünya malında zərrəcə gözü olmayan, nəfsi və gözü tox müdrikləri daim ehtiramla yad edirlər?
— Hansı səbəbdən bəzi suyu üfürə-üfürə içən danosbazlar əqidəsi uğrunda qurban gedən böyük cəsarət sahiblərini guya özlərinə örnək seçib, gecə-gündüz onlar haqqında yazır, yaxud da danışırlar?

Davamı →

— Sən nə atılıb-düşürsən?
— O quşu tutmaq istəyirəm. Sonra onu qəfəsə salacağam, qabağına dən tökəcəyəm. Qoy, o mənim üçün nəğmə oxusun.
— Sən quşu tut, qəfəsə sal, qoy o da sənin üçün nəğmə oxusun. Mən də səni yoğun, dəmir çubuqlu qəfəsə salaram, deyərəm ki, oxu. Sən ora-bura qaçmağı xoşlayırsan, qəfəsdə daha qaça bilməyəcəksən. Hava soyuq olacaq, amma sən kölgədə qalacaqsan. Hava isti olacaq, sən günün altında bişəcəksən. Sonra biz bir bazar günü çıxıb gedəcəyik, yaddan çıxarıb sənə yem verməyəcəyik, cümə axşamından da tez qayıtmayacağıq. Qayıdanda görəcəyik ki, bizim sevimli uşağımız əl-ayağını uzadıb acından ölüb. Oğlum, nə insanın, nə heyvanın heç vaxt azadlığını əlindən alma. Azadlıq dünyanın ən böyük nemətidir. Qoy, hər kəs üşüyəndə, gündə qızına bilsin, istidə və kölgədə otura bilsin.
 (Şarl De Koster “Ulenşpigel əfsanəsi” əsərindən)

Davamı →

İnsan nə qədər qaçsa da, qurtulmağa çalışsa da da özündən qaça bilməz. İnsan var olduqca, yaşadıqca öz içindəki ,”mən” i ilə əkizdir və bu mücərrəd mən insanı ömrü boyu kölgə kimi izləyir, daha doğrusu, insanın kölgəsinə çevrilir. Kölgə dedikdə məşhur filmdən yadıma bir sitat düşdü. ,”Kölgələr və cütlər eynidir” Yəni insanın kölgəsi onun cütü-ikinci tayı, əkizi, cütü- mücərrəd əkizliyi isə elə onun kölgəsidir. Torpaqdan xəlq olunub sonunda da torpaga qovuşan insan təkamül prosesində milyon illər ərzində cismani, fiziki və zehni dəyişikliklərə uğrasa da onun mahiyyət etibarı ilə insan olduğu dəyişilməz olaraq qalır.

Davamı →

Füzuli başdan-başa Səsdir. Başdan-başa köks dolusu nəfəs və bu nəfəsin son iqamətgahı olan səs!.. Nəfəsin səsə çevrilməsi, yaxud səsin arxasındakı nəfəs Füzuli sənətinin canı, mayası, hətta bəlkə də iddiasıdır.
Füzuli ahənrüba kimi səni özünə çəkir. Sözlərindən əlavə bunu səsi ilə edir. Öz səsilə yox, sözünün səsilə edir. Onun sözünün səsi qədər cazibədar, bu səs qədər eyni zamanda mülayim və müqtədir bir səs yoxdur.
Başqaları çağırır,  Füzuli səsləyir.

Davamı →

AYƏ (ɨ) Enişteyin görəsən nə üçün F. Dostoyeviskini böyük ehtirasla sevir və «Dostoyevski mənə hər kəsdən, hətta Qausdan da çox şey verir»- deyirdi? Çünki Dostoyevski dərketmənin ən kamil yollarından birini — insan üzərində qəddarcasına təcrübə aparmaq metodunu tapmışdı.
AYƏ (‡) Bu təcrübə Raskolnikov adlanan labaratoriyada aparılmışdır. A.Enişteyin də, Dostoyevski sayaq düşünərək, bu metodu fiziki sahəyə tədbiq etdi. Belə ki, o da, qəddarcasına təcrübə apararaq, maddəyə işıq sürəti verdi və Nyton fizikasına tərs düşən, tamamilə yeni bir dünya kəşf etdi- Məkanın, zamanın, uzunluğun nisbi olduğu, maddənin enerjidən yarandığı misstik dünya...

Davamı →