Rəvayətə görə bir varlının və də bir kasıbın uşaqları bir sinifdə oxuyurmuş. Zəngin olan kişinin oğlu hər zaman dərsllərindən aşağı qiymət alar və danlanarmiş… Kasıbın oğlu yüksək qiymət alar və hər zaman təriflənərmiş.
Bir gün zəngin bəyzadə öz oğlunu da götürüb müəllimi danlamağa gələr. Deyir ki, mənim oğlum zəngin, atası böyük nüfuza malik bəs niyə o yoxsul gədanın oğlu mənim oğlumdan yaxşı qiymət alır, təriflənir… (aciqli halda )
Müəllim: — Bilmək istəyirsinizmi səbəbi?
Zəngn bəyzadə :- Bəli!
Müəllim uşaqlara eyni tapşirıq verib deyir ki, sabaha kimi hazır olsun tapşırıq belədir. Qonşunun hinindən yumurta götürmək, amma bu yumurta elə götürülməlidir ki, hec kim görməsin.

Uşaqlar evə gəlir səhər olur həm kasıb həmdə zəngin valideyinlərin hər ikisi uşaqları ilə bərabər məktəbə gəlir.
Müəllim soruşur tapırığımı yerinə yetirdinizmi ?
Zəngin balası ucadan fərəh hissi ilə: — Bəli müəllim! Yumurtanı müəllimə verir.
Muəllim kasıb şagirdindən soruşur sən niyə dinmirsən yoxsa tapşırığı yerinə yetirməmisən?
Uşaq məyus halda :- Xeyr müəllim .
Müəllim:- Niyə?
Uşaq: -Müəllim Vallah necə dəfə girdim hinə həm gündüz, həm qaranliqda ha calişdim yumurtanı götürəm, amma məni kimsə görürdü. Ona görə də götürə bilmədim…
Müəllim:-  kim?
Uşaq: -Vicdanım, Allahım həm gecə, həm gündüz, həm işiqda, həm qaranləqda məni izləyirdi .

Müəllim üzünü zəngin bəyzadəyə tutub deyir: — indi gördünüzmü sənin tərbiyə verdiyinlə saymadığın, ayağının tozu qədər qiymət vermədiyin yoxsulun verdiyi tərbiyəni ?