Kimə, nə üçün yazıram mən bu sətirləri? Yəqin ki, elə ancaq özüm özümə. Axı, illərlə müqəddəs məkanda olarkən, yalnız iki dəfə tanındım, o da Allahın izni ilə Ruhu ağıldan azad insanlar tərəfindən. Ağıl Ruhun qarşısında durmuş bir daşdır, yox bu daha çox bir qayadır. Mümükün deyil onu adlamaq, üstündən keçmək. Iti daşlarla yuxarı qalxmaq əlləri qanaya-qanaya və ağlın şirin həzz yolları ilə aşağı sürüşmək və yenidən ruhani qüvvə toplayaraq irəli doğru sürünmək… Hər kəsə nəsib olmur bu. Qayanın dibində isə elə gözəl, rahat, ləzzətli və istidir ki. Və ağıl fani paltarlardan, sənin üçün istədiyin hər şeyin illuziyasını yaradacaq. Təki, sən istə. İsti ocaqla fani sevgi, nəsli artıracaq uşaqlar, var-dövlət, şöhrət istə-fərq etməz. Təki sən istə. İstə, istə və hər şey sənə veriləcək. Bu ya başqa illuziyada fərqi yoxdur təki sən istə. İstə! Fani olanı istə...

 “Bu ki, çox çətindir!” — deyə çoxları qışqırırlar. Yox, çətin deyil. Mən dəfələrlə paltar geymişəm. Əlimdə əl ağacı, cismimi hər nə tapdığımla qıdalandıraraq sonsuz yollar getmişəm. Hökmdar idim və saysız-hesabsız xalqlara başçılıq etmişəm. Hər dəfə də paltar məni basırdı, sıxırdı və yaşamağa mane olurdu. O qorxudan əsir və xəstələnirdi, onu ram etməyincə hamıdakı kimi əvvəlcə çox şey istəyirdi. O vəhşi heyvandan toxunulmuş paltar, yalnız sahibindən — Ruhdan qorxur. Bir çoxları Ruhdan heyvandan qorxan kimi qorxarlar, onlara mane olar necə ki mənə paltar yaşamağa mane olur. Belə insanları mən anlaya bilmirəm. Bütün əbədiyyəti bir ana dəyişmək? Bunun mənası nədir? Heyvan dərisinin ağuşunda əzab çəkmək, gündən-günə dağılan paltara xidmət etmək. Budurmu həyat? Həyat sonsuzdur! Onda əzab yoxdur, o dağılmır, çünki Ruh heç vaxt dağıla bilməz. Paltarın isə Evi yox, ancaq müvəqqəti saxlandığı anbarçası olar. Yalnız Ruhun həqiqi Evi var! Məhz elə Ruh, Əbədiyyətə sarı can atmaqla, insanın bütün ömrü boyu axtardığı bu Ev hissini doğurur.

Rigden Djappo
Anastasiya Novıx. AllatRa.