Kayzen

Özümü tanımaq istədim...
Adəmi tanımağa başladım...Adəmi anlamağa başladım…
Daha qınamadım onu...
Niyə ağaca yaxınlaşdığını, niyə bizim cənnətdən çıxarılmağımıza səbəb olduğunu...
Adəmi azdıran İblis indi də məni azdırır...
Yenə eyni bəhanələrlə: əbədilik və kamillik duyğuları ilə…

Başımı aşağı saldım, pessimist dediniz.
Dik tutdum, optimist dediniz.
Getmək istədim, qorxaq dediniz.
Getmədim, qaldım. Onda da boş inad dediniz.
Dizlərimi yerə qoyub ağlayanda zəif dediniz.
Göz yaşlarımı qurudub gülməyə başladım, bivec dediniz.
Səssiz qaldım, bütün dediylərinizə susdum, qoyun dediniz.