Kayzen

Qarpız su (çəkinin 80%-nə qədər), fruktoza, saxaroza, mikroelementlər və təbii sellülozdan ibarətdir. Fruktoza qlyükozadan fərqli olaraq hətta şəkərli diabet xəstəliyindən əziyyət çəkən insanlara heç bir mənfi təsir etmir.

Qarpızı təbii sidikqovucu adlandırırlar ki, o insan orqanizmini daxildən sözün tam mənasında “yuyur” və bu səbəbdən ürək, damar və oynaq xəstəliklərindən əziyyət çəkən insanlara çox faydalıdır.

Qarpız qara ciyər üçün çox xeyirlidir. Qarpız şirəsi qara ciyərə orqanizmdən toksinləri yuyub aparmaq üçün kömək edir.

Qarpızın tumları bağırsaqları qurdlardan təmizləyir.

Ardı →

Süd məhsullarının faydası çoxdan təsdiq olunmuş bir faktdır. Süd məhsulları mədə şirəsinin ifraz olunmasını stimullaşdırır, bağırsaqların fəaliyyətini və maddələr mübadiləsini yaxşılaşdırır,  orqanizm tərəfindən çox tez və asan mənimsənilir.

Bundan əlavə, insan orqanizminə düşdükdə südturşulu bakteriyalar S, B1, B2, B12, D vitaminlərini və hətta təbii antibiotikləri istehsal edir ki, onlar xəstəlikləri törədən mikrobların (o cümlədən, mədə-bağırsaq və vərəm xəstəlikləri törədən mikrobların) inkişafını dayandırır və ya onları məhv edir. 

Süd məhsullarının tərkibində orqanizm üçün vacib olan çoxlu miqdarda kalsium və fosfor mikroelementləri var ki, bu da insanın dişləri və sümükləri tərkibinə daxildir.
Bundan əlavə, kalsium insanın ürək əzələsinin, gözlərin, sinir sisteminin sağlamlığında böyük rol oynayır. Digər süd məhsulları ilə müqayisədə, kalsium daha çox miqdarda bərk pendirlərin tərkibində olur.   

Lakin süd məhsullarının, bəlkə də, ən əsas dəyəri ondan ibarətdir ki, onlar bağırsaq mikroflorasını yaxşılaşdırırlar. Pis ekologiya, stresslər, antibiotik və s. dərmanlarının tez-tez qəbul edilməsi, düzgün olmayan qidalanma bağırsaqların mikroflorasına güclü zərbə vurur.
Nəticədə, orada “yaşayan” xeyirli mikroorqanizmlərin sayı kəskin surətdə azalır və əksinə zərərli mikroorqanizmlərin sayı artır. Bu balans pozulduqda disbakterioz inkişaf edir, nəticədə isə insanın immun sistemi zəifləyir. İmmun sistemin zəiflənməsi isə orqanizmdə müxtəlif xəstəliklərin və pozğunluqların əmələ gəlməsinə yol açır.    

Qatıq və yoqurt mədə şirəsinin ifrazını çoxaldır, mədəaltı vəzin fəaliyyətini yaxşılaşdırır. Onlar qəbizlik, kolit, qastrit, qara ciyər və öd yollarının xəstəlikləri, piylənmə, ateroskleroz, hipertoniya, qanazlığı, miokard infarktı zamanı çox xeyirlidir.  

Ardı →

Qida dəyərinə görə göbələklər ətdən, meyvə və tərəvəzlərdən geri qalmırlar. Göbələklər zülal və karbohitratlarla, aminturşularla, B, S, E, PP, D, fosfor, kalium, sink, dəmir, kalsium, yod, fosfor, fol turşusu ilə zəngindir.

Lakin göbələkdə yağlar az olduğu üçün onlar azkalorili qida sayılır və arıqlamaq məqsədilə pəhriz saxlayanlar göbələkdən istifadə edə bilərlər.

Göbələyin tərkibində olan lesitin orqanizmdə xolesterinin yığılmasına mane olur. Bu səbəbdən göbələklər ürək-damar xəstəlikləri və müxtəlif maddələr mübadiləsi pozğunluqları zamanı çox xeyirlidir.

Ateroskleroz, piylənmə, diabet, hipertoniya və s. xəstəliklərinin profilaktikası üçün göbələklərdən istifadə edilməsi yaxşı effekt verir.

Ardı →

Qarabaşaq həm dadlı, həm də çox faydalı bir məhsuldur. Digər yarmalarla müqayisədə məhz qarabaşaq yarmasının tərkibində çoxlu miqdarda zülal vardır.

