Kayzen

İllər öncə yaşadığım kirayə evin nəm çəkən divarları arasında ağlıma belə bir fikir gəlmişdi: “Həyat var olmaq uğrunda bütün növ canlılar arasında təşkil olunmuş qaçış turniridir”.


Davamı →

Bu məqalədə Varşava gettosundan 2500 uşağı xilas etmiş bir qadın haqqında danışacağıq. Bu qadını adını İrena Sendlerdir. 2007-ci ildə onun namizədliyi Sülh üzrə Nobel mükafatına təqdim edilməmişdən öncə demək olar ki, bir çoxları onun şücaətindən xəbərsiz idi. Çox təəssüf ki, o mükafata layiq görülmür.

İkinci Dünya Müharibəsi zamanı İrena Sendler səhiyyə idarəsinin Varşava bölməsinin əməkdaşı kimi Varşava gettosuna gedir və burada xəstə uşaqlara nəzarət edirdi. O öz səlahiyyətlərindən istifadə edərək 2500 uşağı gettodan çıxara bilmiş və beləliklə də, onların həyatını xilas etmişdir.

İkinci Dünya müharibəsi zamanı o həmçinin gizli təşkilat olan Yəhudilərə kömək şurasının (Zegota) üzvü idi. O gettoya daxil olmaq üçün özü və tərəfdaşı İrena Şultsz üçün Varşavanın edpidemiyaya nəzarət departamentindən rəsmi giriş ərizəsi almışdı. Onlar hər gün gettoya gəlir və uşaqları getto sərhədlərindən kənara çıxarmaq üçün lazım olacaq vacib əlaqələr yaradırlar. İrena Sendler rəfiqəsi ilə yanaşı gettoya uşaqlar üçün qida, dərman, pul və geyim gətirirdi.
Davamı →

Faciə baş vermişdi. Kolxozçu qızı olan 3 yaşlı Rasa Prasceviçutenin hər iki ayağı otbiçənlə kəsilmişdi. 

Bir neçə saatdan sonra içərisində cəmi bir neçə nəfərin olduğu TU-134 hərbi təyyarəsi Litvadan Moskvaya uçurdu. Dispetçerlər bilirdilər ki, salonda balaca sərnişin var və hər bir balaca gecikmə yeni başlayan insan həyatı üçün böyük bir dərdə çevrilə bilər. Buna görə hava korridoru bütün yol boyü boş idi. 

Faciədən 12 saat keçmiş qızçığaz SSRİ-nin paytaxtında əməliyyat masasında uzanmışdı. 1 gün əvvəl 12 saatlıq əməliyyatdan çıxan, təzəcə yatmağa hazırlaşan və ”Qızcığazı qəbul et, yoldadır” deyilib yatağından çağırılmış gənc cərrah Ramazi Datiaşvili artıq əməliyyata başlayır. O vaxtı həkimlərin və xəstələrin milliyəti barədə fikirləşmirdilər, çünku SSRİ-dəki bütün millətlər SSRİ xalqını təşkil edirdi. 
Ardı →

Paxıl adamın 3 əlaməti vardır: yanında olmayanın qeybətini, gördüyünə yaltaqlıq və çətinliyə düşmüş adama tənə vurar.

Günahkarın 3 əlaməti vardır: xəyanət edər, yalan danışar və özü öz dediyini inkar edər.

Riyakarın 3 əlaməti vardır: təklikdə halsız, başqalarının yanında şad olar və tərif olunmaq üçün iş görər.

İsrafkarın 3 əlaməti vardır: lazımı olmadığı şeyi alar, ehtiyacı olmadığı şeyi geyinər və ehtiyacı olmadığı şeyi yeyər.

Zalımın 3 əlaməti vardır: özündən böyüyə qarşı çıxmaqla, özündən aşağıya güc gəlməklə və zalımlara kömək etməklə zülm edər.

Tənbəlin 3 əlaməti vardır: o qədər süst olar ki, səhlənkarlıq edər. Səhlənkarlıq nəticəsində işləri xarab edər və xarab etdiyinə görə, günaha mürtəkib olar.

Alimin 3 əlaməti vardır: ALLAHI, Onun sevdiklərini və Onun bəyənmədiklərini tanıyar.

 
Davamı →

Musiqi işıqdır
Moskvada “KoЯn” rok qrupunun çıxışı zamanı tamaşaçılar qəfildən əlil arabasındakı bir oğlanı yuxarı qaldıraraq öz kumirlərini daha yaxşı görməsi üçün onu səhnəyə yaxınlaşdırmışdılar.
Ardı →

Hər yaşın öz gözəlliyi var, əlbəttə ki, həyatı düzgün qura bilsən. Gənclik nə qədər cazibəli, nə qədər şirindirsə, qocalıq ondan da təravətli, nurludur. Amma yetər ki, hər kəs öz yaşının, həyat mərhələsinin şərtlərini anlasın, yaşasın.  Bir vaxtlar ailə dağıtmaq, kiçiyin böyüyün üzünə, necə deyərlər, ağ olması fəlakət, faciə hesab olunardı, amma indi bütün bunlar adi hal alıb, elə özümüz də barışmışıq belə mənzərələrlə...

