O vaxtlardan indiyədək gəlib, ayaq alıb gedən nahaq əməllərdən: südə su qatmaq, odunları sulamaq, tərəzidə bir fırıldaq bir iş tutmaq və s. Bununla bağlı bir rəvayət:

Həzrəti Ömər xəlifə olduğu dövrdə haqq naminə bir çox qadağalar qoymuşdu. Belə ki, bu qadağalardan biri də bu imiş ki, südçülər südə su qatmamalıdılar. Bir gün xəlifə Mədinədə nəzarətdən dolayı gəzdikdən sonra çox yorulduğunu hiss edir və bir az dincəlmək istəyir. istədi. Buna görə də o yolun kənarındakı bir evə söykənib, dincəlib, sonra da yoluna davam etmək fikrinə gəlir. Belə də edir. Amma, dincəldiyi an, o, evdə yaşayan qız ilə anasının söhbətinə də qulaq qonaqlığı etmiş olur.

Ana deyir:
- Ay Qızım, get südə bir az su qat.
Qız isə:
- Ana, axı bu qadağandır, xəlifənin südə su qatılmasına qəti qadağa qoyub, bilmirsənmi?
Ana cavabında:
- Yox bala, bilirəm.
Bu zaman qız deyir:
- Bəs axı mən, Hz. Ömərin qadağasınmın üstündən südə necə su qata bilərəm ki?
Ana:
- Yaxşı da, nə olsun ki, dur bala dur, get südə su əlavə et, kim görür, kim bilir ki? Lap xəlifə özü səni haradan görəcək ki, sən südə su qatmısan?
Qız deyir:
- Xəlifə görməsə də Allah ki görür. Mən onun gördüyü yerdə etmədiyim bir işi, görmədiyi yerdə də eləmərəm axı.

Həzrəti Ömər bu söhbətdən təsirlənərək, evinə geri dönür. Daha sonra isə həmin bu kasın qızı oğlu Asimlə evləndirərək özünə gəlin edir. Allaha imanın insanın hərəkətlərinə etdiyi müsbət təsir məhz budur!