Karbohidratların az olmasına görə qarabaşaq pəhriz məhsulu sayılır və diabet xəstələrinə, arıqlamaq istəyənlərə və s. qrup insanlara  uyğun gəlir.  

Bundan əlavə qarabaşaq vitamin və mikroelementlərlə zəngindir. Bu yarmada olan fol turşusu ürək və damarları möhkəmləndirir, qanın tərkibini yaxşılaşdırır. Bundan əlavə qarabaşaqda dəmir, kalsium, sink, fosfor, yod, mis və s. insan orqanizmi üçün çox vacib olan mikroelementlər vardır. 

Qarabaşaq həmçinin B1, B2, B6, P vitaminləri ilə də zəngindir. Bu vitaminlər sinir və immun sisteminə çox müsbət təsir edir. 

Ardı →

Bal qədimdən ən faydalı və əvəzsiz məhsullardan biri sayılır.

Bal müxtəlif vitaminlər (B1, B2, B6, fol turşusu, K, C, E, A provitamini), mikroelementlər (dəmir, kalium, fosfor, mis, yod, sink və s.), qlükoza, fruktoza, antioksidantlar, aminturşuları, fermentlər, enzimlərlə olduqca zəngindir. Məhz bu zəngin tərkibinə görə bal əsl «min bir dərdin dərmanı»dır.

Balın 60-dan artıq növü var. Bütün bal növləri faydalı sayılır.

Bal dəmirlə çox zəngindir. Bu səbəbdən qanazlığı zamanı bal əsl əvəzedilməz təbii dərmandır. Ümumiyyətlə qan-damar sistemi, demək olar, bütün xəstəlikləri zamanı baldan müalicəvi vasitə kimi geniş istifadə olunur.

Bal güclü antibakterial və iltihabəleyhinə xüsusiyyətlərlə tanınır. Bu xüsusiyyətlərə görə bal (xüsusən cökə balı) soyuqdəymə xəstəlikləri zamanı çox yaxşı müalicəvi effekt verir.

Bal təbii immunostimulyatordur  — o, insanın immunitetini gücləndirir, orqanizmin xəstəliklər və infeksiyalara qarşı olan davamlılığını artırır. Xüsusən bu uşaqlar və yaşlı insanlar üçün çox vacibdir. Lakin balın yüksəs allergik xüsusiyyətlərinə görə onu 3 yaşından kiçik olan uşaqlar və allergik xəstəlikləri olan böyüklər qəbul etməməlidir.

Ardı →

Bizim işlətdiyimiz «şəkər» sözü qədim sanskrit dilindəki «sakara» sözündən əmələ gəlmişdir. Mənası «qatışdırılmış şirə» deməkdir. Şəkər qamışının vətəni Hindistan, daha dəqiq desək Himalay dağlarının ətəkləridir.
Yunan alimi Feofrasdan bizə şəkər qamışından şirin duz alınmasına dair məlumat gəlib çatmışdır.
XII-XIII əsrlərdə yaşamış yunan həkimi İ. Aktuariüs qamış balını dərmanların acılığını azaltmaq üçün tətbiq edirdi.
Nə qədər ki, sənaye yolu ilə istehsal edilən şəkər məlum deyildi, insanlar orqanizmlərinə lazım olan karbohidrat tələbatını bal və müxtəlif bitki şirəsi ilə ödəyirdilər. Bu, bal hasil edən xalqlar üçün problem yaratmırdı. Bal yığmaq imkanı məhdud olan xalqlar isə şəkər qamışı, üzüm, xurma və palma qozlarından, eləcə də şəkərli bitkilərdən alınan şirələr hesabına vəziyyətdən çıxırdılar.
Şəkər hasil etməyin sirlərinə ilk dəfə Çinlilər yiyələnmişlər. Onlar XIII əsrdə təmiz qənd almağa müvəffəq olmuşlar. Marko Polo yazırdı ki, Çinin Xonçjou şəhərində ətrafda olan yaxın və uzaq ölkələrin hasil etdiyindən daha çox şəkər əldə olunur.
İlk qənd nümunəsi Hindistanda alınmışdır. Hindlilər şəkər qamışını sıxır, alınan şirəni gün altında buxarlandırırdılar.
Kristal şəkər (qənd) XV əsrin kəşfidir. Qəndin kütləvi istehsalı isə sonralara aiddir. Belə fikir var ki, sənaye yolu ilə şəkər istehsalının yaşı 200 ildən artıq deyildir.
Ərəblərin Hindistanla ticarət əlaqələri şəkərin geniş yayılmasına və şirniyyatın meydana gəlməsi üçün zəmin yaratdı.
Ərəblərdə şəkər əvvəlcə tibbi məqsədlər üçün istifadə edilirdi. Sonrakı dövrlərdə şəkərdən istifadə genişləndi və kütləvi hal aldı.
Elə bu ərəfədə qamış balını qaynatmaqla onu qatılaşdırma üsulunu kəşf etdilər.