Bəli, mənəvi aşınmamızın ən həssas nöqtələrindən biri də ağsaqqal, ağbirçəklərlə, valideynlərlə rəftarın, davranışın zəif olmasıdır, daha doğrusu, onlara qarşı laqeydliyimiz, biganəliyimizdir. Bəlkə elə bunun nəticəsidir ki, bu gün qocalar evi dolub-daşır, hələ bəlkə neçə-neçə bu cür evlər tikilsə yenə tələbatı ödəməyəcək, yəni ora müraciət edənlərin sayı qat-qat çox olacaq. Bax bu fakt mənəvi aşınmamızın ən aydın göstəricilərindəndir. Əgər bir övlad öz valideynini küçəyə atırsa, onun haqqında yaxşı nəsə söyləmək çətindir. Valideyni evdən qovmağa, istədiyimiz kimi rəftar etməyə heç birimizin haqqımız yoxdur.

Metroda, avtobusda bir yaşlıya rast gəlirik, durub ona yer verməyə də ərinirik. Yolu keçməkdə çətinlik çəkən bir qocanın əlindən tutub kömək etmək əvəzinə, yanından əl-qolumuzu yelləyə-yelləyə, ildırım sürətilə  ötüb keçirik.
Ardı →

Sinif səs-küydən dağılarkən, bir sərt görünüşlü müəllim içəri girir, sinfə bir qaşqabaqlı baxış keçirib kürsüyə keçir. Təbaşirlə lövhəyə " 1 " rəqəmini yazır.

— " Baxın " — deyir: «Bu insanlıqdır. Həyatda sahib ola biləcəyiniz ən dəyərli şey. „

Sonra “ 1 » in yanına " 0 " rəqəmini yazır: " Bu uğurdur. Uğur qazanmış insan 1-i  10 edir. "

Bir " 0 " da artırır. " Bu təcrübədir. 10 olduğunuz vaxt 100ə qaldırar sizi "

Beləliklə " 0 " lar uzanıb gedir. «Bacarıq… Ciddiyyet… Sevgi… „

Əlavə olunan hər “ 0 » ın insanı 10 dəfə daha artıq zənginləşdirdiyini uşaqlara izah edir. Sonra əlinə silgini alır və ən başdakı " 1 " i silir. Demək istədiyi son fikri də uşaqlara çatdırır.

 " İNSANLIĞINIZ YOXDURSA, O BİRİLƏR HEÇ BİR MƏNA VERMƏZ! " 

Davamı →

İlk baxışda fotoşəkildə bir problem görünmür. İraqdakı bir Amerikan əsgəri yanına aldıgı iki uşaqla şən bir «xatirə şəkli» çəkdirir


Ardı →

Allahın ədalətini, inanan qulları üzərindəki mərhəmətini, eyni şəkildə mömin əxlaqındakı gözəllikləri lazımı kimi qavramayan  kəslər, bir xəbərdarlıqla qarşılaşdıqlarında, bunu özlərinə qarşı  haqsızlıq hesab edirlər. Xəbərdarlıq edən kəslərin, heç bir  mənfəət axtarmadan, yalnız qarşı tərəfin dünya və axirət həyatını gözəlləşdirmək  üçün səmimi səy göstərdiklərini  görə bilmirlər. Allahın, «Onlar cahiliyyə (dövrünün) hökmünümü istəyirlər? Qəti inanan bir camaat üçün Allahdan daha yaxşı hökm verən kim ola bilər?» (Maidə Surəsi,50)
Ardı →

Soyuq bir qış gecəsində evə dönərkən, sərxoşa bənzəyən bir adam gördüm. Bir sağa bir sola çapalayırdı və yanındakı dirəyə sarılmışdı.
Bir vitrinə baxırmış kimi edərək göz ucuyla onu seyr etdim. Yaşı 30-dan çox olardı. Ona tərəf bir az daha yaxınlaşdım. Üstü-başı son dərəcə təmiz idi. Yanından keçən bəzi kəslər, yüksək səslə danışaraq içki içmənin pisliyindən bəhs edir, bəziləri də lağ edib gülürdülər.
Yavaşca yanına gedib:
— Yaxşısınızmı? -deyə soruşdum. Bir ehtiyacınız varmı? 
Dodaqlarından, iniltiyə bənzəyən tək bir söz çıxdı:
— Xəstəyəm!..
Ardı →