Təsəvvür edin ki, günəşli bir gündə meşədə gəzirsiniz. Meşə zolaq şəkillidir və zolaqların arasında tarlalar, körpülü çay var. Hava əladır, təbiətin rənglərindən zövq alırsınız və dincəlirsiniz. Birdən bir şam ağacı diqqətinizi çəkir. Sonra ikincisini, daha sonra üçüncüsünü görürsünüz. Hər şey gözünüzün qabağında itir və sadəcə ağacları saymağa başlayırsınız. Onlar səliqəsiz, orda-burda bitiblər. Təngnəfəs olursunuz, gözləriniz və bütün bədəniniz gərilir, başınız ağrımağa başlayır. Və budur meşə qurtardı və tarla başladı. Siz isə yalnız 97 şam ağacı saya bilmisiniz. Yüzə cəmi 3 ağac qalmışdı. Hər şey korlanır. Və budur, siz obsessiv-kompulsiv bataqlıqdasınız.
Gəzinti məhv oldu. Evə qayıtdıqdan sonra ən kiçik şeylərə görə ailə üzvlərinizlə dalaşırsınız. Onlar evdən çıxanda əhvalınız yaxşı olduğu üçün təəccüblənirlər. Bəs nə baş verib? Axı siz onlara izah edə bilmirsiniz ki, yüz ağac saymanız üçün cəmi üçü çatışmadı.
Əgər belə epizodlar tək-tük hallarda baş verirsə qorxulu heç nə yoxdur: bu, sizin şəxsiyyət tipinizin neqativ çalarlarıdır. Amma əgər onlar tez-tez təkrar olunursa və sizin və yaxınlarınızın həyatına mane olursa deməli siz obsessiv-kompulsiv sindromdan əziyyət çəkirsiniz və müalicə olunmalısınız.
Ardı →