Şəkər ərəblərə XI əsrdən məlumdur. Deyilənlərə görə, xəlifə Maskadi ben Rittol 1087-ci ildə Bağdadda gəlininin şərəfinə böyük təntənə təşkil edir və bu münasibətlə 80 000 funt qənd işlədir. Sübut olunmuşdur ki, bu rəqəm uydurmadır. Ancaq bu şişirtmə ona dəlalət edir ki, ərəblər qəndi digər xalqlara nisbətən çox hasil edir və daha çox işlədirdilər.

Nə qədər ki, şəkər qamışından qənd almaq üsulu məlum deyildi, insanlar qamışı çeynəyib şirəsini udmaqla kifayətlənməli olurdular.
Şəkər qamışı çeynəmək hindlilərə məxsus idi. Bununla yanaşı, onlar qamışın şirəsindən şərbət də hazırlayırdılar. Azacıq torpağı olan hindli orada mütləq şəkər qamışı əkirdi. Bəlkə buna görədir ki, şəkər qamışını ilk dəfə onlar mədəniləşdirmişlər.
Hindlilərin şəkər qamışından qida kimi istifadə etməsi barədə ilk məlumat verən Roma yazıçısı Elian olmuşdur.
Tailandda tay xalqları indinin özündə də primitiv yolla, yəni şəkər qamışının şirəsini sıxıb çıxarmaq və onu qaynadıb qatı kütləyə çevirməklə qənd əldə edirlər.
Xəlifət dövründə Yəmən qəndi məşhur olur. Belə qəndi əldə etmək üçün qamışdan alınmış məhlulu gündə qurudur, sonra çubuqlara doldurur və çubuqların uclarını gipslə bərkidirdilər. Sonra onu buzxanaya qoyurdular. Qəndi işlədərkən çubuğu sındırır və onu doğrayırdılar.
IX-XV əsrlərdə qədər şəkər qamışı bir-birinin ardınca Misir, Madaqaskar, Tunis, Suriya və Babilistanda yayılır.
Şəkər qamışı İrana V əsrin axırında Hindistandan düşür.
Şəkər qamışı Avropa xalqlarına bizim eradan əvvəl — IV əsrdə Makedoniyalı İsgəndərin Hindistana səfərindən (bizim eradan əvvəl 325-ci il) sonra məlum olur. Səfərin iştirakçısı olan Nearx qeyd edir ki, bu bitki arısız bal istehsal edir.
Yunanlar və romalılar uzun müddət qamışdan hasil olunan şirəyə «qamış balı» demişlər.
Şəkər qamışının Avropada «məskənsalma» tarixçəsi belədir: portuqaliyalılar şəkər qamışını Asiyadan Kiprə aparırlar. Buradan o, XII əsrdə Siciliya adasına düşür və orada geniş inkişaf tapır. Daha sonra Siciliyadan Madera və Kanar adalarına keçir. 1532-ci ildə yenə də portuqaliyalıların köməyilə Braziliya torpaqlarına qədəm basır.
Amerika qitəsində qamış Kuba, Taiti və Puerto-Rikoya yayılır.
Avropanın bir çox ölkələri iqlim şəraiti üzündən şəkər qamışı əkib-becərə bilmir. Buna görə də Kanar adaları XV əsrdən etibarən şəkər qamışı becərmək üçün əlverişli bir yer olur. Adada hasil olunan qənd mütəmadi olaraq Avropa ölkələrinə ixrac edilir.
Hava şəraiti ilə əlaqədar olaraq Avropada şəkər sənayesi şəkər qamışı üzərində deyil, şəkər çuğunduru üzərində qurulub. Çuğundurun vətəni Aralıq dənizi ölkələri sayılır.

