Nəsrimizin günah hissi, yaxud Mənim Mübarizim- Şəhriyar del Gerani
Yazıya başlamazdan əvvəl tezisləri düşünərkən niyəsə yaddaşımın ən uzaq bucağında qısılıb qalan «Yaşamaq yanğısı»nı xatırladım, bəlkə də haqlı, nə bilim, bəlkə də aidiyyətsiz paralellər apardım özüm üçün. Hə, İrvinq Stounun adıkeçən romanını tələbəlik illərində oxumuş, daha sonra detalları unutmuş, aurasını, məğzini isə idrakıma həvalə etmişəm. Yox, maraqlıdır, görəsən, Mübariz Örənin mətnləriylə həmin roman arasında nə kimi mahiyyət, ruhani intonasiya oxşarlığı var? Hə, niyə məhz bunca oxuduqlarım arasında yalnız həmin romanla səsləşdi təəssürat ahəngim? Yox, bəlkə, bu, sadəcə, aldanışdır? Hə, bu məşum duyğunun adını desəm, əl-yəqin çoxlu sayda qələm dostlarımızın xətrinə dəymiş olacam. Yox, bunu, əlbəttə, istəmirəm.
Davamı →
Davamı →