Kayzen

Davamı →

1968-ci ildə “Mosfilm”də Leonid Qaydayın rejissorluğu ilə lentə alınıb. 95 dəqiqəlik bədii filmdir, komediya janrında. Əsas rollarda da rejissorun komediyalarının qəhrəmanları – Yuri Nikulin, Anatoli Papanov, Andrey Mironov.
Söhbət Yer kürəsi insanlarının sayından çox baxış sayı olan, sitatları indiyə qədər dillərdən düşməyən “Brilyant əl” komediyasından gedir.

Davamı →

Film-tamaşa o vaxtkı Sovet pulu ilə 8972 rubla və çox böyük əziyyətlər hesabına başa gəlib. Məbləğ isə kollektivə gəlib çatıncaya qədər yarıbayarı azalmışdı. Rejissor məcbur olub sədrə müraciət etdikdən sonar kəsilən vasait kollektivə qaytarılıb.
Azərbaycan televiziyasının tarixində ilk dəfə iştirakçılardan ötrü  40-a yaxın kostyum tikdirilmişdi. Çəkilişlər düz 13 pavilyonda aparılmışdı. Rəssam Rafael Əsədov 13 dəfə dekorları dəyişdirmişdi.
Söhbət bir az  “O, olmasın bu olsun”, “Arşın mal alan”ı, bir az da  “Uzuncorab Meri Poppins” bədii filmini xatırladan məşhur “Ordan burdan” muziklından gedir.

Davamı →

1972-ci il elə 2019-cu il kimi böyük Azərbaycan şairi, filosofu Nəsiminin ili imiş. Bu belə elan olunmasa da şairin 600 illlik yubileyinə ithaf olunmuş “Nəsimi” filminin çəkiliməsi üçün göstəriş verilib.

Davamı →

1978-ci ildə Bakıda payız çox isti keçirdi. Kinoda debütə hazırlaşan gənc rejissor Yuli Qusman isə heç sevinmirdi — havaya görə yox, məmurların kaprizləri onun filmi tamamlamasına mane olurdu.
Hətta filmin əsas hissələrini çıxartmağı tələb edirdilər. Qusmanın isə uzun illərdi arzusu davanın, musiqinin bir yerdə cəmləşdiyi bir film çəkmək idi: “Macəra və müzikl çəkmək istəyirdim. Ona qədər bu janr ya çəkilməmişdi, ya da az çəkilmişdi, bilmirəm. Hər halda, macəra olsa da, müzikl yox idi. Bir dəfə sirkdə hündür, enlikürək bir kişi gördüm arenada. Qılınclarla, xəncərlərlə elə oyunlar göstərirdi ki, heyran oldum”.

Davamı →

Müharibə hər dövrdə baş verən ən dəhşətli prosesdir. Müharibədə hamı uduzur, insan hüquqlarını tapdalayaraq şahmat fiqurları kimi cəmiyyəti bir-bir iflasa uğradır. Müharibə o qədər həssas mövzudur ki, haqqında hədsiz romanlar yazılır, filmlər çəkilir. Son günlər Ukrayna-Rusiya savaşının dünyanı silkələməsi, eləcə də, Azərbaycan mediasına da təsirini, müharibənin yarana biləcək nəticələrini insanların gözü önünə gətirir.

Davamı →

1. Requiem for a Dream (Arzu üçün rekviem)
Narkotik aludəçisi olan yeniyetmə, onun televiziya qurbanı olan anası və onların arasında günü-gündən böyüyən uçurum… Çarəsiz anasını sağ saxlayan yeganə şey onun sevimli oyun şousudur. O, bir gün bu müsabiqədə iştirak etmək hüququ əldə etdikdə, onun yeganə qayğısı mükafat olan qırmızı paltara geymək olacaq.

Davamı →

Uşaqlıq çağlarında oğullar analarını bütün kişilərə qısqanırlar. Həmçinin öz doğma atalarına. Zamanla, böyüdükcə atalarını qəbul edirlər, ananı bölüşürlər. Ancaq bütün başqa kişilər təhlükəli düşmən kimi qalır onlar üçün.
Balaca oğlu olan qadın tanışlarım tez-tez belə söhbətlər edirlər: «Qısa ətək geyinmişdim, oğlum dedi ki, dəyiş». Yaxud «yaxam açılmışdı, oğlum əl atıb bağladı». «Mağazada kassada məni kənara itələyib, özü qabağa durdu» və s. Həm də bu sözləri gülə-gülə, fərəhlə deyirlər. Ancaq bu cür qısqanc oğulların hər birinin içində balaca bir Hamlet gizlənir, bilmirlər.

Davamı →

Bu nə üçün vacibdir? Onu necə yazmaq olar? Müəllif tərəfindən danışılan hekayələr bəzən olduqca maraqlı olur. Lakin onun gözəl bir ssenari olması üçün süjetin strukturunu düz­gün qurmaq lazımdır. Ssenarinin quruluşunu Corc Koqanın fikri ilə söyləmək yerinə dü­şərdi: “Birinci aktda sizin qəhrəman ağaca dırmaşır”. Təbii ki, burda söh­bət əsas qəhrəmandan gedir. “Ağac” isə dramatik vəziyyəti təmsil edir. “İkinci aktda ona daşlar atın.” Daşların atılması dedikdə o, baş qəh­rəmanın problemlərinin gücləndirməsini nəzərdə tutur. “Üçüncü aktda ona ağacdan düşməyə imkan verin.” Burada isə o baş qəh­rə­ma­nın problemlərini həll etməyi nəzərdə tutur. Bəziləri üçün bu, çox primitiv səslənir. Bu sxemə Şekspirin faciə­si­ni uyğunlaşdırmağa cəhd edin. Yəqin, düşünərsiniz ki, bu ancaq gül­lə və bombalarla zəngin olan məşhur trillerlərə aiddir, amma elə deyil, bu, həqiqi incəsənət əsərlərinin hamısına aiddir. Yəni bütün sse­na­ri­lərə aiddir. İstər dramatik, istər faciə, istərsə də komik janr. Hər bir­inin öz yanaşma üsulunu nəzərə alsaq, bu sxemi istənilən əsərə uyğun­laşdıra bilərik. Sxem eyni qalır, ideya və məzmunda dəyişik­lik­lər olur.

Davamı →

Davamı →