Alman kimyaçısı A.S.Marqqraf 1747-ci il mart ayının 3-də Avropada ilk dəfə olaraq məlumat verir ki, çuğundur şirəsində şəkər vardır. Bir müddət keçəndən sonra Marqqrafın tələbəsi S.Axardın təşəbbüsü (rəsmi dairələr də bu təşəbbüsü dəstəkləyib) nəticəsində Avropada şəkər sənayesinin əsası qoyulur. 1801-ci ildə Sileziyada dünyanın ilk qənd zavodu işə salınır. Bununla da Avropada qənd çuğunduruna diqqət artır. Əsrin ikinci yarısında İsveçdə, Danimarkada və digər Avropa ölkələrində çuğundur becərməyə başlayırlar.
1799-cu ildə rus alimi L.Lovits Rusiya şəraitində qənd sənayesinin inkişafını elmi surətdə əsaslandırır. Bir az sonra, yəni 1802-ci ildə Rusiyada şəkər çuğunduru əsasında qənd istehsalı start götürür. Həmin ildə Tula quberniyasının Alyabevo kəndində qənd zavodu məhsul verməyə başlayır.
XIX əsr ərzində Rusiyada və Ukraynada şəkər sənayesi sürətli inkişaf tapır. 1810-cu ildə istehsal dəfələrlə artır. 1914-cü ildə şəkər istehsalı 2043 tona çatdırılır. Bu dövrdə qənd zavodlarının sayı da durmadan genişlənir.
İndi dünya miqyasında şəkəri əsasən şəkər qamışından və çuğundurdan istehsal edirlər. Ayrı-ayrı hallarda digər bitkilərdən də şəkər alırlar. Məsələn, Şri-Lankada palma ağaclarının çiçəyindən şirə çəkməklə qənd əldə edirlər.

Davamı →

Kolbasa haqqında ilk yazılı məlumatlara təxminən e. ə. Y əsrdə Çin, Babil və yunan mənbələrində rast gəlmək mümkündür. Daha sonra kolbasanın təsvirinə digər mənbələrdə də, məsələn, Homerin «Odisseya»sında rast gəlmək olar. Epixarm hətta «Kolbasa» adlı komediya da qələmə alıb. Hərçənd, bu heç də o demək deyildir ki, kolbasanı qədim yunanlar ixtira ediblər. Bir çox kulinar ixtiralar yalnız ona görə yunanların adına çıxılır ki, onların hazırlanma reseptlərini ilk dəfə olaraq məhz yunanlar yazıya alıblar. (Yazın və tarixdə qalın!)

Çox güman ki, kolbasanın resepti Yunanıstandan Romaya keçib. Orada da yeyib-içməyi sevsələr də, isti iqlim çəraiti ət və əy məhsullarını uzun müddət saxlamağa imkan vermirdi. Ətin korlanmasının qarşısını almaq məqsədilə təmizlənmiş heyvan bağırsaqlarını xırda-xırda doğranmış ət tikələri ilə doldurur, daha sonra isə ədəvalar və duz əlavə edərək ucların bağlayıb qurutmaq (qaxac halına salmaq) üçün kölgədə asırdılar. Əti bu formada uzun müddət saxlamaq mümkün olurdu.

Kolbasanın hazırlanması

Tüstünün üzərində asılmış kolbasa daha tez quruyur və yandırılan alma və qızılağac budaqlarının ətrini canına çəkirdi. Tüstü həmçinin milçək və digər həşaratları qaçırırdı. Bu üsulla hazırlanmış kolbasa daha dadlı və ləzzətli olmaqla bərabər, həm də gigiyenik baxımdan istifadə üçün daha təhlükəsiz idi. Ləzzətli yeməyi xoşlayan romalılar kolbasa hazırlamaq üçün qoyun, mal və donuz ətindən başqa, hətta delfin ətindən də istifadə edirdilər.

Kolbasa bütün dövrlərdə mürəkkəb hazırlanma reseptinə malik delikates olmuşdur. Onun hazırlanması həm də xeyli vaxt tələb edirdi. Bu səbəbdən kolbasanın miqdarı həmişə az, qiyməti isə yüksək olmuşdur. Ötən əsrlərdə kulinarlar kolbasaya konyak, madera və ən yaxşı hind ədədvaları əlavə edirdilər. Təsadüfi deyil ki, kolbasa ilə bağlı bir çox rəvayət və əfsanələr mövcuddur.

