Vicdanımızı itirməyək
Bir gün od, su və vicdan dost olurlar. Aralarından su sizmır.
Bir gün od soruşur:
-Dostlar əgər bir-birimizi itirsək necə tapa bilərik?
Sonra özü cavab verir:
-əgər məni itirsəniz, harda isti yuva, isti qucaq görsəniz, orda tapa bilərsiniz.
Su deyir:
- məni harda çiçəklər, ağaclar, həyat görsəniz orda tapa bilərsiniz.
Vicdan səssiz oturub qulaq asır. Su və od vicdanın bu səssizliyinə çox narahat olur. Bir qədər sonra vicdan cavab verdi:
-Dostlar məni itirməyin. çünki məni itirsəniz, bir də tapa bilməyəcəksiniz.
Bir gün od soruşur:
-Dostlar əgər bir-birimizi itirsək necə tapa bilərik?
Sonra özü cavab verir:
-əgər məni itirsəniz, harda isti yuva, isti qucaq görsəniz, orda tapa bilərsiniz.
Su deyir:
- məni harda çiçəklər, ağaclar, həyat görsəniz orda tapa bilərsiniz.
Vicdan səssiz oturub qulaq asır. Su və od vicdanın bu səssizliyinə çox narahat olur. Bir qədər sonra vicdan cavab verdi:
-Dostlar məni itirməyin. çünki məni itirsəniz, bir də tapa bilməyəcəksiniz.
17 şərh
Vicdansız insan üçünsə he nəyin önəmi yoxdu.O heç törətdiyinə peşman belə olmur.Özünü haqlı sayır.
«Bir gün od, su və vicdan dost olurlar. Aralarından su sizmır.» Burada suyun sızması bir az adamı çaşdırır.
Vicdan itərsə, iş işdən keçəndən sonra onu axtarmağın mənası yoxdur.
belə fərqinə varmır. Lakin bir gün bu hərəkətin vicdansızlıq olduğunu anlayanda
tövbə edir. Tövbə peşimançılıq deməkdi. Əgər insan vicdan əzabı çəkib peşmanlıq
hissi keçirirsə ən əsasıda dəyişibsə onu vicdansız adlandırmaq olmaz. Yox bu hissləri
keçirməyi bacarmırsa deməli adlandıra bilərik.
İsa Peyğəmbər demişkən «kim günahsızdı birinci daşı o atsın»
bundan sonraki addımlarında o səhvi etməsin. Yəni vicdan bir növ boş dayanmağı sevmir. Çünki insan əxlaqi kamilliyə
can atan bir varlıq olduğundan bu hissin mexanizmi insanı durmadan qüsurlardan təmizləməyə
çalışır. Lakin vicdan əxlaqi qüsurları güzgü kimi əks etdirdiyi üçün bu insanı durmadan narahat edir.