İsrail övladından bir kor, bir cüzamlı, bir də keçəl adam olur.
Allah onları imtahan etmək istəyir və onlara mələk göndərir. 
Mələk cüzamlıdan soruşur:
— Sən ən çox nə arzu edərdin?
Cüzamlı:
— Yaxşı dəri rəngim olsun, çünki insanlar məndən iyrənir — deyir.
Mələk ona toxunur və o sağalır, sağlam və yaxşı rəngli dəriyə malik olur. Mələk yenə soruşur:
— Hansı əmlakının olmasını istərdin?
Cüzamlı:
— Dəvəm olmasını istərdim — deyir.
Ardı →

Müəllim şagirddən soruşar:
«Cavab ver görüm, „3 ilə 2“ nə edər?»
Şagird:
«Nəyə görə müəllimim,
bu vəziyyətə görə dəyişir» deyər.
Müəllim:
Necə yəni? deyincə..
Şagird: ;
♦ 3-dən 2 çıxınca 1 qalar.
Bu da ALLAH 1dir deməkdir.
♦ Yox, 3 ilə 2-ni toplasaq 5 edər.
Bu da İslamın 5 şərti deməkdir.
♦ Yox əgər, 3 ilə 2-ni vursaq 6 edər,
Bu da imanın şərti deməkdir.
♦ Hə əgər 3 ilə 2-ni yan-yana oxusaq bu da 32 fərz
deməkdir.
Siz hansını soruşmuşdunuz?

Davamı →

Bir cavan vahiməli halda Mədinənin küçələrində gəzir, səmimi-qəlbdən Allah dərgahına nalə edib deyirdi: «Ey ədalətlilərin ən ədalətlisi! Mənimlə anamın arasında hökm et!»
Ömər ona çatıb dedi: — Ey cavan! Nə üçün anana qarğış edirsən?!
Cavan: — Anam məni doqquz ay öz bətnində saxlamış, dünyaya gətirdikdən sonra iki il süd vermişdir. Böyüdüb tərbiyə etdikdən, yaxşını-pisi başa düşdükdən sonra məni inkar edib deyir: — Sən mənim oğlum deyilsən!
Ömər o qadına üz tutub dedi: — Bu oğlan nə deyir?
Qadın: — Ey xəlifə! And olsun nur pərdəsinin arxasında olan və gözlərin görə bilmədiyi Allaha! And olsun Məhəmmədə və onun Əhli-beytinə! Mən onu əsla tanımıram, hansı qəbilə və tayfadan olmasını da bilmirəm. Allaha and olsun ki, o, bu iddia ilə məni öz qohum-əqrəbam arasında rüsvay etmək istəyir. Mən Qüreyş qəbiləsindən olan bir qızam və indiyə qədər də ərə getməmişəm.
Ardı →

Bir şəhərdə qırx ilə yaxın idi bir kişi azan deyərdi. Bir gün azan demək üçün minarəyə çıxıb azan deyir.
Qurtarandan sonra ordan qonşunun həyətinə baxmağa başlayır ki, bir qızı başı açıq həyətdə əl-üzünü yuduğu halda müşahidə edir. Bir baxışla qızın məhəbbəti ürəyində yer edir. Axır bu eşqin qarşısında aciz qalıb onların evinə gəlib qapıların döyməyə başlayır. Qızın atası qapını açıb azançını qapıda görəndə təəccüb edərək soruşur:
— Nə işin var?
Azançı cavab verir:
— Qızına elçiliyə gəlmişəm.
Ev sahibi heyrətə gələrək deyir:
Ardı →

Rəsulu-Əkrəm(s.a.a) in yoldaşı Aişə, Rəsulu Əkrəm(s.a.a) in hüzurunda oturmuşdu ki,
Yəhudi bir adam içəri girdi. Girdiyi anda Salamun əleykum yerinə
— Əssəmi əleykum — yəni, ölüm üzərinizə olsun-dedi.
Ardı →

İstanbulun fəthindən sonra Fateh Sultan Mehmet xan bütün əsirləri azad etmişdi. Lakin əsirlərin içindən iki keşiş zindandan çıxmaq istəmədiyini bildirdi. Keşişlər Bizans imperatorunun xalqa verdiyi zülm və işgəncəyə görə ona ədalətli olmağı tövsiyə etdiyi üçün zindana atılmışdılar. Onlar da bir daha həbsdən çıxmamağa and içmişdilər.

Bu məsələ Fatehə çatdırıldı. O, əsgərlərini göndərərək keşişləri hüzuruna dəvət etdi. Keşişlər zindandan nəyə görə çıxmaq istəmədiklərini Fatehə də danışdılar. Fateh dünyanı lənətləyən o iki keşişə belə dedi:
Ardı →

İlk xanımı Həz. Saradan övladı olmayan Həz. İbrahim (ə.s.) daha sonra Həz. Həcərlə evlənmişdi. Həz. Həcər anamız Həz. İsmayılı dünyaya gətirmişdi. Həz. Sara anamız buna çox sevinmişdi, ancaq gün keçdikcə qadınlıq hisslərinə hakim ola bilməmiş və qısqanmağa başlamışdı. Ağlı bu yersiz qısqanclığa qarşı çıxsa da, hissləri onu bir an sakit buraxmamışdı.
Bütün bunlar olarkən Həz. İbrahim (ə.s.) İlahi əmrlə Həcər anamızı və ana südündən kəsilməmiş olan oğlu Həz. İsmayılı da götürüb yola çıxmışdı. Uzun bir yol getdikdən sonra, nəhayət, Məkkəyə çatmışdılar. O vaxtlar Məkkə qupquru dağlar və yalın qayalıqlarla əhatələnmiş, qəlbləri ürpərdən, ot bitməyən, karvan keçməyən bir ərazi idi.
Ardı →

   İstanbulun Topqapı səmtində Təkkəçi İbrahim Çavuş Camisi adlı Memar Sinan tərəfindən tikilmiş məscid var. Bu yazı həmin məscidin hekayəsidir.
   Osmanlının dövründə İstanbulda, Topqapı qalalarının dibində, kiçik bir komada kasıb bir təkkəçi yaşayırmış. Təkkəçi nə qədər yoxsul olsa da, çox ürəyiaçıq insan imiş. Bir tərəfdən təkkələri təmir edib tikər, bir tərəfdən də: " Allah mənə sərvət versəidi, burada bir məscid tikərdim! " — deyə öz-özünə dua edərmiş.
Ardı →

Çinin müxtəlif bölgələrindən on nəfər İstanbula gəlir. Bu on nəfər sıravi insanlar deyildi.
Bunların ortaq xüsusiyyətləri yeni Müsəlman olmalarıdır. Ümrə üçün İstanbul üzərindən Ərəbistana gedəcəkdilər. Hamısı da yeni Müsəlman olmuş. Kimi iyirmi gün əvvəl, kimi bir ay, kimi isə iki ay əvvəl Müsəlman olmuşdu. Nə kifayət qədər İslami məlumatları vardı, nə də edəcəkləri ümrə ilə əlaqədar bir məlumatları.
Ardı →

Ardı →