Orta əsrlərdə Avropada kolbasa istehsalı iki istiqamətdə getmişdir. Soyuq iqlimə malik şimal ölkələrində əsasən tüstüdə qurudulmuş çiy kolbasalar hazırlanmışdır. Cənub regionlarda isə günəş altında qaxac etmək üsulundan istifadə olunmuşdur. Buna misal olaraq sucuq və basdırmanı göstərmək olar. Almanlar və avstriyalılar kolbasa hazırlanmasının mahir ustaları hesab olunurlar. Kolbasa və sosis növlərinin bu cür rəngarəngliyinə dünyanın digər heç bir ölkəsində rst gəlmək mümkün deyildir. Avstriyanın paytaxtı Vyana ilə Almaniyanın Frankfurt-Mayn şəhərləri bu günədək sosislərin vətəni adlanmaq uğrunda mübarizə aparırlar.

Kolbasa sözünün mənşəyi barədə müxtəlif mülahizələr mövcuddur. Lakin əsas versiyaya görə, bu məfhum türk dillərindən götürülmüşdür və «kol» (qol, əl) ilə «basmaq» sözlərinin birləşməsindən yaranmışdır. Çox güman ki, ruslara da bu söz türklərdən keçmişdir

Davamı →

On minlərlə növü olan göbələk zülal, dəmir, A, B, D, P və K vitaminləri, kalsium, kalium, fosfor və mis mineralları ilə zəngindir.
Göbələk immunitet sistemini qüvvətləndirərək orqanizmin xəstəliklərə qarşı müqavimətini artırır, fiziki və zehni inkişafı gücləndirir, qavrama qabiliyyətini artırır, yorğunluğu aradan qaldırır. Bol miqdarda dəmir mineralına malik olan göbələk qanda xolesterolun səviyyəsini aşağı salaraq insanı ürək-damar xəstəliklərindən, həmçinin infarktdan qoruyur. Göbələyin zülal dəyəri yüksək olsa da, yağ nisbəti aşağıdır. Ona görə də pəhriz zamanı daha çox istifadə olunur. Lakin zəhərli və yeməli göbələyi ayırmaq lazımdır. Buna görə də göbələyin mütəxəssislər tərəfindən toplanması məsləhətdir.

Qeyd: Revmatizm xəstələrinə göbələk yemək tövsiyə olunmur.

Davamı →

Vanil kalsium, natrium və dəmir mineralları ilə zəngindir, tərkibində xolesterol olmasa da, şəkər nisbəti yüksəkdir. Buna görə də kalori dəyəri çoxdur.

Vanil orqanizmi gücləndirir, sinirləri sakitləşdirir, temperaturu aşağı salır, həzmi asanlaşdırır, tənəffüs yollarını təmizləyir.

Vanildən biskvit və şirniyyat məmulatlarında, tort və şokoladlarda, xoşətirli olduğu üçün yağından ətir və müxtəlif kosmetik məhsullarda istifadə olunur. Ancaq vanil və vanil yağından həddindən artıq istifadə etdikdə ürəkbulanma baş verir.

Davamı →

İnsan həyatının hər bir  sahəsi haqqında  düzgün yönəldilmiş  təbliğat möhkəm, sağlam  cəmiyyətin təməlidir!

 

Son illər Azərbaycanda fəaliyyət göstərən bankların sayı artıb. İndi öz əmanətini bankda yerləşdirmək istəyən vətəndaşın seçim imkanı da genişdir. Belə ki, ölkədə 40-dan çox bank əhaliyə xidmətlərini təklif edir.
Rəsmi statistika görə, Azərbaycanda son bir ildə banklardakı əmanətlərin həcmi 31 faiz artıb. Ötən ilin III rübünün göstəricilərinə əsasən isə Əmanətlərin Sığortalanması Fondu tərəfindən kompensasiya olunan əmanətlərin həcmi 1 milyard 404 milyon manat olub. Fonda üzv olan banklarda fiziki şəxslərin ümumi əmanətləri 122 milyon manat qorunan əmanətlər 195 milyon manat artıb. Nəticədə, qorunan əmanətlərin artım tempi ümumi əmanətlərin artım tempindən daha yüksək olub. Həmçinin, fiziki şəxslərin 4,4 milyard manat bütün əmanətlərinin 64 faizi yəni 2,8 milyard manatı qorunan əmanətlər, 36 faizi yəni 1,6 milyard manatını isə qorunmayan əmanətlər təşkil edib.
Yeri gəlmişkən xatırladaq ki, mövcud qanunvericiliyə əsasən, 2010-cu ilin 1 iyun tarixindən üzv banklarda illik 12 faizdən yuxarı faiz dərəcəsi ilə yerləşdirilmiş əmanətlər qorunan əmanətlərə aid deyil. Fond tərəfindən qorunmayan əmanətlərə görə kompensasiya ödənilmir. Sığorta hadisəsinə görə hər qorunan əmanətçiyə ödənilməli kompensasiya məbləğinin maksimum həddi 30 min manat məbləğindədir.
Maraqlıdır, görəsən hazırda ölkənin əsas aparıcı bankları əmanətçilərə neçə faizlə dvidend verir? Ümumiyyətlə, bankların ümumi aktivlərində əmənətlərin payı nə qədərdir?
Azərbaycan Beynəlxalq Bankın mətbuat xidmətinin rəhbəri Rauf Ağayev bildirib ki, bu bank tərəfindən vətəndaşlara «Multivalyuta» və «Klassik», «Yığım», «Avans», «Uşaq» əmanət növü təklif edilir. Bank maksimum 5 illik (60 ay) müddətə yatırılan əmanətə 11.4 faiz dividend verir. Yatırılan əmanətə görə verilən dividend müddətdən asılı olaraq minimum 6.4 faiz təşkil edir.
Bankın ümumi aktivlərində əmanətlərin payının nə qədər olmasına gəlincə, Rauf Ağayev ötən ilin yekunlarının hələlik sistemləşdirilmədiyini deyib. O bildirib ki, yekun hesabat hazır olmadan bu barədə məlumat vermək qeyri-mümkündür.
“Muğanbank”dan isə bildiriblər ki, maksimal 2 illik (24 ay) müddətə yatırılan əmanətə hər il üçün 12 faiz dividend verilir. Aylıq göstəriciyə gəldikdə isə 1 aydan yuxarı yatırılan əmanətə 2 faiz verilir, müqavilə vaxtından tez pozularsa bu, 1 faizə düşür.
Sözügedən bankın ümumi aktivlərində əmanətlərin payının nə qədər olması barədə sualımız isə cavabsız qalıb.
“Bank of Baku”dan isə “Həftə içi”nə deyiblər ki, korporativ əmanət 2 aydan 36 ayadək müddətə qoyula bilər. Hər aya uyğun olaraq faizlər dəyişilir. Müddətin sonunda götürüldükdə dividend 10.73 faizlə verilir. “Dinamik” əmanətin müddəti 1 aydan 60 ayadəkdir. Faizlərin ödənilməsi aylıq və müddətin sonunda olur. İllik faiz dərəcəsi 1-16 faiz təşkil edir. “Çevik” əmanət 18 aya yatırıla bilər. Faizlərin ödənilməsi əmanət çıxarılarkən və ya müddətin sonunda gerçəkləşir. Əmanət 2 aydan tez çıxarılarsa, əmanətçiyə heç bir faiz ödənilmir.
Bu bankda da ümumi aktivlərdə əmənətlərin payının nə qədər olması barədə sualımız əməkdaşlar tərəfindən cavabsız qalıb.
“Kapital Bank”dan da vətəndaşlara müxtəlif əmanət növü təklif edildiyini bildiriblər. Qurumdan verilən məlumata görə, “VİP” əmanəti üçün əmanətçilərə 12 ay 7.5 faiz, 24ay 8.5 faiz, 36 ay 9.5 faiz dərəcələrilə dividend verilir. “Müddətli seçim” əmanətinin müddəti 10 ildir. Faizlər müddətin sonunda 17 faizlə ödənilir. “Uşaq yığımı” əmanəti 16 yaşadək uşaqlar üçün açılır. Əmanətin müddətinə görə dividend 12 ay üçün 6 faiz, 24 ay üçün 7 faiz, 36 ay üçün 8 faiz təşkil edir. “Pensiyaçı” əmanəti 6 ay və 12 ay müddətinə qəbul olunur. 6 aya 3 faiz, 12 aya 6 faiz dividend verilir. “Müddətsiz” əmanət 12 ay müddətinə qəbul edilir və hər ay üçün 2 faiz odənilir.
“Unibank”dan isə bildiriblər ki, maksimal 2 illik müddətinə qoyulan əmanətə 13 faiz dividend verilir. “Müddətli” əmanət 3 aydan 12 ayadək yatırıla bilər. 3 ay üçün 5 faiz, 6 ay üçün 6.5 faiz, 12 ay üçün 7.5 faiz dividend verilir. “Proqressiv” əmanət 12 aya qədər yatırılır. 3 aya qədər 3.5 faiz, 3 aydan 6 aya qədər 4.5 faiz, 6 aydan 9 aya qədər 6 faiz, 9 aydan 12 aya qədər 6.5 faiz, 12 ay üçün isə 7 faiz dividend ödənilir.

Davamı →